гарадзГць 194 гаратлівы гарадзі'ць-джу, гародзіш-дзе, н есоверш., т рех. 1. ставить забор (ограду; огораживать, С.) Шсл.; Ар. Пашлі гарадзіць гумно. Ст. 2. гарадзіць плот—врать, говорить чепуху. Шсл. Няма наго гарадзіць плот, ведаем, як было. Ст. Городзе, як плот ізь лебяды. П ослов. Капейна Пух. (Шсл.). гарадзіць мох із балотам—нести всякую чушь. Дел. абгарадзГць, Шсл. агарадзіць, Ар. 1. огородить. Шсл., Ар.; Нел. 353. Агараджай добра город; не агародзіш добра, сьвіньні будуць лазіць. Нел. 2. перен.—защитить (оградить, С.) Нел. 358. Набілі б мяне, калі б ты не агарадзіў. Нел. Прич. абгароджаны, Шел. агароджаны, Ар. 1. огороженный. Ар., Шсл. Город абгароджаны. Стрэлкі Беш. (Ксл.). Сад агароджаны тынам. Ар. 2. защищенный. Нел. 358. Адным табою я агароджаны. Нел. Н есоверш. агараджаць-аю-аеш-ае, 1. огораживать, Нел. 358. обносить забором. Дел. Пачаў Галавень агараджаць сад. Дел. 2. защищать (ограждать, С.) Нел. 358; Дел. Пуня агараджае хату ад ветру. Нел. Панскі двор на буёчку — з аднаго боку лее абгараджае ад ветру. Дел. аД ГараДЗЩ Ь—ОТГОРОДИТЬ. Ксл.; Ар.; Шел. Катух адгарадзілі дзелябульбы. Зямковічы Сян. (Ксл.). Цялятам адгарадзілі асобна. Ст. П рич. а д г а р о д ж а н ы —отгороженный. Несоверш. а д г а р а д ж а ц ь. з а г а р а д з і ц ь, с о в е р ш. 1. загородить, обнести оградой. Ар.; Шсл. Дзеркачамі дарогі не загародзіш. П ослов. Белае Пух. (Шсл.). 2. преградить ход. Нел. 165. Поле загарадзілі. Нел. Загарадзілі нам ларогу. Ар. загароджаны, прич. к загарадзіць 1, 2. загараджаць-ято-ясш-яе, 1. н есоверш. к загарадзіць 1—загораживать. Ар. 2. преграждать ход. Нел. 165. Не загараджай імне туды дарогі. Нел. нагарадзГць, со вер ш.—построить, сделать заборы в большом количестве; нагородить. Ар. нагарадзіць мох із балотам—наерундить. Дел. Нагарадзіў пану мох із балотам — ведома пустамлён. Дел. нагараджаць, несоверш. к нагарадзіць. перагарадзГць-джу, перагародзіш-дзе, соверш. 1. разделить перегородкой, перегородить. 2. образовать преграду поперек чего-л. Вуліцу перагарадзілі. перагароджаны, прич. к перагарадзіць 1, 2. перагараджаць, соверш. кперагарадзіць 1, 2 —перегораживать. прыгарадзГць-джу, прыгародзіш-дзе, соверш.—присоединить к чему-л., обнеся изгородью, горадой; пригородить. Ар. прыгароджаны, прич. к прыгарадзіць. прыгараджаць-аю-аеш-ае, несоверш. к пры гарадзіць— пригораживать. разгароджаваць, -дж ую-дж уеш -дж уе; повел.-дж уй-дж уйм а, несоверш.— р а з б и рать за б ор в о д н о м месте. Н адабе плот разгародж аваць, ка б я м ч эй бы ло хадзіць. Ст. Соверш. разгарадзГць. Шсл. Н ехт а ў гум не паркан разгарадзіў, дык перазь дзірку сьвіньні лазяць. Ст. разгараджаць — разгародж аваць. угароджаваць-дж ую-дж уеш -дж уе; повел.-дж уй-джуйма, несоверш. к угарадзіць — о б н о с и ть о г р а д о й. Соверш. угарадзГцьд ж ў -д зіш -д зе — о б н е с т и о г р а д о й. Шсл. Ц іхон аполкам і ўгарадзіў гум но своё. Ст. гарадзГцца-джуся, гародзіш ся, несоверш. — ст а в и ть с е б е, д л я с в о е г о хо з я й с т в а з а б о р. Ар. Усе лю д зі га род зяцца. Ст. Соверш. загарадзіцца— за г о р о д и т ь с я. Шсл. Н авокал загарадзіўся. Ст. абгарадзіцца, Шел. агарадзіцца. Ар. 1. о г о р о д и ть св ои в л аден и я, о г о р о д и т ь ся. Ар.; Шсл. Н авокал абгарадзіўся ад суседзяў. Ст. П рич. прош і. вр. агарадзіўшыся. Яны агарадзіўш ы ся тынам. 2. защ и т и т ь ся, о гр а д и т ь ся. Н есоверш. агараджацца, 1. о г о р а ж и в а т ь с я, о к р у ж ать еврё и м у щ еств о о г р а д о й. Нел. 358. Агарадж ацца, агарадзіцца т ынам. Нел. 2. перен.— защ и щ а т ь ся (о г р а ж д а т ь ся, С.) Нел. 358; Дел. Агарадж айся як хочаил ад нападкаў. Нел. А гарадж айся сам. Дел. адгарадзіцца— о т г о р о д и т ь с я. Шел. Ад гэт кіх суседзяў валей адгарадзіцца. Ст. Н есоверш. адгараджацца. уГЪ\0&Ж&ЪЪ1ЩЪ-джуЮСЯ-джуешСЯ, несовер ш. к у г а р а д з іц ц а — о г о р а ж и в а т ь с я. Соверш. у г 2ф 2і№ \цціь-дж ўся-дзіш ся-дзіцца — о г о р о д и т ь ся. Шсл. Наьиы суседзі навокал угарадзіліся. Ст. гарадзьба-бб/, ж.— о г о р а ж и в а н и е, Ксл. п о ста н о в к а за б о р а. Шел.; Ар. На гарадзьбу к у п іл і ж эр д зя. Ст. Ш мат га р а д зь бы сёлета. Кузьміно Сян. (Ксл.). гаранін-ня, п р е д л.-н у, зват. гаранте; мн. ч. гаране, м.— го р ец. Сьп. гараніна-ны-не, ж.— го р ем ы к а. Ср. гаран ін а ч к а. У м ен ьш. гарашначка-чк/-чць/ — го р ем ы к а. Нел. А хт о едзе? Гараніначка. Нел. гарапашнік, (Чачот Ііуіка, п р е д л і-ік у, зв а т іча, м.— тяжелым трудом добывающий себе пропитание, трудящийся, Гсл. труженик. Б Нел. гарапашніца-цы-цы, ж.— тр у д я щ а я ся, гарапашны-няя-нас— тр у д я щ и й ся. Щ ха цячэць ж ыцьцё гарапаш ны х еялян. ЗСД49. гарапяка-кг, общ.— го р ем ы к а. гаратлГва, н а р е ч.— с р а з н ы м и ли ш е н и я м и, го р ем ы ч н о, БНсл.; Гсл. Гараваў ты, як вол, гарат ліва. Гарун. гаратлГвы-яяя-?яс— го р ем ы ч н ы й. Б Нел
Дадатковыя словы
ббі, гарадзі'ць-джў, гаратлгвы-яяя-<?яс, угъ\>0&ж&ъъ1щъ-джуюся-джуешся, чкі, чцьі
6 👁