аблыкацца 14 абмінкі 5.(o болезни)—повальная(? С.). Дсл. Стала na усім нашым сяле качаць аблыжная хвароба. Смол. (Дел.) аблыкацца,—см. под лыкаць. аблыаць,—см. под лысіць. аблытаць,— см. под блытацъ. аблюкацца, соверш., облает.— сделаться смелым, привыкнуть к новому положению, среде. Дзеўка ў нас абтукалася, аблюкалася. Дел. абмова-вы-ве; мн. ч., род.-ваў, ж. 1.—оговор, диффамация, клевета. Не на голую павесъць i абмову, але за выведаньням. Стг. 85. Жыві па праўдзе i ніколі ня бойся абмовы. Нел. 349. 2.—оговорка. Есьлі бы хто хацеўся на першым року за позвы падкаморага вымаўляці пазваньням да іншага навету й суду, тагды таковая абмова... ня маецъ быць прыймавана. Стг. 350. Абмова проціў року завітаму только на адных роках маецъ быць дапушчана. Стт. 218. Уменыи. абмоўка-ўкі-ўцы, 1.—оговор, клевета, диффамация. Гэта абмоўка на яго людзкая, а то ўсё няпраўда. МГсл. 2. обмолвка, оговорка, МГсл.—ошибка в слове. МГсл.; Нел. 349; Дсл. Гэта адна абмоўка. Дел. абмо-віць-ўлень/,—см. под мовіць. абмовіцца,—см. под мовіцца. абмоука,—см. под абмова. абмоуца-цьмуу, предл.-цу, м.— клеветник. На суд Божы ўстане, мяса іх рэжучы, іх будуць карміць, размоўнікі, абмоўцы, людзей абмаўляюць. Ют. 57610. абмах-ўv, предл.-ce, м. 1.—промах. Нел. 349.; Гсл. Глядзі абмаху ня дай. Нел. 2.—обман(подвох, Гсл.), Нел. 349.; Гсл. Тут абмаху ніякага няма. Нел. ъом&х-яцъ-авацъ-нуцъ,— см. под махацъ. абмах-авацца-идадя,—см. под махацца. абмазаць,—см. под мазаць. абмалоткі-zcflj), единств, ч. нет—окончание молотьбы (празднование по этому поводу, С.) Дел.; Ксл.; Нел. 349. Надабе абмалоткі справіць. Дел. Сядні абмалоткі жыта. Нел. Сядні ў нас абмалоткі. Пустыню, Сян. (Ксл.) абмаладзіцца,—см. под маладзіцца. ябмшя-ны-не, ж.—обман, плутовство. Нел. 349. У вабману не подамся. Нел. абманяць-я/оярш-яе; повел.-яй-яйм а, несовер ш ўка го, што)—обманывать. Нел. 349. Глядзі не абманяй мяне, кажы праўду. Нел. Соверш. абманіць-ню-ніш (каго, што)—обмануть. Нел. 349. Раз абманіў, другі раз не паверу. Нел. Абманіў МЯНе, ЯК чорт добрую душу. Погов. Нел. Прич. прош. вр. абманены— обманутый. Нел. 349. Абманеная дзеўка. Нел. абманяцца-яюся-яешся, несоверш.—обманываться, ошибаться. Нел. Соверш. абманіцца—обмануться, ошибаться. Нел. 349. Абманіўся, гэта ня твой конь. Нел. абмарока-жі, общ.—назойливый-вая. Шел. А якая ж ты абмарока: адстань валей. Ст. абмасоліць,—см. под масоліць. абмасоліцца,—см. под масоліцца. абмаскалець,—см. под маскалець. абмаскаліць, см. под маскаліць. абмашка-шкі-шцы, ж. 1.—промах, просчёт. Юрсл. Hi з тога боку паз у шуль выдзяўбаў — абмашка вышла. Юрсл. 2.—ошибка. Гсл.; Нел. 349. См. абмах. Ср. аб махну цца. абмаул-яць-яньне,—см. под мовіць. абмаўляцца,—см. под мовіцца. абмачка-чкі-чцы, ж. 1.—толченная разведенная молоком картошка. Ельн. (Дел.) 2.—вскипяченная вода с мукой, кушанье; иногда прибавляют в отвар патроха, куски сала — и все это едят с кислыми блинами. Прышч.,дер. Росл. уезда (Дсл.) абмеж ак-жка, п р ед л.-ж ку, м.— край возле пашни. Ксл. На абмежках трава дрэнная. Сьвеча, Беш. (Ксл.) абмежаньне, предл.-ню—ограничение. Гсл. абмежыцъ-жу-жыш-жа; повел.-ж-ж ма, соверш., перех.—ограничить. Гсл. Прич. прош. вр. абмежаны—ограниченный. Несоверш. абмяжаць-аю-аеш-ае; по ее л.-ай-айм а, перех.— ограничивать. Гсл. Отгл. имя сущ. абмежаньне-ня, предл.-ню; мн. ч.-ні-няў, ср.—ограничивание. абмер-ру, предл.-py, м. 1.—нечаянная ошибка в мере. Нел. 350. Пэўне абмер зрабіўся, што не стаець. Нел. 2.—обман в мере. Нел. 350. Таргач без абмеру ня купіць i не прадасьць. Нел. абмергаваць,—см. под меркаваць. абмеркав-аць-аны,-аньне, абмярковаваць,—см. под меркаваць. абмерлы-ляя-ляе—упавший в обморок. Нел. 349. Абмерлага ледзъ вадою аблілі. Нел. абмер-це-ф,— см. под мерці. абм-есьці-ятаць,—см. под месьці. абметніца-ць/-і{ь/, ж.—мука, оставшаяся около мельничного жернова. Дел. Старац зьбірае абметніцу. Дел. абмещ — амеці (Янк. 1) абмяж-аць-д«б«е,—см. под абмежыць. амярцьвелы-ляя-ляе—безжизненный. МГсл. абмяшэніць,—см. под мяшэніць. абмяшэшцца,—см. под мяшэніцца. ъомятыщъ-аюся-аешся; повел.-ай-аймася, соверш.—после поисков, колебаний остановиться(осесть, С.) на чем-либо. Гсл. Ня меў раёк, ідзе яму абмятацца. Гсл. абмін-ну, предл.-не, м.—объезд мимо. Нел. 349.; Дсл. Дарога вузкая, абміну ніяк зрабіць ня можна. Нел. абмін-аць-jўb,— см. под мінаць. абмінкі-tftfy—обгонка. Груздава, Пост
Дадатковыя словы
абмарока-<жі, абмах-^v, абмо-віць-^лень/,—см, абмоуца-цьм^у, абмін-аць-j^b, цьі, ъбм&х-яцъ-авацъ-нуцъ, ъбмятыщъ-аюся-аешся, яіоярш, ўленьі
5 👁