Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 342
 ◀  / 1324  ▶ 
друкаваны 324 дрыгацца друкаваны, 1. печатный. Нсл. 146; Ap. Друкаваны ліст. Нсл. Друкаваныя літары. Ap. 2. (о холсте)—набитый красками. ъъ\щукъъъцъ-кую-куеш-куе, соверш. 1. напечатать. Нсл. 146; Гсл. Выдрукаваць казаў СІЮ КНІгу. Паслоўе Апостала" 1591 г. Павялеў ясьмі ім(Хведаровічу a Імсьціслаўцу), учыніўшы eapcmam друкарскі i выдрукаваці СІЮ КНІгу. Перадмова гатмана Аляксандры Ходкевіча да Заблудаўскае Евангелі. Лукаш Мамоніч із брацьцяю сваею Мамонічмі выдаткі ŭ праторы сваімі выдрукаваці казаў сію...кнігу. в іл. Апостал 1591 г' 2. написать на пишущей машинке, выдрукаваны, прич. к выдрукаваць 1,2. Малітвы....выдрукаваны ў Вільні ў друкарні дому Мамонічаў 1601 г. Малітаўнік Мамонічаў 1601 г. Выдрукавана ў Еўю. Тытульны ліст кніг, друкаваных у Еўю ў сямнанцатым стг. Выдрукавана сія кніга Служэбнік у....ВІЛЬНІ. Служэбнік 1583 г. друкавацца-куеіўя—печататься. Шсл.; Ap.; БНсл. Кніжкі друкуюцца ў месьце. Ст. друкі-кяу—приспособление для сушки гороха, вики и т. п. Ксл. Кладзі авес у друкі. Мікалаёва Куз. (Ксл.). дручок,—см. п од друк I. дручка-чк/-чцы, ж.—щетка для чесания ЛЬНа. Павульле Чаш. (Ксл.). дручыцъ-чу-чыш-ча, несоверш. 1. мучить. Гсл. 2. удручать. Гсл. дрыбаць-аю-аеш-ае, н есо в ер ш.—ходить тихо с трудом. Дел. 188. Іван дрыбае. Дел. Як стары маецца? Троху дрыбае. Дел. дрыбяшчэць-чь'щь—дребезжать. Бяльсл. Дрыбяшчыць болонка ад ветру. Хаедараўка Краснап.(Бяльсл.). дрыбіць-б лю-біш-біць—дробить, особенный приём В пляске. Смал. г.(Дел. 189). Конь дрыбіць нагамі. Дел. д р ы г, о т гл а г. част иц а— мгновенное СОтрясение от испуга. Нсл. 147. Дрыг із страху. Нсл. дры гота-оты-оце, ж.—дрожь. Гсл.; БНсл. На сінь зары, на белы я сьнягі паклала дрыготы здань атамовая. Кавыль: Думы, 9. У Л. пацякла па целе холодная дрыгота, моцна забілася сэрца. ЗСД. 252. 3 дрыгота МІ будзіўся. Акула, 352. Уменьш. ДрьіГОТКа -ткі-тцы—дрожь. У дрыготкі кінула варожы стан. Кавыль: Думы, 16. Пракаціўся ў дрыготках мароз. Кавыль: Пад зорамі, 49. дрытоткх-кая-кае — дрыготны. іг. Сівы, як галуб, дзед у дрыготкіх руках паказаваў людзём лутавыя лапцы — два рублі пара. Капыловіч: Хлеб. дрыготна, нареч. к дрыготны 1, 2, 3. Лісьцечка дрыготна вядзецъ на сутны лад. С. Музыка, 114. дрыготны-ная-нае, 1. вибрационный. 2. дрожащий. Щж я з радні дрыготна му трусу? Кавыль: Думы, 59. 