хвоська 282 нахвалщца хвастом накрыцца—после совершенного неправильного поступка выглядеть как-будто ничего предосудительного не случилось. Ар.; Віцебшч. Я яго адукаваў, а ён мяне кінуў i хвастом накрыуся. нк. Бачыцъ — чорт хвастом накрыўся i падаўсяу балота. Дуб.(Калосьсе, Но. 3/20,стр. 150). Прышый кабыле хвост, каліў яе свой ёсьць—о чем-л. совершенно ненужным. Ар. Л а с к а т. хвоська-д/— КОрОТеНЬКИЙ ХВОСТ(у зайца, ОВЦЫ, козы). НК: Под. пос., Но. 34. Н я круці ты хвоськай, хвоськай карацёнъкай. НК: стр. 41. У м еньш. хвастокт к а, п р е д л.-т к ў, зват. ХвОСтку; м н. ч., д а т тком, м н. ч., п р е д л.-т К О Х,— ХВОСТИК. Ар. Пайшоў каток пад масток — злавіў рыбку за хвасток. хвоська, хвасток,—см. под хвост. хва, хвы, ж.— дрянь, мелочь. Нел. 676. Вы ўсі хва супроці мяне. Нел. Набралася хвы тут шмат. Нел. хвабрыка-ыкі-ыццы, ж.— фабрика. Север.(Косіч 87); Нел. 676. У X вабрыку дзяцюка ўзялі. Нел. Палікарп служа на хвабрыццы. Ст. У Клімавічах будуюцъ новую хвабрыку. Самацевічы Касьцюк. (Бяльсл.). хвабрыкант-нтя, п р е д л.- н т у, з в а т.-Н Ц е, м.—фабрикант. хвабрычак-чкя, м.. о б ла ет.—(маленькая, С.) фабрика. Дел. 956. На прыкрасі стаіць хвабрычак новы. Дел. хвабрычны, -н ая-н ае —фабричный. Жыцьцё камечыцца па меж т ога каменъня, хвабрычным дымам дыміцца штодня. Крушына: Творы, 40. хъяёвы-вая-вае—сосновый. Шел. Над ім лёгка калыхаліся хваёвыя лапкі. Адамчык: Арж. колас. хвюямуць-ну-нёш-нёць-нём-ніцё, о д нкр. — хватить(ударить). Шел. Хвазануў яго па галаве. Ст. хвала-лы, ж. 1. хвала. Шел.; БГсл. Адзін зъеж вала — у сё роўна адна хвала. П ослов. Загай Пух. (Шел.). К ат орам у Б о гу хвалу чыніш? Кіт. 4а4. Хвалу аддаваць будзеце. Тм. 15, 10. 2. слава. Нел. 676. А д Бога міласьць, а ад людзёў хвалу мае. Нел. К аб аб табе хвала, па ўсім сьвеце чула. Нел. хвалда, облает, хванда. Шел., ж.— фалда. Нел. 676; Шел. Сьвіт ка з хвалдам і. Нел. Даўней сьвіты насілі з хвандамі, a цяпер гэтак ня шыюць. Ст. хвалёндыш-шя, предл. и з в а т.-ш у, м.— caмохвал. Нсл. 676. Хвалендыш а т акога рэдка знайсьці. Нсл. См. хвалько. хваліварак-рку, м.—фольварк, небольшое имение. Ар.; Шел. Каля нас дык yci панскія хваліваркі пааддавалі на сёлы, т олькі больш ы я двары па к ін ул і на радаспы. Ст. Да сёлетняга году хваліварак д зя рж аў пасэсар. Ст. (Шел. п од пасэсар). См. дварэц. хваля- л і - л і; мн. ч., р о д. - л я ў, ж. 1. вал, волна, Зыбь,( С.) Гсл. волна. МГсл.; Ap.; БНсл. 2. ветер с дождем. Гсл. 3. дама в игральных картах. (С.) Гсл. хвалісты-тая-тае—волнистый, волнообразный. БНсл. Разьліваецца ўваччу хвалістае. з ед 245. Х В Я П Щ Ъ - ЛЮ-ЛІШ-ле, н е е о в е р ш., т р е х. 1. хвалить. Ар.; Нсл.; БГсл. Хоцъ за плот валіць, але Сваё ХвалІЦЬ. П ослов. Навасёлкі Пух. (Шсл.). Сябе не хвалі i людзёў ня гань. Капейна Сьміл. (Шсл.). С о в ер ш. п а х в а л ІЦЬ —похвалить. 2. славить, прославлять, Нсл. 676. воздавать поклонение. Дел. 956. Жывіце ды Бога хваліце. Нсл. Пана Бога стварыцеля неперастанъне хвалі. Кіт. 7аб. Кажнага дня Пана Бога павінен хваліць. Ют. 8а2. выхваляць-яю-яеш-яе; п о в е л.- я й - я й м а, нееоверш. 1. превозносить похвалами, Нсл. то. восхвалять, (Гсл.) расхвалять. З а што ты так яго выхваляеш, выхваліў? Нсл. Пан Бог ня любіць, хто ест пышны i сам сябе выхваляе. Ют. 13а1. 2. славить, прославлять. Жывем, Бога выхваляючы. Нсл. юо. Пана Бога неперастанъне выхваляй. Ют. 23612. выхваліць, соверш. к вЫ Х в а л Я ЦЬ в о б о их знач. П рилаг. из прич. выхвалёны, 1. восхваленный. Нсл. ЮО. Г э т а ж в ы х в а л ё ны т в о й та к зрабіў т а б е. Нсл. 2. прославленный. Няхай будзе выхвалёны на векі. Нсл. 100. О т гл. имя сущ. выхваленьне-ня, п р е д л.-н ю; мн. ч.-ні-няў, 1. восхваление. Нсл. юо. Нявольнікаў карміў сваімі стравамі, не жадоючы ад іх платы ані выхваленьня. Ют. 12аб. 2. прославление. Выхваленъне Бога. Нсл. у Х В Ъ т Ц Ъ, соверш., п ерех.— ВОСХВаЛИТЬ. Нсл. 669. Дужа ты ўхваляеш, ухваліў гэтага каня, ды перахваліў. Нсл. П рич. ухвалены — превознесенный похвалами. Нсл. 669. Восъ што нарабіў твой ухвалены сын. Нсл. Адна была ўхвалёна, а другая зганёна. Х В ал ІЦ Ц а-ЛЮСЯ - ЛІШСя, н е е о в е р ш., в о з в р., кім-чым—хвалиться, (БНсл.) хвастаться. Ар. Няма тут чым хваліцца. Ст. Не хваліся — Богу маліся. П ослов. Завада ест, хто даўшы сэдэку(убожніну, араб.), Хваліцца. Ют. 966. С оверш. НаХВаЛІЦЬ, перех. —похвалить. С оверш. пахвалГцца— похвалиться. Ар. выхвъпяцъ-яю-яеш-яе; п о в е л.- я й - я й м а, нееоверш. 1. превозносить похвалами, Нсл. юо. восхвалять, (Гсл.) расхвалять. З а што ты так яго выхваляеш, выхваліў? Нсл. Пан Бог ня любіць, хто ест пышны i сам сябе выхваляе. Ют. 13а1. 2. славить, прославлять. С оверш. нахвалщца—вдоволь похвалиться. Ты хвалішся сваімі дзецьмі, але яны яшчэ малыя; тады нахвалішся, як яны падрастуцъ ды будуцъ добрыМІ людзьмі. Нсл. 676. С оверш
Дадатковыя словы
хвюямуць-нў-нёш-нёць-нём-ніцё
25 👁