зіркач 450 злакаманны зіркач-ячя, предл.-ачу, зват.-ачу, м.—глаз (презрительно). I хоць асьцярожна Леў прыяцеля (ваўка) ў лапы згроб. але ЗІркачы Ў таго вылезьлі на лоб. Танк: Конь i Леў. зіркі-кая-кае— зоркий. Нсл. 208. ЗЛОДар-ара, предл. и зват.-apy; мн. ч., род.араў, м.— очень бедный человек. Дел. Не чалавек, а злодар. Дел. ЗЛОДЗеЙ-СЯ, предл. и зват.-ею, м.— ВОр. Гсл.; Ар.; Нсл. 209. З л о д з е ю н я м а в е р ы, х о ць з я м л ю е с ь ц ь. Нсл. З л о д з е й н а з л о д з е ю с я д з і ць i з л о д з е я м п а г а н я е. Косіч 230. К а л і н я ў з я ў з а ру к у, не к а ж ы, ш т о з л о д з е й. Ст. У т а к о е н а д в о р ё т о л ь к і з л о д з е я м д о б р а: д а ра н ь н я й з н а к о ў не з а с т а н е ц ц а ад С Ь Л Я д о ў... Цялеш" Дзесяць, 20. Уменыи. зладзюк-я, предл.-ку, зват. з л а д з ю ч а; мн. ч. з л а д з ю к і - о ў - о м, мн. ч., предл.-ох, м.. А г а, п а п а ў с я з л а д з ю к. Ст. зладзюга-г/-гу, увелич. к злодзей,—большой вор. Самасей ходзе па волі, зладзюга. махляр, прайдзісьвет. Макаёнак: Каб людзі... Зладзюга ты, я Ж табе покажу! Ст. Уменыи. зладзюжка-жкчжку— воришка. Нсл. 209. Ня пушчайце ў хату зладзюжку, ён што-колечы ды ўкрадзець. Нсл. злом-му, предл.-ме, м. 1. повреждение. А была — шастом галавы не дастаць — ні столу, ні злому ня было. Дел. 265. 2. бурелом, сломанное ветром дерево. Бясл. У лесе шмат злому просьле гэтае буры, што была. Хведараўка Кпаснап. (Бясл.). 3. ИЗЛОМ. БНсл. зломак, уменьш. 1. облОМОК. Шсл.; МГсл. Во гэты зломак вазьмі й добра будзе дзірку заткнуцъ. Ст. 2. что-л. сломанное. Гсл. У тога чалавека быў нейкі зломак 3 аднэй руляю. Н. (Демид: Веров III). 3. негодный, Гсл. ослабевший человек. Гсл.; Шсл. А што ён зломак, сам ня зробе? Ст. Ён ня зломак, ня дужа то яго зламаеш. Нсл. 209. злоснасьць-щ, ж.—свойство по знач. прилаг.,,з л о с н ы, \ злосны-ная-нае—злобный, исполненный злости (, вражды, С.) Нсл. 209. Злоснае на мяне гоніць сэрца. Нсл. ЗЛОСЬНІК, - І к а, п р е д л. - і к у, з в а т. - і ч а, м. — враг, Ксл. зложелатель, Нсл. 209; Caкуны 82. недоброжелатель. Гсл. В е р ы ш з л о с ь н і к у м а й м у, а ня мн е. Нсл. І з л о с ь н і к у м а й м у ня з ы ч у. Нсл. Н я х а й м а і м з л о с ь н і к а м т о е, ш т о Я Н Ы мн е З Ы Ч а Ц Ъ. РыбчынаСір. (Ксл.). А н е й д з е з л о с ь н і к і б р а з г о ч у ць б у б н а м і. Дуб. Р у к а Б о ж а е к а р а е к р ы ў д н і к а, " з л о с ь н і к а " ды к ж э т ы м, ч ым ён б ы у н е б я с ь п е ч ны Ŭ ш к о д з і ў І Н Ш Ы М. НК.: Под. пос, Но. 74. быць злосьнікам—враждовать. МГсл. злосьніца-ць/-ць*, ж.