абміраць 15 аброць абміраць,—см. под мерці. абмул-яць-лны,— см. под муляць. абмурз-аць-яны,—см. под мурзаць. абмурзацца,—см. под мурзацца. абмутКІ-Wtf/C, единств, н. нет—ОСаДОК На дне посуды. Бяльсл. Што тут піць? Адны абмуткі засталІСЯ. Каробчына, Імсьц. (Бяльсл.) абмыл-лу-де, м.—ошибка, более допусканная для обмана других. Нел. 350. —ошибка. Глядзі, каб было без абмылу адважана. абмыла-лы-ле, ж.—ошибка. Абу Хеніфэг імама навука яго пэўнейшая, бо абмылы нямаш, а ў іншых імамаў абмыла ест. Кіт. 69а8. Той дзенъ, што будзе абмылы, то Панбог прыйме. Кіт. 8265. Уменьш. абмыЛКа- 7/ч/, дат., предл. абмыЛЦЫ, ж.—ошибка. МГсл.; Ар.; Косіч 81; Рэч.(Пет. II, 261); Гсл.; Нел. 350; Шел.; Ксл. Абмылка сталася ў лічбе грошай. Нел. Зрабіў вялікую абмылку, што вашчоўну позна пасадзіў. Селядцова, Беш. (Ксл.) Тож СЯ І а nicapy гродзкам у вабмылцы якой пісаньня разумеці маець. Стг. 169. Друкарская абмылка—опечатка. Нел. абмылак-лка, м.—оставшийся от мыла кусочек. Бяльсл. Вазьмі на рэчку абмылак, б о вялікі кавалак упусьціш часамі. Імсьціслаўе (Бяльсл.); НК: Очерки, 24. абмыліцца,—см. под мыліцца. абмылка—см. под абмыла. абмыльна, парен.( к абмыльны)—ошибочно. аб мы л ьнасьць- ці, ж.—о шиб о чность. абмыльны-чяя-чяе—ошибочный. абмы-сьліць-шляцЬ,—см. под мысьліць. абмы-цъ-ывацъ,—см. под мыцъ. 2&мы-\щъ-ывацца,--см. под мыцца. абножка-яск/, дат., предл.-ЦЫ, ж.— ПЫЛЬца которые пчелы носят на ножках в улей. Шсл.—обножка (цветочное пыльце). Сядні пчала з абножкаю добра йдзе. Ст. ъопожъщцъ-жуся-жышся, соверш.—утромить ноги. Бяльсл. Няма дзіва, што конь абножыўся — цэлы дзенъ бяз воддышы едзем. Палуж. Краснап. (Бяльсл.) абноч, парен.—в ту же НОЧЬ, за НОЧЬ. Ксл. Абноч назад пасьпелі. Каралёва, Выс. (Ксл.) абнадзеіць,—см. под надзеіць. абнадзеяцца, соверш.—положить надежду, понадеяться на кого. Нел. 350. Абнадзеяўся я на цябе, а ты мяне i абманіў. Нел. См. паспадзявацца. абнара-віць-уляць,—см. под наравіць. абнара-віцца-тляцця,—см. под наравіцца. абначаваць,—см. под начаваць. абначыцца,—см. под начаваць. абняць,—см. под імаць. абняцца,—см. под імацца. абшкаць,—см. под нікаць. абпаляч-ыць-яны,— см. под палячыць. абпаліць,—см. под паліць. абпар-ыць-явяўь,—см. под парыць. абпар-ыцца-явяцця,—см. под парыцца. абпэцка-ць-янб*,—см. под пэцкаць. абпэцкацца,—см. под пэцкацца. абпелесав-аць-аны,—см. под пелесаваць. абпянуць,—см. под пяць. абпінацца,—см. под пяцца. абпляйміць,—см. под пляйміць. абпляйміцца,—см. под пляйміцца. абпруНДЗІЦЬ-джу-дзІШ-дзе, соверш., перех., облает. — обмОЧИТЬ. Дел. АбпрундзІЛО дзяцё сарочку. Дел. Бясстыднік, усё пастаньне абпрундзіў. Тм. абробіць,—см. под рабіць. абробіццаў—см. под рабіцца. аброк-оку, предл.-оку, м. 1.—жертва. Чыньце добра сабе, чынъце добра душам сваім i сваяком сваім аброкі. Кіт. 2569. Была зямля не сьвячона, былі людзі ня хрышчоны; ня верылі Госпаду Богу, а верылі люту-цмоку. Люту-цмоку далі аброку кажны дзенъ па чалавеку. Глуск., Слуц.("Божым Шляхам" Но. 1, 1951, стр. 11). Даваць, даць аброк—приносить, принести жертву. Аброкі сэдэку ня даўшы... ласкі маёй ня будзе. Кіт. 2ба7. Каб ачуняла дзяцё, дала аброк паставіць Міколе СЬвечку. Зялезьніца, Краснап. (Бяльсл.). Дай аброк схадзіць да Кіева пакланіцца машчам. Сохана, Iмсьц. (Тм.). Чыніць, учыніць аброк—приносить, принести жертву. 2. —обет. Кур. (Даль.); Кіт. 3. —клятва(присяга, С.)- Лея. Даў аброк ня піць гарэлкі. Дел. 4. —дача овса лошади или самый овес, даваемый лошадям. Ар.; Нел. 352. Дай коням аброку. Нел. Дай аброку, дый бі каня па боку. Поговор. (Янк. 1). Уменьш. аброчак-чку и абрачок-чку. Нел. 352. Коні іржуць, аброчку ждуць. Нел. абронка ( от раніцьункігнцы, ж.—потеря (чего-либо, нечаянно выпущенного из рук, С.). Нел. 352. Абронку тваю я падняў. Нел. аб ро с л ы-лая-лае—обросший. Мільгнуў аброслы ласкавай расьліннасьцю від. ЗСД 203. Ён пачаў гаварыць... выкідаючы шурпатыя словы, аброслыя мохам густой хрыпоты. ЗСД зо. Мужчына з драбным відам, аброслым кароткай бародкай. Тм. 70. абротка, см. аброць, 1. абротнік-іка, абротнік-чся, облает., м.— бездельник. Северщ.(Раст.: Северск. 139). аброць ( кореньротуЦІ-ЦІ; мн. ч.-ці-цяў, ж., 1.—пеньковый (веревочный, Гсл., всякий, С.) недоуздок. Нел. 352; Гсл.; Смл. (Даль); Ржевский у.(Афанасьев: Сказки I, 1897, 182). Конь із аброці зьдзерся. Нел. 352. Купіў каня ды без аброці. Касачы, Лёз. (Ксл.). КоНЬ зьдзеў аброць. Дел. Уменьш. абротка-m/d, ж.—недоуздок. Северск. 139; Нел. 552. ВядзІ КОНЯ На абротцы, а злодзея на ланцузе. Поговор. Нел
Дадатковыя словы
mіd, wtfіc, абпар-ыць-явя^ь,—см, абробіцца^—см, ъбпожъщцъ-жуся-жышся, яскі, ічі
8 👁