Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

дравушка 322 другак дравушка,—см. под дроўка. драЦОука-ўК7-ГЦЫ, ж.—лопата. Навасёлкі Сян. (Ксл.). Тутацькі трэба драцоўка. Навасёлкі Сян. (Ксл.). ДраЦЯК-ЯКЯ, предл.-ку, зват-ЯЧСЦ мн. ч.-КІкоў-ком, мн. ч., предл.-кох, м. — дратаванка. Варсл. Драцяк — пуга, зьвітая з трох столак(аборачак). Варсл. Пастушок начапіў новы драцяк. Тм. ДраЦЯНЫ-Н7Я-НО?(драЦЯНЫ, Гсл.; Растсл.)— ПРОВОЛОЧНЫЙ. Растсл.; Ар.; Вят.; Кур.; Варн. (Даль); Шсл. Паглядзеў, што няма ўжо драцяное загарадзі. Адамчык; Арж. колас. У яго пужка ды драцяная. Росуха імгл.(Косіч 59). Купілі драцяныя сіты. Ст. Пуга крэпкая, усяроўна як драцяная. Ст. драціна,—см. под дрот. драч-чя, предл.-чу, зват. драчу; мн. ч.-ЧЫчоу-чом-чы-чамі-чох, м. 1. птица коростель. Пацкава Сян. (Ксл.); Нсл. 145; Шсл.; Дел.; Гсл.; БНсл.; Бяльсл. На балоце крычыць драч. Ст. Уменьш. драчык. Дел. Драчык у васаццэ крычыць. Дел. 2. плотницкий инструмент для обозначения линий паза. Ст. Пазыч мне драча: бартаваць бярвеньне буду. Ст. 3. кнут. Ксл. Вазьмі драч із сабой, тады каняга леней пабяжыць. Вяжышча Беш. (Ксл.). драчона-ны-не, ж. 1. род лепешки, выпекаемой из только лишь вкисшего теста, жиже хлебного, но гуще блинного. Драчоны смазываются сверху маслом, салом ИЛИ медом. НК: Очерки, 8. 2. лепешка из сырого картофеля с салом, Ксл.; БНсл. толстая лепешка с салом, Гсл. не очень крутое тесто, сжаренное на сковороде. Смал. (Дел.). Госьці елі драчоны. Асіпова Аз. (Ксл.). Пякуць драчону. Смал. (Дел.). Драчона дужа смачная. Ельн. (Дел.). Надзяры бульбы, дык я табе сьпяку смачную драчону. Слаўнае Імсьц. (Бяльсл.). 3. лепешка из пшеничной муки с яйцами и салом или маслом. Бяльсл. Дай мне кавалак драчоны, твая матка дужа смачна ПЯЧЭЦЬ. Балакеры Імсьц. (Бяльсл.). драчоніна-ны. НК: Очерки, 8—одна "драчона ". драча-чы-чы, ж. 1. мёрзлая, не покрытая снегом земля. Юрсл. Па драчы ўраз вобуй рассыпецца. Юрсл. 2. снег на дороге, замёрзший после оттепели. Юрсл. драчая-ш-ш, ж.—болезнь, состаящая в зуде всего тела. Нсл. 145. Драчая цябе бярэцъ, што ты ўсе скрабешся. Нсл. драчэць, безлич.—чесаться, зудеть. Шсл. У вусе вельма драчыцъ. Ст. Нешта драчыць у горле. Ст. См. сьвярбецъ. драчка-чкі-чцы, ж. 1. тёрка, Гсл. кухонная тёрка. Смл.; Ксл.; Дел. 135; БНсл.; Бяльсл.; Юрсл. драчка круп—тёрка крупы. Дел. Драчка зламілася, i бульбы надзерці няма чым. Васілеўка Хоцім. (Бяльсл.). Зьдзяры бульбу на драчку. Леніна Сур. (Ксл.) 2. щетка с деревянными гвоздями, на которой чешут лён. Ксл. На гэтай драчцы ўжо НЯ спусьціш лёну. Шчарбакі Cip. (Ксл.) 3, —см. п од драка I. драчкі-чяк*, единст в, ч. нет.—щетка ДЛЯ чесания льна, драчка 2. Мама прывязала драчкі да столу: будзе абдзіраць лён. Варсл. драчы, -оў-ом, у драчох (о д ин драч) —оладьи из тертого сырого картофеля. Бяльсл. Сядні Я пякла драчы. Хведараўка Краснап. (Бяльсл.). дрэбязь-зі, ж. — д р о б я з ь. Шсл. Што гэта за яблЫ КІ — Нейкая дрэбя ЗЬ. Матарова Сьміл. (Шсл.). дрэбы-а v — драбы. Шсл. Вось жа захудау статак: адны дрэбы тырчаць! Ст. дрэгаць—колотить при езде. Шсл. Вось ж а дрэгае на калёсах! Войстрава Сьміл. (Шсл.). См. драгаць. дрэпаць—чесать, царапать. Шсл. Кот дрэпае ў дзьверы. Ст. — драпацъ. дрэпацца—царапаться. Шсл. Што ты ўсё дрэпаешея ў галаве? Ст. — драпацца. дрэц, дрыца, мн. ч.-цу, м.—помещение для охотника за медведем на дереве, палати. Дел. 186. Сеу на драцу. Дел. Другое, вст авное слово— ВО ВТОрЫХ. См. п од першае. другодзень, нареч.— второй день. Нсл. 146. Другодзень чакаем яго. Нсл. У другодзень прыедзеш,—т.е. завтра или далее. Нсл. другосъценка-«к7-«14ы, ж.—корова второго отеления. НК: Очерки, 3. Другая Прачыстая—праздник 8 сентября. Шсл. На гэтым тыдні будзе другая Прачыстая. Ст. другадзенны-«яя-няе—вторничный. другадзень-д«я, м.—вторник. Гсл.; Пц.; Кацельня Пц.; Магілеўшч.; Ст.; Слабада, Крывулькі i інш. Люц. пав.; Дел. 187; БНсл. СяднІ другадзень. Дел. другадзГчка-чкл-чцы, ж.—животное, имеющее два года. НК: Очерки, Но. 540, двулетняя тёлка. Мікалаёва Cip. (Ксл.). другажэнец-ніўл, предл.-нцу, зват.-нча, м.—женатый на другой. Дел. 187. другак-якгл, предл.-аку, зват.-ача; мн. ч.-КІкоў-ком -кі-кам і-кох, м. 1. двулеток (говорится О жеребейках, Нсл.). Лужасна Куз. (Ксл.); Нсл. 146. Прадай імне свайго другака. Нсл. 2. животное по другому году. Дел. Майго другака воўк зьеў. Дел. 3. второй рой, вышедший из улья в известное лето. Дел. 187. Другака свайго агроб. Дел. 4. второй, вторичный. Гсл. Уменьш. другачок-чкд, 1. жеребенок — самец по второму ГОДу. НК: Очерки, 355; Нсл