агламазьдзіцца 23 агрызьніца аглама-зьдзі'цца-жджяіўя,—см. под гламазьдзіцца. агламажджэньне-шг, предл.-ню, cp.— беспамятство. Нсл. 357. Агламажджэньне якоесь напала на мяне, што я забыўся рукавіцы ў карчме. Нсл. аглёдзіны-ш, единств, ч. нет.—СМОТрИНЫ. Шсл. Нашы п а еха л і на а глед зіны аж у Дукору. Летніца Сьміл. (Шсл.) См. аглядзІНЫ, пер а гляд зін ы. аглёдзіць, аглядаць и m. п.—см. под глядзёць. аглёдзіцца, аглядацца,—см. под глядзёцца. агляд-ду, предл.-дзе, м. 1.— осмотр. Гсл.; Шсл.; Ксл. Пашлі на агляд жыта. Ст. Паехаў на агляд зямлі. Мянюцева Сян. (Ксл.) 2. обзор. МГсл. 3. обозрение. Гсл.; мгсл. агляднае-ягя, имя сущ. 1. — плата за осмотр. 2. плата за обследование на месте. Агляднага ня маець быці больш брана, толъка подле ў ставы нашае. Стт. 183. аглядны-ная-нае—относящийся к осматриванию чего-либо. Нсл. 358. Аглядныя коміеянты яшчэ не зьяжджаліея. Нсл. аглядзіны-ш(-няу), единств, ч. нет.—СМОтрины. Ксл. У Насты ўчора былі сваты, а Ў нядзелю бацька ейны паедзе на аглядзіны. Суднік Куз. (Ксл.). См. агледзіны, пераглядзіны. аглянуцца,—см. под глядзёцца. аглухщ,—см. под глухці. аглу-зьдзіць-ж дж ацъ,—см. под глузьдзіць. аглу' Ъъд,зщца-жджаща,—см. под глузьдзіцца. аглум-еньне-іць-лёны-ляць,—см. под глумщъ. ъглум-\1щъ-ляцца,—см. под глумщца. аглусёць,—см. под глусёць. аглушыць,—см. под глушыць. аглушыцца,—см. под глушыцца. агно-ены-еваць, агнащъ,—см. под гнаіць. агнёвы-вяя-вяе, 1.—состоящий из огня. Кідайце душу ў вагнёвуюраку. НК: Старцы, 95. 2. (перен.)—огневой, пламенный, жгучий. Сонца цалуе агнёвымі вуснамі. Зарэцкі: Радасьць(Калосьсе, кн.І, 1935г.,стр. 23). 3. огневой, сверкающий, горячий, живой. Дзяўчынка трынанцацёх год... Як можна апісаць яе радасьць? Ці ё словы такія — жвавыя, агнёвыя, якімі б выказаць можна? Тм. 25. атшы-ная-нае, прилаг. к агонь—огненный. Кіт. 53а12. Нашлець Спадар тры хмары навальнічных: адну камённую, другую ветраную, трэйцюю агняную. Росл. (Дел.) агнявшіча-чя; мн. ч.-чы-чаў, ср.—место, где был (или есть, С.) ОГОНЬ. Дел.; Нсл. 358. На агнявішчу пасеялі рэпу. Дел. См. вогнішча. агнявіца-г/6/, 1.—маленькая сумочка, в которой носят крэсіва", кремень и цыр". Сержпутовский: Живая старина, 909, I, 40. См. магалейка, каліта. 2. снаряд разного устройства для добывания огня. Тм. 41-44. 3. гангрена. агнявіць,—см. под гнявіць. агніньніца-ўь/-дь/, ж.—бойкая, шустрая на что-либо. Дзеўка прасьці агніньніца. Смол. у. (Дел.) агншіча-чя, с р.—огонь, разложенный в поле (или место, где был или есть разложен огонь, С.) Дел. Агнішча канюх кладзець. Дел. На агнішчу пякуцъ бульбу. Дел. См. вогнішча. аграб-іць-ляіўь,—см. под грабіць. аграст-cwv, предл.-сьце, м.— крижовник. НК: Очерки, 412. См. агрэст, агры ст, яграст. агр-аваць-эты-эцъ,—см. под грэць. агравацца, агрэцца,—см. под грэцца. агрэлы-ляя-лае—огретый, Дел. согретый. Нсл. 358. Яблыкі агрэлыя палажы на талерку. Дел. Агрэлымі полкамі абгарні дзяцё. Нсл. агрэст-wv, предл.-це, м.— крижовник. Ксл.; Гсл.; Шсл. Як у вас шмат агрэсту ў садзе! Прусаўкі Аз. (Ксл.) У садку пасадзілі агрэсту й малін. Ст. Сёлета шмат агрэсту. Альгова Віц. (Ксл.) агрэць,—см. под грэць. агруст-ту—агрыст. Нсл. 2. Агруст у нашчыпаў поўную пазуху. Нсл. агрыбёць,—см. под грыбёць. агрыза-зы, общ.—сварливый-вая, дурного нрава. Дел. Дзеўка агрыза. Дел. См. агрызак 2. агрызак-жя, предл.-зку, м. 1.—огрызок, Шсл.; Ар. обгрызенный кусок чего-либо. Дел. Выкінь вон агрызак ізь яблыка. Бор Сьміл. (Шсл.) Агрызак хлеба кінь сабаку. Дел. Уменьш. агрызачак-чкя. Нсл. 358. Агрызкі, агрызачкі паеў. Нсл. 2. сварливый-вая, дурного нрава, Дел. тот, та, который-ая огрызается, грубо отвечает. Дзеўка агрызак, кавалак Сібіру. Дел. Агрызак ты сабачы, слова нікому ня спусьціш. Нсл. 358. агрыз-ацца-«адя,— см. под грызьціся. агрызьнік-жя, предл.-іку, зват.-іча, м. — агрыза, агрызак 2. Нсл. 358. 3 усёга еяла не перагрызуць нашага агрызьніка, нашу агрызьніцу. Нсл. агрызьніца-нь/-ўу» ж- к*агрызьнік". Нсл
Дадатковыя словы
аглама-зьдзі'цца-жджяі^я,—см, аглянўцца,—см, аглў-зьдзіць-ж, агнянўю, агніньніца-^ь/-дь, аграб-іць-ляі^ь,—см, агрыз-ацца-«>адя, глў, глўзь, глўхці, дьі, ньі, ўьі
3 👁