3. дрожащий, мигающий, мерцающий. У вакно зазірнула чырвонае із заходу сонца, лягло лагодна дрыготнымі плямамі на абрус. ЗСД, 77. Д ры гот нае сьвятло лямпачкі. ЗСД. 163. дрыгалка-лкт-дуы, ж —длинное тяжелое весло из бревна на конце плота(в передней и задней его части), служащее ВМеСТО руЛЯ, Ксл. ДЛИННОе ВеСЛО. Малюкіна Пар. Дел. 184. Наваліся на дрыгалку. Падбярэзьзе Віц. (Ксл.). Хто да стырна, хто за дрыгалку. Віцьбіч(Бацьк. Но. 49-50/435-436). дрыгалы-ляу, единст в, ч. нет.—прикреплённые к концам задней оси кривые жердки в телеге для возки бревен. Бяльсл. Схадзі да Мікіты, пазыч дрыгалы. Ташна Клім. (Бяльсл.). 2. (перен.)—ноги. Дел. Задзер дрыгалы й ляжыць(праз тога, хто любе паспаць). дрыганьне-«я, п р е д л.-н ю, с р.—дергание ногами. БНсл.; Нсл. 146. Ад яго дрыганьня нагамі, ня можно спаць ізь ім. Нсл. дрыгацёньне, п р е д л. - н ю —(мелкое и частое, С.) дрожание. Шсл. Урукі прышло дрыгаценьне. Ст. дрыгацёць, дрыгачу, дрыгаціш, несоверш. —мелко и часто дрожать. Ар. дрыгаць-яю-яеш: п о в е л.-а й -а й м а, несоверш. —трясти, дёргать ногами, Нсл. 177. делать резкие, отрывистые движения(обычно ногами). Раненая сэрна дрыгала нагою. НК: Очерки, Но. 949. Дзяцё дрыгае нагамі й плача, знаць, жываток баліць. Нсл. 147. Пакаціўся ды дрыгае нагамі. Ст. Сядзі хороша, ня дрыгай нагамі. Нсл. О дн к р. дрыгнуць-ну-неш-не—потрясти, дёрнуть. Нсл. 147; Дел. Дрыгнуўшы нагою, выцяў. Нсл. С оверш. задрыгаць, задрыгаць нагамі—задергать ногами. О днкр. здрыгануць, -ну-нёш-нёць-нём-ніцё—потрясти очень сильно, до основания, всколыхнуть. Тсп..Хай moe ўсе, што спала ў сьне, паўстане яваю жывой i сьветам блудным здрыгане, i панясе скрозь сьветач Свой. Купала(Бацькаўшчына", Но. 24-25/410-411). узщрыгъцъ-аю-аеш-ае, несоверш.— вздрагивать. Нсл. 53. Уздрыгаю, уздрыгнуў із страху. Нсл. С оверш. уздрыгнуць—вздрогнуть. Нсл. 53. д#ъ\гъ\щ&-аюся-аешся, 1. бить ногами. Нсл. 147 — дрыгаць нагамі. Ён усе падбяжыць да мяне i дрыгаецца нагою. Нсл. Сплючы дрыгаецца нагамі. Нсл. 2. дёргаться, делать судорожные движения; подергиваться. здрыгацца, -аюсяю-аешся, н есо в ер ш. —вздрагивать, Гсл.; мгел. содрагаться. О т гл. и м я су щ. 3дрыгаНЬНе-НЯ, п р е д л.НЮ —вздрагивание. Гсл. С оверш. здрыгануцца, (Ар.; Косіч 74) 1. СОДрОГНуТЬСЯ, поколебаться. Гсл.; Шсл. Яна моўчкі зірнула на яго i радасна здрыганулася. Дзьве Душы
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

ганўць, друкавацца-куеі^я—печататься, дрыгалка-лкт-д^ы, дрыгачў, нў-нёш-нёць-нём-ніцё—потряс, уздрыгнўць—вздро, уздрыгнўў, чьщь, ъъ\щ>укъъъцъ-кую-куеш-куе
9 👁
 ◀  / 1324  ▶