дабавіцца 292 дабрадзейны дабаў-ўма, соверш., т р ех, чаго—добавить. Не сове рш. дабаўляць-яю-яеш-яе—добавлять. Отгл. им я сущ. дабаўляНЬНе-НЯ, п р е д л н ю: м н. ч.-н і-н я ў, cp. — добавление (действие). Нсл. 135. Без усякага дабаўленьня будзе добра. Нсл. дабавіцца-ў'л/ося-я/шся, со вер ш.—добраться. Шсл. Л ед зь да вечара д а м о ў дабавіліея. Ст. Н есоверш. дабаўляцца. дабаўл-яньне-яць, — см. п од дабавіць. дабаўное-огд, в знач. сущ.—платеж сверх положения. Нсл. 135. Л іш н яе р а б іў, а дабаўнога не дали Нсл. дабаўны, (Нсл), дабаўны, (К сл.)-няядабавіць, д а б а ў л ю, д а б а в і ш - в е; повел, н а е м н о е)—добавочный, Нсл.; Ксл. дополнительный. Д а б а ў н а я пл а т а, р а б о т а. Нсл. Д а б а ў н ы я па б а ч к і. Нсл. Т э т а да б а ў НЫЯ П й д а Ч К І да в О С е н С К І Х. Цяпіна Чаш. (Ксл.). дабач-аваць-ьщь,—см. п од б а ч ы ц ъ. даб-ёгчы-ягяць,—ел*. п од б е г ч ы. дабёдні-няя-няў—дообеденный. Нсл. 136. Д а б е д н і м ч а с ам м о ж н о с к о н ч ы ц ъ. Нсл. дабёдзьдзе-дзя, п р е д л.-д з ю, ср.—время от завтрака ДО обеда. Кулакова Cip. (Ксл.); Юрсл. Ц э л а е д а б е д з ъ д з е п р а х а д з і ў, с т р а ц і ў з а т а б о ю. Нсл. 136. У с ё д а б е д з ъ д з е к а с і л і. Юрсл. Уменьш. дабедзьдзіка. Юрсл. дабёрці, дабіраць,—см.п од берці. дабГркі-рак(-ркаў), единст в, ч. нет.—конец уборки льна, конопли, сопровож-даемый обычно угощением. Язьвіна Cip. (Ксл.); Дел.; Нсл. 135. Канапляныя дабіркі. Дел. Каноплі дабіраюцы сядні дабірачкі будуцъ. Тм. На канапляныя дабіркі пякуцъ піражкі. Дел. Сядні дабіркі зрабілі. Нсл. дабіваньне-ня, п р е д л.-н ю, c p.—домагательство. Нсл. 135. Я без дабіваньня скажу. Нсл. Дабіваньням выпытаў. Тм. даб-іваць-/ць, — см. под біць. даб-івацца-?цца, — см. п од біцца. дабіўны-ная-ное—добивчивый, умеющий добиться своего, Ксл. ум ею щ ий открывать себе дост уп к каж дому (и до всего, С.) Нсл. 135. Д абіўны хлапец за месяц, але свайго дабіўся. Галабурды Куз. (Ксл.). Ён чалавк дабіўны, i да цара д а б 'ецца. Нсл. даблГжыць,—см. под бліжыць. даблГжыцца,—см. п од бліжыцца. даблудзГцца,—см. п од блудзіць. дабро- p d, п р е д л. - р ў, c p. 1. благо, добро, (БНсл.) всё положительное, хорошее. Ня то дабро, што прынясецъ, а то дабро, што нажывецъ. Дел. 2. добро, хорошее, доброе дело; поступок, приносящий пользу. 3. хорошая жизнь. Долге я нам Палякг, ну ня бачылі ж добра й за Немцамі! Ст. Х т о абачыць, няхай ведае, што там дабра нямаш. Кіт. 54614. 