Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

абабэніць 6 абапал абабэНІЦЬ-НЮ-/ДШ-«Р, соверш., безлич. —вздуть живот от объядения. Шсл. Абабэніла жывот. Ст. абабэнчыць-чу-чыш-чя, соверш., безлич. — абабэніць. Сымонаву авечку абабэнчыла. Дуброука, Пух.(Шсл.) абабіць,—см. под біць. Ябабіцца,—см. под бабіцца. абабка-бк7-бщ*, ж.—ободранный липовый или вязовый ствол дерева, на котором еще растут сучья. Бяльсл. На абабцы адрэзаў сук. Брылёўка Краснап. (Бяльсл.). яб-ябр&ць-іраць-раць,—см. под берці. абабрацца,—гл*. под берціся. абагнаць,—см. под гнацъ. абагнацца,—см. под гнацца. ябягупьняцъ-яю-яеш-яе, несоверш., перех. —обобщать. Соверш. абагульніць-н/о-шшне—обобщить, мгсл. Прич. абагульнены. Отгл. имя сущ. абагуЛЬНеНЬНе-НЯ, предл.ню—обобщение, мгсл. абадай, междомет.— а чтоб. Варел. Абадай той зьгінуў, хто па доктара пашоў. Варел. абадмацца,—см. под дмацца. абаднёць,—см. под днецъ. абадранец-нуа, предл.-нцу, зват.-нча, м. —оборванец. Нел. 350. Дауна абадранцам ходзе. Нел. Уменъш. абадранчык. Нел. 350. Малы абадранчыкам бегае. Нел. абадранка-нкі-нцы, ж.—оборванка, абадзіночыць,—см. под адзіночыць. абадзГсты- тая- тае—полукруглый, на подобие обода. Варел. У гэнай дзяўчыны, як i ў маткі, нос абадзісты. Варел, абадзьмуты-уць,— см. под дзьмухацъ. абадзьмуцца,—см. под зъмуцца. ' абаджгаць,—см. под джгацъ. абаЗВОЛІЦЬ-ЛЮ-ЛІШ-ЛС, соверш.—освободить от чего. Варел. Я на гэтым товару не зарабіў, але рад, што рукі абазволіў, як прадаў яг О. Варел. абазвацца,—см. под звацца. абазурыцца,—см. под бязурыцца. абакула-лы, общ.—обманщик-ица, преимущественно такие, которые в глаза обманывают, Нел. 1, 344. обманщик, плут. Гсл.; Дел. О! ён вялікі абакула, кажнаму пратрэць бакулы. Нел. 344. Ня бачыў я гэткага абаку лы, горьи за таргача. Нел. Ён такі абакула! Дел. См. бакула. абаку леньне-щь-щуя,— см. под бакуліць. абакульнік-/кя, предл.-ІКу, зват.-ІЧа, м. —обманщик. Бяльсл. Ня йдзі да Янкеля ў краму — ён абакуЛЬНІК. Бяльсл. абакураць,—см. под кураць. абалона-ны-не, ж.—верхний слой дерева до сердцевины. Шел. Нядобры стол: дошкі з аднае ъбалоны. Ст. См. аьалонь. абалоністы-тая-тае, 1. сделанный из верхних слоев дерева, "абалоны ". Шел. Ня купляй абалоністага цэбра. Ст. 2. клетчатый. Вой Абалоністая хустка. Войш. абалонка-н/а'-нць/, ж.—оконное стекло (стекло В окне, С.) Шел.; Войш.; Ксл. Дзяцё выбіла абалонку. Крамяні Пух. (Шел.). Дзці, дурэючы, пабілі абалонку. Селядцова Беш. (Ксл.). См. балона, балонка. абалонь-н/; мн. ч., род.-няў, ж. 1. луговое побережье реки, заливаемое во время разлива. Глуск (Янк. I, 23). См. абалоньне. 2. верхний слой древесины, вокруг сердцевины свола. Ксл. Гэта бярно ня годзіцца, бо абалонь сусім гнілая. Высачаны Выш. (Ксл.). абалоньне-ня, предл.-ню, ср.—заливное место у реки. Ксл. Добра мець такое абалоньне, як у вас — сена хопе. Аляксандрава Гар. (Ксл.). См. абалонь 1. абалак-лка, м.—тонкое и короткое полено. Варел. Гэты абалак толькі цьмее на агню, а карысьці зь яго ніякае. Варел, абаланясты-тяя-гаяе—с изображенными клеточками (четырехугольниками). Варел. Завяжы, дачушка, абаланястую хустку. Варел. абалачок-ч ку, предл.-чку; мн. ч.-ч к і-ч ко ўЧКОМ, мн. ч., предл.-ЧКОХ, м.— облОЧКО. Глуск (Янк. I, 23). Ср. булак. ' абалваніць,—см. под балваніць. абалваніцца,—см. под балваніцца. абамкнуцца,—см. под мкацца. абамлёлы-лая-лае, 1. находящийся в обморочном состоянии. 2. оторопелый. Ён, абамлелы ад страху, адмахаваўся ад іх ценькім сваім кіёчкам. ЗСД. 82. 3. увядший. Шкада было абамлелага варыва. абам-лёньне-сць, — см. под млець. абамраваць, несоверш., облает.—ослабевать. Ксл. Соверш. абамрэць-эю-эеш эе—ослабеть. Ксл. Конь сусім абамрэў. Каралёва Выс. (Ксл.). ябяшты-тая-тае, облает.—балованный. Ксл. Мой сын страшна абаніты. Абanimae дзяцё. Рудня Аз. (Ксл.). абапольна, нареч.—совместно, пополам (обоюдно, С.) Гсл.; Нел. 344. Абапольна дзяржаць двор. Нел. Сенажаць скасілі абапольна, а потым дзялілі сена. Шрагова Імсьц. (Бяльсл.). абапольны-ная-нае—совместный (общий, обоюдный, С.) Нел. 344. То наша абапольнае дзяржаньне. Нел. Млын гэты — іх абапольны: разам дзяржаць. Жараціна Імсьц. (Бяльсл.). Г эта поле абапольнае ўсяго еяла, а сеяць яго хто купе. Пбалы Касьцюк (Тм.). абапал, предлог.—по обеим сторонам, Нел. 344. С двух сторон, Гсл.; Дел. ПО обе стороны. Ксл.; Шсл. Абапал дарогі ехалі хурманкі. Пятніцкая Беш. (Ксл.). Абапалракі, дарогі лес. Нел. Мужыкі жывуць абапал рэчкі. Дел. Яна будзе спаць моцна, абапал яе будуць стаяць дзьве бочкі віна. Смол. (Дел.). Абапал дарогі бярэзы. Тм. Узяць абапал—взять поперек (человека), Нел