Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

адрапацца 321 дравушачы нуўся ногцямі. Нсл. С оверш. адрапацца —оцарапаться. Нсл. 360. Лдрапаўся аб сук. Нсл. О днкр. адрапнуцца—оцарапаться. Нсл. 360. Неасьцярожна адрапнуўся аб сук. Нсл. 2. чесаться, драть себя ногтями. Нсл. 145. Ня драпайся, надрапаеш больку. Нсл. 3. выдираться из засады, лезть куда-л. Нсл. 145, скрестись. Кот драпаецца вон. Нсл. Сабака драпаецца ў хату. Тм. 4. карабкаться(взбираться, С.). Нсл. 145; Бяльсл. На сьцяну, на дзерва драпацца. Нсл. Ня драпайся ты на гэту ігрушу, там нічога няма — ўсё ўжо абарвалі. Вушакі Чэрык. (Бяльсл.). абдрапавацца-пуюся-пуешся, н есоверш. —оцарапываться. Нсл. 346. Дзяцё, седзячы ля яграсту, абдрапуецца, абдрапалася. Нсл. Соверш. аб драпацца. Нсл. 346. црнпич-ачу, п р е д л.-ч ў, м., б о т.—ворсянка. Bepac. См. шчаткі. драпачка-чкі-чцы, ж.—сапожный инструмент вытирать деревянные гвозди в сапоге. Бяльсл. Падай драпачку гваздочкі выцерці ў боце, бо ногі будуць муляць. Тур'я Чэрык. (Бяльсл.). драпачы(драпачэ, Шсл.)-ог, мн. ч.—пружинная борона. Шсл. Драпачамі дзяруць дзярно. Скрыль Пух. (Шсл.). См. дзярбак, драпак, драпач. драпёжаньне-ня, п р е д л.-н ю, ср. 1. жестокое телесное наказание. Нсл. 145. 2. грабительство. Нсл. 145. Войта здалілі за драпежаньне. Нсл. драпёжнасьць, (Гсл.уці, ж.—хищность, драпёжнік-йся, п р е д л А к у, з в а т А ч а, м. 1. грабитель, обдирало. Гсл.; БНсл. 2. хищник. БНсл.; Варел. Драпеж нікі бываюць вялікія й малыя. Варел, драпёжнічаць-яю-яеш-де, несоверш. (БНсл.) —быть хищником. драпёж ны-«яя-няе—ХИЩНЫЙ. Нсл. 145; БНсл. Драпежная птушка. Нсл. дряпёжыцъ-жу-жыш-жа, н е с о в е р ш. 1. драть, сечь жестоко. Нсл. 145. Аканом ні за шта нас драпежа. Нсл. 2. грабить, брать взятки. Нсл. 145. Падданых маіх драпежыш. Нсл. 3. драть, портить. Варел. Куры драпежаць грады. Варел. драпёства-вя, предл.-ве, ср. 1. грабительСТВО(грабёж, С.). Гсл.; Нсл. 145; БНсл. Драпествам зголіў нас. Нсл. 2. хищничество. БНсл. д р а п ін а, -ны-не, ж.—царапина. БНсл. Уменьш. Драпшка-НА7-/Щ&/. БНсл. д р ап ўн, -уна, п р е д л.- у н ё, з в а т.- ў н е, м. —тычковая фасоль. Бяльсл. Пад вокнамі расъцець драпун. Хведараўка Краснап. (Бяльсл.). драсён(дросень-сб«я, Шсл.), м.—трава горчак, почечуйная трава. Шел.{под дросень). БНсл. Там — прыветныя рамонкі i драсён, i каласы. Крушына: Творы, 62. На балотцы ўзяўся дросень. Ст. дратаванка-нк7-нць/, ж.—плеть, свитая из пеньковых волокон и обвитая для крепости отдельно свитой веревочкой. Шсл.; Варел. Добра ўкапнуў яму дратаванкі. Ст. дратаваць I -тую - туеш-туе; по вел,-туйтуй м а, несоверш., перех. 1. делать ЧТО-Л. ИЗ проволоки. Нсл. 146. Дратаваць клетку. Нсл. 2. креплять, связывать что проволокою. Нсл. 146. Майстра гаршкі дратуе. Нсл. О т гл. и м я сущ. ДратаваиЬНе-НЯ, п р е д л.ню —оплетение проволокою. Нсл. 146. Дратаваньне клеткі, гаршка. Нсл. 3. свитую плеть, веровочку обвивать для крепости отдельно свитой веревочкой, Ар. ВИТЬ ИЗ трех витушек. НК: Очерки, Но. 757; Ар. 4. сечь кнутом, Нсл. 146. сильно избивать плетью или веревкой. Шсл. Разбойніка дратавалі нядаўна. Нсл. Як стаў яго дратаваць, дык ледзь жывога пусьціў. Ст. дратаваны, 1. прич. (к дратаваць 1)—плетенный из проволоки. Нсл. 146. Дратаваная клетка. Нсл. 2. (к дратаваць 2)—укрепленный проволокой. 3. ( к дратаваць 3) —витый из трех витушек. НК: Очерки, Но. 757; Ар.; Ксл. Дратаваная пуга. Я зьвіў сабе дратаваНУЮ пугу. Сянно (Ксл.). дратаваць ll-тую-туеш-туе, несоверш., перех. — топтать ПОСеВЫ, Траву. Шсл.; Ар.; Ксл. Коні дратуюць Апанасава жыта. Чараўкі Сян. (Ксл.). Коні ходзяць па жыце — дратуюць яго. Ст. С оверш. здратаваць — истоптать посевы. Ар.; Шсл. Коні здратавалі ячмень. Ст. П рич. здратаваны —истоптанный(о посевах). Ар.; Шсл. Чыста ўся пшаніца здратавана. Ст. Здратаванае жыта мітусіцца ў ягоным аччу. Цялеш: Дзесяць, 34. задратаваць, со в ер ш.—засечь подковой заднюю мягкую часть копыта или ободрать кожу на ноге другим копытом. Шсл. Конь задратаваў у дарозе капыты. Раўнапольле Сьміл. (Шсл.). задратавацца — задратаваць. Шсл. Конь задратаваўсЯ. Раўнапольле Сьміл. (Шсл.). дратва-вы-ве: мн. ч., род.-ваў, ж.—прочная просмоленная или навощенная нитка для шитья обуви, кожаных изделий, дратва. Ар.; Шсл.; Ксл. Падай мне дратву — трэба боты ШЫЦЬ. Сянно (Ксл.). дратьНдратэЭ-оў-сш, у дратох, единст в, ч. нет., м.—веялочные сита. Шсл. Устаўце дратэ каласаваць амеці. Харавічы Сьміл. (Шсл.). дравасёчы-чягя, м.—дровосек, колющий дрова. НК: Под.пос.34. См. СЯКач 2. дравуш ачы, -чая-чае—молоко, сыр, масло от первотёлки (дравушкі") получаемые. дравушачае масла—коровье масло от пярвОСЬЦеНКІ" КОрОВЫ. Прышчы Росл. (Дел