4. хлеб в зернах, Шсл.; Варел, зерновые хлеба. Ксл.; Бяльсл. зерновой хлеб, преимущественно запасной, НК.: Очерки, Но. 342. растение, из зерен которого изготовляется мука и крупа. У Хвядоса пярун спаліў ток із добром. Бяльсл. Шмат дабра намалацілі. Ст. 'Таняць дабро, збожжа" —обычный термин, которым выражается действие над хлебом в промежутке, когда цеп окончил работу, до наступления веяния: тут главным образом работают вили и грабли; остальное же "ганянъне дабра" справляют грабли и метла после веяния. НК.: Очерки, Но. 796. Татка а Аніська жнуцъ дабро на полю. Копцевічы Чаш. (Ксл.). Уменьш. дабрыццо, Ар., дабрыцца, Шел.-цца-ццу, предл.-ццу, ср. —рожь, Шсл. хлеб в зернах. Ар. Урадзіла сяголета дабрыцца. Ст. 5. имущество. Бяльсл. П а д у м а е ш, г э т к і в а л а да р на ш о ў с я на чу ж о е да б р о. Слаўнае Імсьцісл. Ч а л а в е к чы с т а го л ы, а хв а л і ц ц а С в а І М до б р о м. Міцькаўшчына Імсыдісл.(Бяльсл.). дабротліва, нареч. — прочно, добротно. Нсл. 135; БНсл. Д а б р о т л і в а з р о б л е н а. Нсл. дабротлівы-вяя-вя?—добротный, Прочный. Нсл. 135; БНсл. Д а б р о т л І в а Я п а д а ш в а. Нсл. дабрабыт-ыгаг, п р ед л.и зват.-Ы Ц е, м. —благосостаяние(благополучие, БНсл.). Гсл. дабрахот-ошя, п р е д л.-о т у, з в а т.-о ц е, м. 1. доброжелатель. Гсл.; Бяльсл; Нсл. 135. 2. добрый лесной дух. Нсл. 135. добрахотны, -ная-нае—доброжелательный. Гсл.; Нсл. 135. Доброхотны ў рабоце. Нсл. дабрахоцтва-вя, п р е д л.-в е, с р.—доброжелательные отношения, дабрахоцьце-фг, п р е д л.-ц ю; мн. ч.-ці-цяў, ср.—собственное желание, добрая воля, непринужденность. Нсл. 135. Не прынукай, калі дабрахоцъця ня мае хто. Нсл. дабрахоцьцю, н а р еч.—по своей охоте, добровольно. Нсл. 135. Дабрахоцьцю пашоў г маскалі. Нсл. дабрахвочы - ч а я - ч а е, 1. доброжелательный. Чашнікі (Ксл.). 2. сующийся во всякое дело. Шсл. Дабрах в о чы — б л і ш ч ы Ў в о ч ы. Послов. Крамяні Пух. (Шсл.). дабраДЗеЙ-ў/О, п р ед л. и з в а т.- е ю, м. 1. благодетель. Гсл.; Нсл. 135; Сініцына Віц. (Ксл.); Шсл.; БНсл.; Варел. Такіх дабрадзеяў мала, як пан наш. Нсл. Ня думайся, што ён твой дабрадзей. Ст. П рот ивоп ол. ліхадзей. 2. благотворитель, филантроп. дабрадзейка-і/к/-і/цы, ж. 1. благодетельница. Нсл. 135: БНсл. 2. благотворительница. дабрадзеечка-чк7-чць/, ум еньш. к дабрадзейка" в о б о их знач. дабрадзеюхна-ны-не, л аскат. к "дабрадзей ка" в о бои х знач. Д абрадзею хна мая, пазыч бульбы на садзьбу. Нсл. дабрадзейнасьць-ц/, ж.—благотворительность. Гсл. дабрадзейны-няя-«дб, 1. благодетельный, благотворный
Дадатковыя словы
дабрадзей-^/о, дабёдні-няя-ня^—дообеденный, чцьі, яішся, іікі, ііцы, ўліося, ўіо
5 👁