Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

гіз 211 гісэрня 2. п о л у ч и т ь по з ы в на рвоту п р и в о з р е н и и н а чт о -л. Нел. 52. Узьгідзіўся, абачыўшы плюгаўства. Нел. Соверш. угГдзіцца—п о л у ч и ть ( п о л н о е, С.) о т р а щ е н и е. Дзяцё ўгідзілася чужое цыцкі. Нел. г із-зиг, предл. гізе, м.—м у х а -с л е п е н ь. БНсл. гізаваць-зуг, несоверш., о скот е— б е г а ть ОТ к у с а н и я мух в о в р е м я ж а р ы. Шел. Гарачыня, дык статак гізуе. Ст. гіж, гіжа, предл. гіжу; мн. ч., р о д. гіжоў, м. 1. н а з в а н и е му х и, б о л ь н о к у с а ю щ е й в о в р е м я з н о я. Гсл.; Нел. 112. См. зыкаўка. 2. я р о с т ь. Гсл. пканьне-ня, п р ед л.-Н Ю, о т гл. и м я сущ. к гікаць—икание, икота. Ар. гікнукя-ўкі-ўцы, ж.—икота. Ар. гХкъцъ-аю-аеш-ае, н есо в ер ш.—икать. Ар. О днкрат. гікнуць-ну-неш-не—икнуть, гіль, гіля, предл. гілю, зват. гглю; мн. ч.-ЛІлёў-лём-лі-лямі-лёх, м.—снигирь. Ксл.; Воет. (Даль). Г ІЛ Я ЗЛавІў у СІЛО. Гарадок (Ксл.). гіморнічаць,—см. п од гіморнічаць. гіморы,—см. п од Гіморы. гімаць, облает. — імаць. С к. гі'нуць-ну-неш-не; повел, гінь, гіньма, несоверш. 1. гибнуть, МГсл.; Ар.; Растсл. Даль, пропадать, БНсл. подыхать, Шсл. пропадать, исчезать. Даль. Нашы нешта куры гінуць. Ст. Хто сядзіць із ненаўчоным, гіне ў ём іман (араб., вера). Кіт. 1465. Няхай яно тут гіне (кажуць, засьцерагаючыся, каб не пераказавалі іншым). Ар. Соверш. угінуць—пропасть. Дел. Hi воднае куранё ня ўгінула. Дсл. 2. уНИЧТОЖаТЬСЯ, р а з р у ш а т ь с я. Даль. Страха цячэць, хата гніець, гіне. 3. умирать. Даль; БНсл. Пагнаныя на вайну бяз зороі гінуць у бітвё. 4. п о д в е р г а т ь с я б е д с т в и ю, з л о п о л у ч и ю. Даль. Пнуцъ людзі ад нягоднага ладу. загінаць-аю-аеш-ае, 1. погибать. Нел. 164; БНсл. Мы за табою тут загінаем, загінулі, Тм. 2. п р о п а д а т ь, о с т а в а т ь с я до л г о е в р е м я. Нел. 164. Дзе ты да начы заўсёды загінаеш. Нел. С оверш. запнуць, (С кар. ЩУну-неш-не; повел.-НЬ-НЬМа, 1. п о г и б н у т ь. Нел. 164; Гсл.; БНсл. Янка загінуў у сваім жыцъцю. Вейна Сян. (Ксл.). Загінуў чалавек няма ведама дзе. Ст. Ад МЯЧа Загінуць. Луцк.: Мацьвей 26:52. Як зазлуецца, загінерозум. Ют.59аЗ./ нябачанай яна загіне. Салавей: Сіла 73. Не, кажа, загіну, калі з табой штось стане на вайне. Кавыль: Думы 22. Браты загінулі На фронце. Юхневіч(Б. Моладзь, Но. 18, 19). Я MOS сто раз загінуць. Гілевіч: Равесьніку(Г. Радзімы, Но. 4/1011). Не загіне Край Забраны, паку ль будуцъ людзі. Купала. Адваж ным будзь! Хай нават цела зародны край загінуць можа. Кліш.: Каліна. 