Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

далікатнасьць 300 далубаць далікатнасьць-іў/, мн. ч., р о д. цяў, cp. 1. нежность, (МГсл.) изящность работы. Нсл. 149. Далікатнасьці ў рабоце няма. 2. вежливость. Нсл. 149. Далікатнасьць у вабходж аньню. Нсл. Паказаў сваю далікатнасьць. Нсл. далікатны-«я л-няс, 1. деликатный, вежливый. (Нсл. 149); Ар.; Шсл. Бельма ўж о ты ст аў далікат ны. Ст. Д алікат ны чалавек. Нсл. 2. нежный(слабый, хрупкий, Ар.). Нсл. 149. 3. тонко сделанный. Нсл. 149. Далікатны складанчык, ня нашаму брат у ім рабіць. Нсл. далікацік-іка, п р е д л.-к у, о б щ.—неженка. Гсл.; Нсл. 149. Панічок, паненка далікацік, нашага хлеба ня будзе есьці. Нсл. далікаціць-чу-ціш -це; п о в е л.- ц ь - ц ь м а, несоверш., т р е х.—делать деликатно, не грубо, чище, НК: Дудар, Но. 40. делать что тонко. Нсл. 149. Не далікаць дуж а тапара, здалікаціш, борзда вызубіцца. Нсл. 2. нежить. Нсл. 149. Дуж а ты далікаціш свае дзеці, сусім здалікаціў. Нсл. здалікаціць, соверш. к далікаціць у вабодвы х знач. Нсл. 149. далжацщца-чгл-щшея, несоверш.—привередничать, Шсл. представлять себя нежным. Нсл. 149. Няма чаго далікаціцца: еж палюдзку. Ст. Не далікацься, а еж, што Бог даў. Нсл. С оверш. здалікаціцца. Нсл. 149. Здалікаціўся, да м алім онікаў прывык. Нсл. С о вер ш. раздалікаціццаачуся-ацішся—изнежничать. Ксл. Тыўж о раздалікаціўся ад хваробы. Стаішча Чаш. (Ксл.) даліктун-ўнд, п р е д л.-у н ў, зв а т.-ў н е; мн. ч.. дат.-Н О М, мн. ч., предл.-Н О Х, м.—разборчивый в пище. Шсл. Іванька ў нас даліктун, абы чаго есьці ня будзе. Ст. даліна-шы; мн.ч.-іны-ін, ж.—долина. Ар.; МГсл. П а гэткай далінё ня прыедуць борзда. Нсл. 127. Уменьш. далініца-гшуь/. Смол. г. (Дел.). даліня-«/-«г, ж.—дальность. далГніца,—см. под даліна. дал-1ваць-щь,— см. под ліць. Щ Л Щ Ъ -Л Ю -Л Ш -л е, несоверш., п ерех.— ОТДалять. Нсл. 127. Соверш. аддаліць—отдалить. Нсл. 127. Нашто ты даліш, аддаліў яго ад мяне? Нсл. аддаляць-л/о-леш-ле, н есоверш. — удалять, Нсл. 359, устранять. Нсл. 372. Мяне, беднага сіраціну, аддаляюцъ, аддалілі ад радні. Нсл. Ці чулі, П ят рок брат а ад сябе аддаляе? Дел. Соверш. аддаліць—удалить, Нсл. 359. устранить. Нсл. 372. Абы нас Бог не аддаліў ад царства свайго. Зізані. Талкаваньне. Аканома пан аддаліў ад гаспадаркі. Нсл. 372. Пытаў ясьмі (у сьветак): есьлі б яны былі пры том, калі М іска Мозьневіч духоўніцу пісаў, есьлі б вон аддаліў Паўлу ад пашні купленай? Аны адказалі: былі ясьмо пры том, калі М іска духоуніцу пісаў, пашню купленую сыну свайму Ясюце адпісаў, а ад Паўлы, сына свайго старшага, аддаліў. Гордз. А к. х у і і,7. А д грахоў яго аддаліўшы, дасьць ім Пан Бог спасен ьне. Кіт. 24614. Пан Б ог такім, ад грахоў аддаліўшы, спасеньне дасьць. Кіт. 24615. О т гл. и м я сущ. аддалены—удаленный, устраненный. Нсл. 372. Х т о ў р о дзіцца чалавекам ліхім, ад ласкі Бож ай аддалены будзе. Кіт. Збаі. Старайся, ш т об ня быў ад ласкі Бож ай аддален. Кіт. 476II. Што адзін раз разказаньне Бож ае ня ўчыніў, я з ласкі Бож ай аддален. Ют. 6265. Д а....нэм азу (арабізма, малітвы) гатовы будзьце, т акіх лю дзей грахі аддалены будуц ь. Кіт. 29al4. Войт аддалены ад вой т аўст ва. Нсл. 372. Ад сумы свае аддалены быці ня маець. Стт. 72. Ц яперусе перапоны й неб ясьпечнасьці быццам былі аддаленыя. Тат.: Кво вадыс, 276. О т гл. имя сущ. аддаленьне-нл, п р е д л.-н ю —устранение, здаляць-лю-леш-ле, несоверш., каго-ш т о, 1. удалять. Нсл. 204. Не здаляй мяне, татка, ад свайго двара. Нсл. 2. отрешать от должности. Нсл. 204. А канома здаляюць. Нсл. С оверш. здаліць, 1. удалить. Нсл. 204. 2. отрешить ОТ ДОЛЖНОСТИ. Нсл. 204. А к а н о м а здалілі. Нсл. П р и ч. здалены —удаленный, отрешённый от должности. О т гл. и м я сущ. ЗДаленьне-МЛ, п р ед л.Н Ю —удаление, особенно от должности. Нсл. 204. За здаленьням урадніка, другія пашлі парадкі. Нсл. даліцца-люсл-л/шсл, несоверш., во звр.— OTдаляться. Нсл. 127. Ня далься ад мяне, х а д зі блізка. Нсл. С оверш. аддаліцца, — отдалиться. Нсл. 127. Ён уж о далёка аддаліўся, як мы схапіліся. Амілянова Лёз. (Ксл.). А ддаліш ся, ш укаць будзеш. Нсл. Іван Гвідонавіч аддаліўся ад гэт ых коні. Валатоўкі Казьлянскае вол. Гардц, (Ром., УІ, 163). аддаляцца-яюся-яешся, несоверш.—удаляться, устраняться. С оверш. аддаліцца, 1. удалиться, устраниться. 2. ст рад, к аддаліць. Суннэт {род права, арабізма, С.) хт о ня чыніць, прароцкая пры чы на не адд аліц ц а. Кіт. 68, 6. Н я чынячы м усдж абірод права, арабізма, С.) прароцкая прычына не аддаліцца. Ют. 68, 8. здаляцца, несоверш., возвр.—удаляться. Нсл. 204. Здаляйся ад тых, што на зло вядуцъ. Нсл. С оверш. здаліцца—удалиться. Нсл. 204. Здаліўся Ў другое еяло. Нсл. О т гл. им я сущ. здаленьне-нл-ню—удаление, особенно от должности. Нсл. 204. За з д а л ен ь н ям урадніка, іншыя пашлі парадкі. Нсл. даліч-аць-ыць,—см. п од лічыць. даліч-ацца-ыччя»—см n °& лічыцца. далуб-ба, предл. и зват.-бе, м.—углубление для скрепления, напр. досок, бревен. Крывіч, 1926, 106. далубаць-д/0-лгш, ае, н есоверш.—выдалоливать, напр. долотом, углубление в чем-либо. Крывіч 1926, 107. Далубай барж