Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

агазны 22 агламазьдзіць агазны-ная-нае—надоедливый, озорной. Ксл. Твае рукі агазныя. Вулянавічы Сян. (Ксл.) агазьзю, нареч.—нахально, нагло. Ксл. Агазьзю ў вочы як кінецца! Даўгое Беш. (Ксл.) агазьлівы, -вая-вае — агазны, Ксл.— склонный к озорству, скандальному, буйному поведению. Як муха, агазьлівы! Чашні кі (Ксл.) ага ж . Шсл. Ага ж, я казаў, што гэтак будзе! Ст. лглла-сщь-шоны-шаць-шэньне, —см. под галасщъ. агал-яць-щь,—см. под галщь. аганотак-яжя, м.—полено, из которого колют лучину. Ксл. Падай мне аганотак, буду лучыну ськяпаць. Пяцігорск Беш. (Ксл.) ъгарода-ды-дзе, ж. 1.— ограда, Нел. 358. забор. Дел. Агароду разламілі коні. Нел. Коні пераскочылі пераз агароду. Дел. 2. защита. Нел. 358. Ты адна нам агарода. Нел. агарожа-жь/-лсь/, ж.—ограда. БНсл. У будынак яны не пашлі, а селі ля століка пад каштаном у самым кутку агарожы. Ю. Жышца(Прыйсьце", Но. 1) агара-щ*\щ-джацъ,—см. под гарадзщъ. &гъ\ьъ-}\'ъ\1Щ&-джацца,—см. под гарадзіцца. агарнуць и т.п.,—см. под гарнуць. агарышкі, (единств. ч. агарышак)—огарки, остатки свечи. Дел. Усі агарышкі прапаліла. Дух. (Дел.) агашнік-кя-ку, м.—мотуз или веревочка, вшитая в штаны и заменяющая собою пуговицы. Дел. 4. Без агашніка зьехалі нагавіцы. Дел. 4. ага-ту, 1. междомет., выражающее досаду и презрение,—тьфу. Нел. 2; Гсл. Ага-ту на Яго! Нел. Ага-ту цябе, што ты нарабіў. Нел. Ага-ту! што ты мелеш, брыдкаслухаць. Гсл. Ага-ту! ага-ту! на цябе, Адаме, Адаме, як ты нас згубіў. Из комедии 1787 г.(Беларусь", 1920, Но. 106). Ідзе ты праваліўся, Хомка? Ага-ту! Ага-ту! Сьпіш пад кустом абуза, i ня бачыш — крычацъ на ПОЛЮ жнеі. Гарэцкі: Песьні, 58. 2. держи, стой. Гсл.—ату(возглас при псовой охоте, означающий: бери, лови!) ага-ту Яго! междомет.—прОГОННЫЙ КриК на волка И медведя. НК: Пособ., Но. 93. ага-ту-га,—ату. Ксл. Як крыкнур на ваўка:,,ага-ту-га!,,) дык ён драла. Касачы Лёз. (Ксл.) См. цюй-га. агач-чу, предл.-чу, м.—дрова. Ксл. Нашы вазілі да места агач прадавацъ. Вяжышча Беш. (Ксл.) лпбя-бы, ж.—низкое, топкое место на болоте, где можна провалиться. Ксл. Агіба цябе б яры! Вішкавічы Чаш. (Ксл.) апда-дь/, дат., предл.-дзе, ж. 1.—отвращение, МГсл. мерзость, гадость, Гсл.; МГсл. мерзость, чувство отвращения. Нел. 357. Агіда бярэць мяне, гледзячы на яго. Нел. Яна з агіды й страху трасецца. Каласкі, 1955, Но.29-30, 15. 2. общ.—отвратительный-ная. Нсл. 357. Выжані вон агіду гэтага праклятага. Нел. агідак-дкя, м.—самая дрянная вещь, возбуждающая отвращение. Дел. Бярэш сабе дабро, а імне кідаеш самы агідак. Дел. 2. общ.—отвратительный-ная. Адну маю дачку, дый тую агідак. Нел. &г\цп\ъы-вая-вае—навлекающий нелюбовь, назойливый. Нел. Агідлівы хлапец. Нел. агі'длы-лая-лае—противный, Шсл. гадкий. Ксл. Агідлы ты мне стаў. Бор Сьміл. (Шсл.) Які ты мхрзаты, агідлы/Бешанковічы (Ксл.) апднік-кА, предл.-ку, зват. агідніча, м. —гадкий, Гсл. сквернавец. Нел. 357. агідніца-цы, дат., предл.-цы, ж. к агіднік. Нел. 357. Хто гэтую агідніцу будзе любіць. Нел. агі'днуць-чу-чуш-чс; прош. вр. агід, агідла, агідлі—опротиветь, Нел. 357; Ар. стать гадким, омерзеть. Гсл. Агідла i мне ўжо гэтая ежа. Ар. Агіднуў мне гэты хлапец. Нел. 'у «апдны-ная-нае—отвратительный. А гідная рапу ха цісьнецца да роту. Калас-кі, 1955,Но.29-30,15. 'Т epoi"аказалісяагіднымі баязьліўцамі. Карандзей (Бацьк." Но. 437-438). агідзіць,—см. под гідзіць. агідзіцца,—см. под гідзіцца. агідзьдзе-дзл, предл.-дзю, c p. 1.—скверность. Нсл. 357. Выкінь еон агідзьдзе. Нсл. 2. дрянь, Нсл. 357. гадость. агіляньне-чя, предл.-НЮ, отгл. имя сущ. к агіляцца—промедление, проволочка. Войш. ът\пяцц&-яюся-яешея; повел.-яйся-яймася, несоверш.—мешкать, медлить. 1г.; Войш.; Халоп. Ня час драмаці ні агіляцца, але за жніва трэба ўжо брацца. Стары Ўлас: Год Беларуса. Рабі, не агіляйся! Войш. Жнецъ, агіляючыся. Тм. Агіляецца з работаю. Тм. См. ацялягавацца. агГлства-вя, ср.9—свойство по глаг. агіляцца". Войш. агірачыць-чу-чыш-ч7, соверш.—обхватить обеими ногами. Друк, які агірачыў Хведар, разгойдаў яго й пусьціў(з вышак) галавою далоў. аглобельна(аглабёльна, Нсл)-на, ср. —деревцо, приготовленное для оглобли. Дел.; Нсл. 357. 3 гэтага дубка аглабельна вымеркаваць можна. Нсл. аглабня-ні-ні; мн. ч. аглобні-няў, ж. —оглобля. Шсл. Увядзі каня р ваг лоб лі ды запрагай. Ст. агладзіць,—см. под гладзіць. агламаздаць,—см. под гламаздаць. аглама-зьдзщь, -жджоны-жджаць, —см. од гламазъдзщъ