2. з а т е р я т ь с я. Нел. 164 п р о п а с т ь. Шсл. Тапор загінуў дзесь. Нел. Загінуў чалавек няма ведама дзе. Ст. 3. п р о п а с т ь, (Гсл.) о с т а т ь с я до л г о е в р е м я. Нел. 164. Як пойдзеш куды, дык i загінеш там. Нел. зьгінаць, н есо вер ш.— ПО Г и б аТ Ь. Нел. 201; БНсл. За цябе я зьгінаю, зьгінуў. Нел. С оверш. зьгінуць, ізьгінуць-ну-неш-не, 1. п р о п а с т ь ( и с ч е з н у т ь, с к р ы т ь с я, Ар.) Шел.; Ар.; Нел. 224. Конь ізьгінуў. Нел. Дуга Ізьгінула. Нел. Зьгіньты, ЛШря/АмельнаПух. (Шел.). Сядзь на гліне, дык ня зьгінеш. П о с л о в. Тм. О т гл. и м я сущ. загінёньненя—г и б е л ь, м у ч е н и е. Нел. 164. Загтенъне тут нам дый годзе. Нел. 2. погибнуть. БНсл.; Дел. Шайтан зьгіне. Кіт. 165. А зьгінь яна! Дел. О тгл. им я сущ. зьгінёньне-ня— погибель, уничтожение в пагубу. Нел. 201. Добрая рэч, ды на зьгінёньне пашла. Нел. Пазычыу гроты на зьгінёньне. Нел. пагінаць, н есо вер ш.— по г и б а т ь ( м н о г им ИЛИ В р а з н о е в р е м я, с.). Соверш. пагГнуць, 1. П О Г и б н у т ь (м н о г и м, С.) Нел. 435; Нел; Дсл. Ад холаду блашчыцы ўсі пагінулі. Дел. Пагінулі гуркі ад марозу. Ст. 2. пропасть(многим или в разное время, С.)- Пагінулі нейдзе пыляняты у траве. Ст. ппотэза-зб/-зв, ж.— гипотеза. гіпотэка-экі-эццы, ж.—застава. гІрОК- р к а, пр е д л.-р к ў; мн. ч., д а т.-р к О М, мн. ч., п р е д л.-р к о х, м.—залом в фуражке. Шсл. Вось задаецца... i г і р о к заламіў. Войстрава Сьміл. (Шсл.). гіроні'чна, н а р еч.— и р о н и ч е с к и. Ці не адкусіў ён кавалак твайго човена з голаду? — гіронічна прамовіў дзед. Цялеш: Дзесяць 88. гіря-ры-ры, ж.—з а в и т о к в о л о с (н а е м.). Шсл. Як хаплю, дык усе гіры павыцягаю. Ст. узяць за гіры— взять в оборот. 1г. гіраваць -рую-руеш-руе; п о в е л.-р ў й -р ў й м а, несоверш., n epex.— праВИТЬ, управлять кем. Ск. С о в ер ш. угіравац ь-рую-руешруе—управить лошадью(не только лошадью, С.) Шсл. Ен яшчэ ня угіруе каня. Ст. г\хъцъ-аю-аеш-ае, несоверш., облает.—б р о с а т ь, п и х а т ь, Растсл. т о л к а т ь. ПНЗ. гГрда-ды-дзе, ж.— к а м е н н ы й то п ор к а м е н н о г о в е к а, к о т о р ы й на х о д я т на п о л е. Шсл. прка-к/, ж.— разбитый кувшин. ПНЗ. г\\къцъ-аю-аеш-ае, н есо вер ш.— г р у б о и о с т р о о т з ы в а т ь с я. Ён ніколі добрага слова ня скажа, а у сё гіркае а гіркае. м іх. rip ca—см. п од ripca. гірсаваты —см. п од гірсаваты. гір4аць(гірчэць, С.)-чу-Ч Ы Ш -Ч Ы Ц Ь, несовер ш.— в о р ч а т ь ( о с о б а к е, и з д а в а т ь не г р о м к и е н и з к и е з в у к и, в ы р а ж а ю щ и е н е д о в о л ь с т в о, С.). Растсл. гісэрневая печ—домна. БНсл. гісэрня-ні-ні, ж.—л и т е й н а я ма с т е р с к а я, м е д н о л и т е й н ы й з а в о д. БНсл