Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 449
 ◀  / 1324  ▶ 
завадай 431 завёрыць 2. препятствие. Нсл. 161; Бнсл.; Бясл. Ты мне заваду робіш у гэтым. Нсл. 3. затруднение(трудно преодолеваемая помеха), мгсл. 4. изъян(неисправность, повреждение, С.) Гсл.; Дел. 231; БНсл. изъян(несовершенство, недостаток; погрешность, С.) Нсл. 161. У каню ніякае завады няма. Нсл. 5. порок. Дел. 231; БНсл. Ніякае у каню нетуці завады. Дел. завадай-яя, предл.-аю, зват.-аю, м. 1. заправитель, НК: Дудар 183 заправила. Заправитель дела, или, как его называют ,,завадай,\ НК: Дудар 183. Владыка курятника, куриный завадай", чаще всего известен ПОД именем,,пеуня,\ НК: Очерки 408. 2. вожак, главный распорядитель в делах серьёзных, так же как и в играх и забавах, НК: Старцы, Но. 74 руководитель. завадатай-яя, предл. и зват.-аю, м.—зачинщик. 1г. завадна, нареч.— вредно. Нсл. 161; БНсл. Нябоеь, ня будзе завадна. Нсл. Ня еж, калі табе завадна. Нсл. завадны I-ная-нае—вредительный(вредный, С. БНсл.) Нсл. 161. Завадны напітак. Нсл. завадны-няя-няў—любящий заводить ссоры. Нсл. 161. Завадны ты чалавек, з кажным завадзішся. Нсл. заваяваць— см. под ваяваць. завадзіць—см. под вадзіць. завадзіцца—см. под вадзіцца. заважнёць— см. под важнёць. заважыць— см. под важыць. завал-ля, предл.-ле, м., облает. 1, засов, (Гсл.) задвижка. Нсл. Запры на завал дзьверы. Нсл. См. завала 1. ДаужэшжжцГзавал(хвост У сарокі). Рапан: Прык. 345. 2. желвак, железа. Дел. 231; Нсл. 161. На жываце завалы. Дел. Горла аблажыла заваламі. Нсл. Завалы у цябе ў в у шилу, што ты ня чуеш. Нсл. завала-лы-ле, ж. 1. толстое полено или железная полоса, служащая для запирания дверей ИЗ Нутра, засов. Міх.; БНсл.; Варел. Завала ў кутку за дзьвярыма етаіць. Варел. Уменыи. завалка-лкі-лцы, ж.—засов, толстый брус по длине ворот, ИМ запирают ворота. Раст.: Смоленск. 2. увалень, лентяй. Восъ дзе завала халерная, ляжыць цэлы дзень, нічога ня робе. Ст. Дзед Завала — назоў паведаньня Ядвігіна Ш. завал-акаць-ячы—см. под валачы. зава л-ака цца-я ч ы с я—см. под валачыся. завалень-льня, предл. и зват.-ЛЪНЮ, м.— бесстыдный лентяй. Варел. Як прышоў гэты завалень, дык толькі хату заваліў, а работы зь яго ніякае. Варел, завал-евацьдуь—см. под вамцъ. заваляны-«яя-«яс—залежалый, мгсл. Ср. заваль. заваліцца—см. под валщца. завалкі-кяу (одна завалка), ж. 1. железы, Ксл. мигдалины(железы в зеве и глотке, похожие по форме на мигдальный орех). У дзядзіны за вушмі завалкі. Навікі Беш. (Ксл). Завалкі пабольшалі. Меншч. 2. болезнь желез. Ксл. Яго сьціснулі завалкі. Сянно(Ксл.). 3. —см. под завала. заваль-л/, ж.—залежь, хлам, Гсл. залежавшийся, непроданный товар, обычно плохого качества. заваня-м-ш; мн. ч., род.-няу, ж.—небольшой озерный ИЛИ речной залив. НК: Очерки 480. Уменыи. заванька-НЬКІ-НЬЦЫ. НК: Очерки 490. завань-н/, ж.—залив, Ксл. (небольшой залив, часть реки, озера около берега с замедленным течением, С.) заводь. Пск.(Иеропольский). Трэба прайсьці з браднём у тэй завані. Падбярэзьзе ВІЦ. (Ксл.). заваражкі-кя)), единств, ч. нет.—ворота из отдельных жердей. Ксл. Не забудзься залажыцъ заваражкі. Луб'ева Аз. (Ксл.). заварат-ят у, предл.-аце, м.—поворот. Бясл. Надабе ехаць проста па гэтай дарозе, а тады будзе заварат направа. Высокі Бор Краснап. (Бясл.). завар-аваць-ьщь—см. под варыць. заварацень-тня, предл.-т ню; мн. ч.-ніняў—заверт, заверта. Шсл. зав-арачацца-ярнугуя—см. под вярнуцца. заварлыжыць-лсу-жыш-лся, соверш., облает.—несколько подняв, как бы рычагом, накренить. Воз із сенам варочаўся, дык я калі уперся ды заварлыжыў, дык на другі бок абярнуў. Варел, заварушыцца—см. под варушыцца. заварацаць— см. под варацацъ. завэдзгаць— см. под вэдзгаць. завэдзГацца—см. под вэдзгацца. завёя-Ы, дат., предл.-ёі, ж.— ВЬЮГа, МГсл.; Шсл. метель, образующая заносы. Гсл. Такая завея, аж сьвету ня відаць. Ст. завёяць— см. под вёяць. за вельмі, нареч.—очень, чрезвычайно. Нсл. 161. За вельмі шмат, дорага хочаш. Нсл. заверадзіць—см. под верадзщь. заверашчэць— см. под верашчэць. заверацень-тня; мн. ч., род.-тняў, м.—заверта. Шсл. Едучы зь лесу парваўся заверацень. Харавічы Сьміл. (Шсл.). завёрзьці—см. под вёрзьці. заверт-/7?я, предл.-це, м.—заверта. Юрсл.; Бясл. Бяз завертаў не паедзеш. Юрсл. Ср. завярнуць аглоблі (под вярнуцъ). заверта-mw, дат., предл.-це, ж.—веревка, которой привязана оглобля к саням. Ксл.; Нсл. 161; Бясл. Парваліся заверты ў дарозе. Янавічы Сур. (Ксл.). Заверта покнула. Нсл. заверцень-рсня; мн. ч., род.-няу—заверта. Шсл.; Варел. У мяне заверценъ парваўся. Варел. заверць-щ; мн. ч.. род.-цяу, ж.—вихрь, зав-ёрыць-яряўб—см. под вёрыць
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

вярнўцца, зав-арачацца-ярн^г^я—см, зав-ёрыць-яря^б—см, завадны-няя-ня^—любящий, завал-евацьд^ь—см, завярнўць, лубева, называют,,завадай
3 👁
 ◀  / 1324  ▶