Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 301
 ◀  / 1324  ▶ 
выхваляцца 283 хваравГтасьць пахвалГцца—похвалиться. Ap. выхваляцца, несоверш. 1. хвастать. Дсл. 107. Досыць табе выхваляцца, знаем мы meae дастаткі. Смол. у. (Дел.) 2. угрожать мщением. Нел. юо. Выхваляецца, выхваліўся пабіць мяне. Нел. выхваліцца. Нел. ЮО; Дел. 107. со вер ш. к выхваляцца в о б о их знай. Щ ня выхваліцца хто проці яго харашыні. Дел. ХВаЛІЦЬ, в знач. м еж д о м ет и я—а Слава! Нел. 676. Пад ev, хваліць Табе Божа! Нел. Маю, хваліць Табе Божа, уеялякага дабра. Нел. Хваліць Табе Божа, што ў Войніне прыгожы. Д е л. 956. С о в е р ш. нахваліцца —вдоволь похвалить,-ться. хвальбона-ны-нс, ж.—оборка. Ксл.; Гсл. Да спадніцы прышыта хвальбона. Замошша Сян. (Ксл.). хвальба-бы, ж.— похвальба. БНсл.; Варел.; Бяльсл. хвалько-ка; м н.ч.-К І-К о ў -К О М, м н. ч., п р ед л.К О Х, м.—хвастун, бахвал. Ар.; Нел. 676; Ксл. Ён вялікі хвалько. Чашнікі (Ксл.). Другого такого хвалька, як ты, ня відаць. Нел. Хвалько нахваліцца. П ослов. Тм. хвальш-шу, предл. и з в а т.-ш у, м.— фаЛЬШ, обман. Нел. 676. хвалынаваць-тую-шует-туе, несоверш., п е р е х.—фальсифицировать. С м. хвальчуваць. С оверш. схвалыыаваць. хвальшнік-/7ч4/, п р е д л. - і к у, з в а т.- І ч а, м. —фальсификатор. / вы бы тых хвалыинікаў каралі па свойму праву сьветачна. Станг: Полацкія памяткі, 145. хвальшывы-вая-ва£, 1. фальшивый (поддельный, С.)- Ар.; Ксл. Гэта хвалыиывЫ Я грошы. Бікложа Беш. (Ксл.). См. ХвОЛЪЧЫ вы. 2. с(скрытыми, С.) недостатками. Ксл. Хвалыиывага каня купіў. Купіна Віц. (Ксл.). Дорога ты заплаціў за каня, але ж ён Хвалыиывы! Астроўна Віц. (Ксл.). хвальчарыца-чь/-чы ж.— фельдшерица. Схапілі Лену, хвальчарыцу. Гамолка. хвальч, (Варел.)-Ч у, п р е д л.-ч у, м., облает. 1. дело дурное. Дел. 950. 2. (ж.)—порок. Шсл. Конь бяз хвальчы, купляць можно сьмела. Ст. хвальчуваць-чую-чуеш-чуе, н есо вер ш., о б л а е т.—поступать несправедливо. Дел. 950. ХВаЛЬЧЫВЫ-?аЯ-&7С—фальшивый, (Шсл.) поддельный, (Варел.) ненастоящий. Нехта на месьце ўсунуў імне хвальчывага рубля. Ст. хванабэр-эра, предл. и зват.-эру; м н. ч., р о д.эраў, м.—фанфарон. Нел. 676. Не чапайся з хванабэрам гэтым. Нел. У м еньш. хванабэрык—спесивец. Нел. 676. Наш пановіч хванабэрык, нікому з нас ня кланяецца. Нел. хванабэра-/?ы—ры, ж.