Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

застацца 425 застушцца Лупекі Стдуб.(Косіч, 246). Ц і п ой дзеш 3 ІМНОЮ, aŭ заст аваеш ся ў дварэ? Нсл. 218. Заст авайся ў дварэ. Нсл. 186. 2. ад к а г о, — отставать. Нсл. 186. Н е заст авайся а д нас. Нсл. 186. застацца, заст ануся-н ёш ся-нёцц а-нём СЯ-НІцёся; повел.-НЬСЯ-НЬМ асЯ, соверш. 1. остаться. Нсл. 186; Шсл.; Ксл. За ст а н ься ва л ёй у дварэ. Нсл. 218. З а ст а н еш ся ўпекле на векі. Кіт. 12769. К а сцы б я з к р у п е н і за с т а н у ц ц а. Ліпна Сян. (Ксл.). У мя н е заст алося заараць два ш ню ры. Дарошкава Cip. (Ксл.). Ад б ул ь бы за ст а л а ся а дн а ш алупа. Зайцава Сур.(Ксл. 355). Зьбілі ба га т ы р у (г а д у) в о с ь м і га л о ў, д з я в я т а я заст алася. H.(Афанасьев, II, 1914,42). НІЧОга 3 г э т а г а не з а с т а л о с я. Корзюк. Б р а т, пры ш оўш ы, не зн аш оў сяст ры ŭ заст аўСЯ т ак. Погар(Афанасьев, У, 1914, 122). З а ст а ўся ён у лесе начавацъ. Hi колье к М.(Демид: Веров. 196). З а ст а л о ся то л ьк і а д н о гальлё. Крамяні Пух. (Шсл.). А д з ін заст аўся дом а. Ст. Б я з х л еба заст анём ся. лнч. 21. С эрца чарсьцьвела... т олькі а д н о па ч уц ь ц ё й за ст а л о ся ў ім — м ат чы нае каханьне. Сын. 23. Заст алася, як у полю вецер. Рапан: Прык. ПО. А дзяц ін а т ак ля д о м у i сядзец ь заст аўся. Гарун: Казка. З я зю л я навек і м аёй за ст а л а ся. Сяднёу(Бацьк., Но. 46-47/530-531). Н ё-н е-н е, М аланка! заст анься. Макаёнак: Каб людзі... К аб я заст аўся т ут ка, ды к зьгін уў бы. Шакун: Сьлед 12. 2. (ад к а го)— о т ста т ь. Нсл. 186. Заст анеш ся(ад нас), адзін б уд зеш ехаць. Нсл. 3. (на к аго)— о ст а ть ся на ч ьем -л. п о п ечении. Дел. 253. З а б ю ц ь муж а — на к а го заст ану с я? Дел. заставіць,( вм ест о эт о го глагола т еперь чащ е всего уп от р. ".КІНуЦЬ ", "Ш КІН УЦЬ ") за ст а ўл ю, за ст а віш -ве; повел, за ст а ўаўм а, соверш.. перех. 1. о став и ть. Самы лёк сьпілі, a т олькі гуш ч у заст авілі. Нсл. 267( п од лёк). П ам ерла адна ж он ка ŭ заст авіла дзя ц ё Я ШЧ Э Ў калы бцы. Мікольск. M, (Демид.: Веров. 1896, II, 140). 2. за л о ж и т ь, о т д а ть в за л о г. Гсл. 3. п о с т а в и т ь ры б о л о в н ы й с н а р я д дл я ЛОВЛИ ры бы. Дел. 252. заставіць сеці— п е р е сы п а ть сет и дл я л о в л и ры бы. Дел. 4. (перен.)— ТР. Я к заст авяць сяцей прам еж чуж ы х кляцей. Дел. П рич. заставлены, 1. о с т а в л е н н ы й. Нсл. 218. Д з е ц і, заст аў лены я ў дварэ, п лакац ъ будуц ь. Нсл. 2. за л о ж ен н ы й, о т д а н н ы й в за л о г. 3. прич. к заст авіць 3, 4. Н есоверш. заст вуляцъ-яю -яеш -яе; п о в е л.