—враг, зложелательница, Нсл. 209. недоброжелательница. Гсл. Х м а р ы - з л о с ь н і ц ы с я г а л і с о н ц а з а е л а Н І Ц Ь. Салавей: Сіла, 34. злосьніцкі-кяя-кяе—враждебный. ЗЛОСЬНІЧаЦЬ-ЯЮ-ЯСШ-яе, несоверш.—питать вражду, злиться, Нсл. 735. враждовать, БНсл. поступать, относиться, как ,,злосьнік,\ Два тыдні, як злосьнічае, зазлосьнічаў на мяне, i гукаць з імною ня хоча. Нсл. ЗЛОСЬЦЬ-Щ, ж. 1. злоба, МГсл.; Ар.; Шсл. злоба. Злосьці тае не стае на яго. Ст. Злосьці поўны косьці. Гсл. Джагіль (араб.) ест няўмелы i ў навуцца няўфалы, проз злосьць сваю іншым людзём гнеў Божы ўзрушае, за сваю злосьць праціўны пісьму Божаму. Кіт. 4867. 2. зло. Хто злосьць чыніць, добрасьці ня будзе мець. Кіт. 12663. быць у злосыц—враждовать. Ар.; МГсл. спаганяць злосьць—мстить. Ар. спагнаць злосьць—утолить гнев. Ар. Ковальчук спаганяе злосьць за тое, што Я не Маўчаў. Макаёнак: Каб людзі... па злосыді—со зла. Ар. Ён па злосьці зрабіў гэта. Ар. із злосьцю (сказаць, учыніць)—со зла. злоулены,—см. под лавіць. злоўскі-кая-кае— очень злой, злющий. Дел. 270. Дзяцюк такі злоўскі. злагада-ды-дзе, ж.—мир, согласие. Уся радзіма ў злагадзе жывець. Уселюб н. (Демид.: Веров. 92). злаяць,—см. под лаяць. злаяцца,—см. под лаяцца. зладзёйка-йкі-йцы, ж.—воровка. МГсл.; Ар.; Нсл. 209. Нясусьветная зладзейка. Нсл. зладзёйскі-кяя-кяў—воровский. Ар.; Нсл. 209. Зладзейскія вочы. Нсл. зладзёйства-вя, ср.—воровство, Стт. 1522 г.; Шсл. кража. Настала зладзейства. Ст. зладзіць,—см. под ладзіць. зладзіцца,—см. под ладзіцца. зладзюга,—см. под злодзей. зладзюжка,—см. под злодзей. зладзюк,—см. под злодзей. злазіць,—см. под лезьці. зложаны,—см. под класьці, складаць. злажэньне,—см. под класьці, складаць. злажыць,—см. под класьці, складаць. злажыццаў-жуся, ЗЛОЖЫШСЯ, еоверш. 1. прицелиться. Князь злажыўся i бах-бах! С. Музыка 189. 2.—см. под класьціся, складацца. злакаман-я«2, предл.-ану, зват.-ане; мн. ч.ны-ноў-ном, мн. ч., предл.-НОХ, м. 1. ЗЛОДеЙ. Гсл.; МГсл.; Дел. 270. См. ЛІхадзей. 2. недоброжелатель. Дел. 270. Ужо вы, людзі-злакаманы, вы якую карысьцьрадасьць адзяржалі, што зь мілым мяне разлучалі. Дел. злакаманка-нкз-нцы, ж. 1. злодейка. Гсл.; Нсл. 209. Яна злакаманка мая. Нсл. См. ліхадзейка. Ср. злакаманны. 2. лихорадка. Гсл.; Нсл. 209. Злакаманка схапіла. Нсл. злакаманны-няя-няе—злой, коварный. Нсл. 209. Злакаманны непрыяцель. Нсл
Дадатковыя словы
гўкаць, зладзёйскі-кяя-кя^—воровский, злажыцца^-жўся, как,,злосьнік, предл.-анў, предл.-ачў, цьі
2 👁