— спесь, чванство, Нел. 676. фанаберия. Ар. Зьбілі яму троху хванабэру дурную. Нел. хванабэрка-/ж/-рцы, ж. к хва н а б эр. Ст арасьціна дачка хванабэрка, з намі бедны мі не карагодзіцца. Нел. 676. хванабэрлівы-вая-вае—чванливый. Нел. 676. См. хванаберны, хванабэрыст ы. хванабэрны, -ная-нае—хванабэрысты. Нел. 676. хванабэрык,— см. п о д хв а н а б э р. хванабэрысты, - т а я - т а е — чванливый. Нс 676; Ар. П а б ы ў у п а н с к і м д в а р э i х в а н а б э р ы с т ы с т а ў. Нел. ХВанабЭрЫЦЦа, -р у С Я - р Ы Ш С Я, несоверш. —высказывать спесь свою, чваниться. Нел. 676; Ар. Н е х в а н а б э р с я, п а н і ч ы к у, в а з ь м і ў ру к і ца п о к, в у ч ы с я ма л а ц і ц ь. Нсл. С о в е р ш. захванабэрыцца— начать чваниться. Нсл. 676. З а х в а н а б э р ы ў с я, па ш о ў з т о к у! Нсл. С оверш. пахванабэрыцца— быть чванливым некоторое время. А! Я м у ц я п ер д ы к ж э й па х в а н а б э р ы ц ц а. Нсл. хванда,— см. по д хв а л д а. хвандэлы, о б ла ет.—фалды. Дсл. 957. Н а Хвандэлах. Зьверавічы Красьн. (Дел.). хвароба-бы-бе, ж. 1. болезнь. Ар.; Косы Віц. (Ксл); Растсл.; Шсл.; Гсл.; Нсл. 677; Арл.; Мцэнскі (Будде: Т.-Орел, слов.); Дсл. 957. П а людзёх х о д з е ў ся л я к а я хвароба. Ст. Х ва р оба т абе на пуп. Нсл. У вели ч. хваробішчача—сильная болезнь. Нсл. 676. Х варобіш ча нейкае напала на цябе. Нсл. 2. в знач. о т р и ц а н и я— НИЧТо(ничего, Дсл. 957.), скорее болезнь, нежели что-л. Нсл. 677. Х во р о б у возьмет. Дел. Хвароба я к а я ў нас ёсьць. Нсл. Х в о р о б у зьясі, возьмет, калі няма чаго есьці. Тм. Вось т абе й на! i бяры хв о р о б у. Нсл. П а д б а б іў ся, ды хворобу ў зя ў. Нсл. 438(п од падбабевацца). У чор а х а д зіл і ў ры б у, ды т ак i пры т лі: ні хворобы не злавілі. Дел. 3. ничего хорошего, плохое. Х в о р о б у са б еўзя ў, а ня малца, гэт ага неслуха. Нсл. 677. 4. ругательное СЛОВО. Ар.; Пск.(Иеропольский). Х вароба т ы! Ар. на хваробу—не зачем. Н а хворобу табе гэты лубок. Нсл. 677. паганая хвароба— венерическая болезнь. Раст.: Смоленск. 150. хваробішча,— см. под хвароба. хваросьце-чл, со б и р., о б л а е т.— ХВОрОСТ, сучья. Ксл. Буслы носяць хваросьц е ў гняздо. Навікі Беш. (Ксл.). хваратня-м-н/, ж. 1. легкая болезнь. Нсл. 677. Хварат ня на яго напала. Нсл. 2. малость, ничтожность. Нсл. 677. Мае, хіба, хварат ню якую. Нсл. 3. п р и о т к а зе— НИЧТО. Нсл. 677. Хварат ню ў яго возьмет. хваравёкі-кая-кае—болезненный. Ст. См. хваравіты. ХВараВІк-/кТ7, п р е д л.-І к у, зва т.-Іч а ', м н. ч., дат.-К О М, м н. ч., предл.-К О Х, м.—болезненный человек. Ск. хваравГтасьць-ц/, ж.—болезненность. МГсл.; Гсл.; Ap
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

хвалынаваць-тўю-шўет-тўе, хвальчуваць-чўю-чўеш-чўе, хвальчывы-<?ая-&7с—фальшивый, чьі, іжі, ікт
8 👁
 ◀  / 1324  ▶