-я й -я й м а, 1. о ст а в л я т ь. Гсл.; Нсл. 186. Н е заст аўляй я го ў дварэ адн аго. Нсл. 2. отдавать в залог имущество. 3. несоверш. к заст авіць 3, 4. зяст й віц ц л-аўл ю ся -а віш ся, со вер ш.— з а щ и т и т ь с я, о г р а д и т ь с я чем-л. Нсл. 186. Заст авіўся сьвет кам і. Нсл. Н есоверш. застаўляцца-я ю ся -я еш ся, чы м — защищаться, ограждаться чем-л. Нсл. 186. За ст а ўл я ец ц а па н ск ім ра ск а за н ьн я м. Нсл. з в с т в у к в - ў к і - ў ц ы, ж. (Гсл.) — дверцы или ставень у мельничного шлюза, Нсл. 186 заставка, щит, удерживающий воду, идущую в колеса водяной мельницы. В а д а пе р а з з а с т а ў к і й д з е ц ь. Нсл. Х р а п е ць Н а ў с І З а с т а ў к І. Послов. Нсл. застауляць— см. п од заст авіць. застауляцца—см. п од заст авіцца. застаўнік-/кя, п р е д л.- ік у, зват.-іча, м. — закладчик, (Гсл.) залогодатель. Нсл. 186. Заст аўнікі ня вы плачую ць грошы й ня вы плачую ць заст аў сваіх. Нсл. застаунГк-/кя, м.—специальная решётка заставлять зад и перёд телеги. Варел. Зды м ай заст аўн ік ды паедзем у лес па дровы. Варел. застаўны -ная-нае, 1. гарнизонный, Любавский: Очерк 122 прилагательное К "ЗЯСт ава " во всех знач. 2. находящийся в "заст аве'— залоге. Нсл. 186. Заст аўны тапор. Нсл. застацца—см. п од заст авацца. застка-т кі, дат., предл. заст цы, ж.— абажур. Дз.; Дел. См. засьня. застрома-лш-л*?, ж.—помеха(человек). Шсл. У білася гэт а заст ром а ды стаіць. Матарова Сьміл. (Шсл.). застр ом іц ь -м л ю -м іш -м е, со вер ш.— вонзить. Гсл. застрамка-кт, д а т., п редл. заст рам ц ы, ж. —заноза. Ар. См. ст рэм ка. скаб. застрэліць—см. п од ст раляць. застрэшак-шкя, м.—свисающая крыша с переди стены, для предохранения от дождя. Варел. Д зец і схаваліся ад даж дж у пад заст рэш ак. Варел. застрэшыньне-ня, предл.-ню; мн. ч.-н і-н я ў, ср.— край соломенной Крыши, Дел. 253 нижний, свисающий край крыши у избы, сарая. застрэць—см. п од ст ракаць. застуда-дб/-дз£, ж.—простуда. БНсл. застукацёць,—см. под с т у к а ц ё ц ь. застукаць—см. п од ст ўкаць. заступаць-аю -аеьи-ае; п о в е л.- а й - а й м а, н есо вер ш., п ер ех.—заменить, (МГсл.) замещать. Шсл. Соверш. застугаць, 1. заменить. Шсл. Ён заст уп іў б ра т а свайго н арабоц е. Ст. Заводца т аго абвіненага ў зладзейст ве перад ур а д ам заст уп іў. Стт. 479. 2. защитить. Дел. 253. С ьвёкру т ат улька, заст уп і м яне! Ц. с. Велесы (Дел.). з. (б езл и ч.) в специальном смысле—ослепить, затемнить глаза.Щ не заст упіла т а б е в о ч ы, ш т о ніч о га неш т а ня бачы ш? См. ст упаць. заступацца-дю ся-душ ся, н есо в ер ш. за к а го — защищать, ограждать кого-л. Шсл. Х а ц я заст уп айся за д р угіх — сябе глядзі. Ст. С оверш. заст уп іц ц я-п лю ся-п іш ся за