Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 389
 ◀  / 1324  ▶ 
разьдзяляць 371 дзяньдзГвір ваду ангелы нясуць. К іт. 13466. Меньне прамежку сябе падзялілі. Стт. 370. Прич. падзёлены—разделённый. Нсл. 4 4 1. Браты падзеленыя жывуць. Н сл. Бацькаўшчына падзелена. Н сл. 2. (перен. зь кім) разделить, пережить вместе с кем-л.(какое-л. чувство и п.п.). Зь кім свой фрасунак падзялю, каму сваю таемніцу скажу. К іт. 9562. разьдзяляць, несоверш. к разьдзяліць—распределять. Прич. разьдзяляны—распределяемый. Соверш. разьдзяліць, каму—распределить, дав каждому часть, л.; Ар. Ды ён сьвіньням i то добра не разьдзеле. Послов. Рапан. 194. Зіму прала, вясну ткала, лецечка бяліла, за адзін час разьдзяліла. К осіч 243. Прич. разьдзёлены—распределённый. Отгл. имя сущ. разьдзяленьнея—распределение. Часьць дастамэнту подле славенскага разьдзяленьня. Ц япінскі(К арскі, III.2,37). выдзёлеваць (выдзяляць? С.)-лююлюеш-люе, несоверш., перех. 1. назначать долю чего, выделять. Н сл. 81. Выдзелеваць часьць спадкаемцу. Н сл. 2. отделять кого из семейства, назначая долю. Нсл. 81. Жанатага брата выдзелююць, выдзелілі на новую гаспадарку. вы д зял іц ь-лю-ліш-ле, соверш. к выдзелеваць 1, 2. Нсл. 81. удзяляць[удзелеваць, Н с л]—уделять, сообщать(? С.) Н сл. 651. Ён нікому нічога НЯ ўдзелеваў, не ўдзяліў. Н сл. Соверш. удзятць-лю-ліш-ле. Н сл. 651. прыудзяляць[прыудзелеваць, Н сл.]— наделять (понемногу, С.) частенько. Н сл.519. Суседа маю добрага, заўсёды прыўдзелевае, прудзеле, калі ні папросіш чаго. Н сл. Соверш. прыудзяліць-лю-л/ш-лс. Нсл. 519. дзялГцца-люся-лішся, 1. делиться, разделяться. Ля крыжа дарога дзеліцца на дзьве: адна йдзець да сяла Равоў, а другая — да двара пана Крычынскага.—делится, расчленяться по группам и т.п. Крамы дзеляцца на емінныя, зялезныя, папяраныя й інш.—делиться, выделяться для самостоятельного хозяйствования. Браты дзеляцца. Ст. 2. делиться(давать, отдавать кому-л. часть чего-л. своего; взаимно отдавать друг другу часть чего-л. своего, С.). Шсл. Падарожнікі дзяліліся тым, што мелі із сабою.—делиться, поверять кому(мысли, чувствия). 3. мат.—делиться, обладать способностью деления на какое-л. число без остатка. Асьмінанцаць дзеліцца на шэсьць. 4. страд, кдзяліць—делиться, аддзяляцца, 1. несоверш. к аддзяліцца, отделяться. 2. страд, к. аддзяляць. аддзяліцца, соверш.— отделиться(получив при разделе свою часть имущества, земли, перейти на самостоятельное ведение хозяйства). падзяляцца,*1. несоверш. к падзяліцца 1. 2. делиться, распадаться на части. Хлеб падзяляецца, падзяліўшыся; хто колечы з радзімы аддзеліцца. Нсл. 3. разделиться между собою. Браты жывуць падзяліўшыся. Нсл. 441. 4. поделиться чем с другим, Нсл. дать, уделить кому-л. часть своего. Я з кажным падзялюся, калі ў мяне ёсьць, а з імною ніхто нічым падзяліцца ня хоча. Н сл., {перен.)— передать, сообщить кому-л. ЧТО-Л., {перен.)— СООбщИТЬ КОМу-Л. О СВОИХ мыслях, переживаниях и т.п. дзяльба—см. п од дзёльба. дзяльня-ш-т; мн. ч. дзёльні-няў, ж.—дележ. Ар.; Гсл. дзяняш ні-яя-яе—оставшийся от дня, бывший в день. Ар. Дзяняшняя ежа. Ар. дзянкя-нкі-нцы, ж.—дзядзінка( п од дзядзіна). дзянны-ная-ное—дневной. Заработок дзянны. Н сл. 162. дзяньгуб-бя, п р е д л.-б у, з в а т.-б е, м.—лентяй, тратящий по пусту Время, Нсл. 129 лодырь, Бяльсл. лентяй, праздно шатающийся, Г сл. предающийся безделию, бездельник. Мне дзяньгуба ня трэба, а работніка. Н сл. Гэта не работнік, а дзяньгуб; ён робе абы дзень да вечара. Асінаўка Ім сьц. (Бяльсл.). дзяньгуб іць-блю-біш-бе; повел.-б-бма, несоверш.— терять напрасно время, Н сл. 129 бездельничать. М іх. Ня робіш, а дзяньгубіш. Н сл. Ты не дзяньгуб, бачыш, ужо заходзе, а ў нас работы шмат. М іх. Соверш. ЗЬДЗЯНЬГубІЦЬ, перех.— ИСТраТИТЬ, потерять(время). Н сл. 204. Час патрэбны зьдзяньгубіў. Н сл. прадзяньгубіць, соверш., перех.— потерять напрасно, говорится о времени. Нсл. 521. Рабочы час прадзяньгубіць. Нсл. дзяньгуб ка- б к г - б ж.—лентяйка, тратящая попусту время, Нсл. 129 предающаяся безделию, бездельница. д зяньгубтл-ная-нае—соединенный с потерею времени, бесполезный. Нсл. 129. Дзяньгубная работа. Нсл. дзяньгубства-кя, с р.—бесполезное препровождение времени, праздность, Гсл. трата времени; пустое бесполезное занятие, Н сл. 129 безделие. Б ял ьсл. Не работа, а дзяньгубства. Нсл. Дзяньгубствам занімаешся. Н сл. Нудзіўся ад дзяньгубства й разважаў, што рабіць. Д зьве Душы 105. Гэта не работа — адно дзяньгубства. П балы Касьцю к. (Бяльсл.) ДЗЯНЬДЗІВІр-/7Я, предл. и з в а т.-р у; мн. ч., р о д.раў, м.—неповоротливый человек, лентяй. Гэта не работнік, а дзяньдзівір, глядзіць, быліб дзень прайшоў, ды да нас не дайшоў. Нсл. У нашы дні i радасьці i
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дзяньгўб, прйч, прўдзеле
4 👁
 ◀  / 1324  ▶