Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 341
 ◀  / 1324  ▶ 
другарадны 323 друкаваць 2. тот, кому идет второй ГОД. Дел. Коні было чацъвёра: яму пара й мне пара; мне жарабок другачок, як печ, i конь чацъвяртак. Смал. губ. (Дел.) 3. ум еньш. к другак" 3. Дел. 187. 4. второй, вторичный. другарадны, -ная-нае—второстепенный. Гсл.; БНсл. другавёйка-і/кт-ш ў, ж.—худшие мелкие семена, полученные при вторичном веянии. Ксл. У мяне другавейкі вышла два гарцы. Лясьнікі Сян. (Ксл.). д р у га ч к а-чкі-чцы, ж.—жеребенок — самка ПО другому году. НК: Очерки, 355. другГ-гая-гое—второй. Гсл. другім наваратам, у зн. прел.—вторично. Войш. I толькі тады, як тый самы голас уварваўся ў вушы другім наваратам, Андрэй аправіўся. Дудзіцкі(Бацькаўшчына", Но. 45-46(431-432).' другім разам, в зн. н аречия—в другой раз. Ар.; Нел. 146; БНсл.; Варел. ДругІМ разам, ды не цяпер. Нел. Гэту работу зраблю другІМ разам. Варел. д р угім часам, в зн. н аречия—в другое время, Гсл.; БНсл. в другой раз. Нел. 146. Другім часам прыдзеш. Нел. друянка-нкі-нцы, ж.—пенька лучшего качества. Смл. (Даль.). друз-зу, п р е д л.- з е, м.— КуСКИ ГЛИНЫ, кирпича, извести из распавшегося чегоЛ., Ар.; Варел, мусор С землей. Шел. 3 панадворку вывезьлі увесь друз. Ст. Я асьцярожна пераступаў друзы. Рамановіч (Конадні, Но. 218). См. друза, друзга. друза-зы, ж.—друз. Ён — нікчэмнасьць, ён друза. С. Музыка, 204. Уменыи. друзачкачкі-чцы, ж.—мелкая часть чего-л. Шел. Дуда з дубу звалілася, на друзачкі пабілася, разьляцелася, не засталося й друзачкі. Навасёлкі Пух. (Шел.). друзга-згі-зьзе, ж.—все рыхлое и сухое; сор, сухой лист и прутья под ногами и проч. Смл. (Даль.). д р ўзгі-гяу—мусор от развалившегося каменного здания: куски штукатурки, глины. Ар. щрузгатицъ-гачу-гочыш-гоча, несоверш., перех. 1. сокрушать. Сьмела яг о друзгачы. Купала: Спадчына, 16. 2. разбивать в дребезги. Ар. Ср. друзга. здрузгатаць, соверш. к друзгатаць 1,2. црузіцця-іцца, несоверш. 1. обращаться в "друз ". 2. (п е р е н.)—размениваться на мелочи. Марнаваўся век дзяцінны, та лент друЗІўся на пыл. С. Музыка, 134. цруъпы-лая-лае—дряхлый. БНсл. Паручылі яму. каб як толькі мага, а вывезьці з Масквы за граніцу радзкае тэрыторы аднаго друзлага архірэя. Дзьве Душы, 160. друзьлёць-ёю-ёеш-ёе, н есо в ер ш.—дряхлеть. Нел. друзьці, друзну-друзьнеш-не, н есоверш. —тряхлетк дружба-бы-бе, ж., собир. — дружина. Гсл. друЖКО-КД, п р е д л.-к ў, м.—шафер, Нел. 146; БНсл. щафер на свадьбе, товарищ жениха, Красьн.(Даль.) распорядитель мужчина на свадьбе; обыкновенно бывает повязан через плечо ручніком". Шсл. Хай ужо дружко заводзе маладую на пасад. Ст. Улез дружко ў хату, ды ў печ паглядае, ці густа капуста, ці вялік гаршчок кашы, ЦІ пайдаюЦЬ нашы. Изсвад. песни, Нел. 146. дружкоў, -ова-ова—принадлежащий дружку. Нел. 146. дружка, (Нел. йьужкі-жцы, ж. 1. шаферица. Шел. А я ў Марылі на вясельлю была за дружку. Ст. 2. подруга, жена( С.). Дел. 187., подруга, приятельница. Нел. 146. Во гэта, дзядуля, мая дружка! Дел. 187. Гэта дружка твая так табе зрабіла. Нел. Пацалаваўся із сваёю дружкаю. Нел. Уменьш. дружачкачкі-чцы—подруга, жена( С.). Дел. Табе, мой татулька, служачка, а мне, малайцу, дружачка! Смал. (Дел.). друк I - ў к а, п р е д л.-ў к у, з в а т.-ў ч а; мн. ч.-К1К О ў-К О М, мн. ч.. предл.-К О Х, м.—ТОЛСТаЯ И длинная палка. Вёдама, вышкі зробленыя з рэдка паложаных круглых друкоў. Заставін(Бацьк. Но. 49-50/435-436). Гэта табе навука: у чужыя сані не садзіся бяз друка. П о с л о в. Рапан: Прык. 246. У м еньш. дручок-чк*7—длинная крепкая палка, Варел, дубина, палка, Гсл.; БНсл. дубинка, вообще толстая суковатая( С.) палка. Шел. Адзін буду йсьці, дык трэба ўзяць які дручок із сабою. Ст. друк И-лт—печать типографская, (БНсл.) печатание в типографии, Нел.; Ар.; мгел. пресса. БНсл. Вышла кніжка з друку. Нел. друкоўны-ная-нае—печатный. Ксл. Я ўжо ўмею друкоўныя літары. Навікі Віц. (Ксл.). друкар-дрл, предл.-ару, зват.-ару; мн. ч.-рыроў-ром-оў-рамі-рох, м. 1. типограф, печатник, книгопечатник. Ар.; Нел. 146; Вят., Воет. (Даль); Гсл. 2. набойщик холста красками. Нел. 146; Ар. Друкар набіў на запан. Нел. друкарНЯ-Ш, дат., предл.-НІ, ж.— ТИПОГрафия. Нел.; МГсл.; Ар.; Вят., Воет. (Даль.); Гсл.; БНсл. друкарскі, -кая-кае—типографский. БНсл ДРуКаванЬНе-НЯ, предл.-НЮ, отгл. имя сущ. к друкаваць 1,2, 1. книгопечатание. Нел. 146; Ар.; Гсл. 2. набивание холста красками. Нел. 146. щьук&ъъцъ-кую-куеш-куе, несоверш., кагошто, 1. печатать. Ар.; Нел.; Шсл.; МГсл. Піша, усёроўна як друкуе. Ст. 2. писать на пишущей машинке. 3. набивать холст красками. Нел. 146; Ар. С оверш. надрукаваць—набить холст красками. Нел. 146; Ар. Надрукаваў панёву прыгожа. Нел
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дрўжачка, дрўжба-бы-бе, дрўзьці, предл.-арў, щрузгатйцъ-гачу-гочыш-гоча, іікт
2 👁
 ◀  / 1324  ▶