Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

бурцалёк 163 збурыцца бурц алёк-лькя, м.— чурбан(обрубок дерева, бревна, С.) Ксл. Хлопцы пілавалі бурцалёк. Рудня Гар. (Ксл.). Cp. буртэль. бурчак-аку, предл.-аку; м н. ч.-чакі-коўком, мн. ч.. предл.-кох, м. 1. быстрое течение на реке, такой отрезок реки. Янк. I. На бурчаку злавіў акуня. Янк. I. 2. лучшый вид гороха, Ксл. горох красного цвета, крупнозернистый с темными пятнами. Гордз. (Даль.). Гарох бурчак коні ІЗЬелІ. Даўгое Беш. (Ксл.) бурЧЭНЬНе-НЯ, предл.-Н Ю, от гл. имя сущ.(к бурчэць)—ворчание. Ар. бурчэць-чу-чыш-чыць—ворчать, МГсл.; Ар. урчать. Ар. Сабака бурчыць. Ар. Бурчыць, як сабака. Ст. Бурчы, ня бурчы, а ьито трэба, то трэда. Нел. 39. Чаго гэтЫЯ жагуНЫ бурчаЦЬ? 3 пагранічча жмудзкага. Нешта ў мяне ў жываце бурчыць. Ст. А вадзіца ў цурочку то булькоча, то бурчыць. Гсл. Тата ўсё бурчыць на Ивана, что ён ходзе на ігрышча. Воўсішча Сян. (Ксл.). С оверш. забурчэць—заворчать. Ар. С оверш. пабурчэць—ворчать некоторое время, поворчать. Ар. Соверш. разбурчэцца -чуся-чышся—разворчаться. Ар. бурыны-ная-нае—бурый. Дел. 45. Я выпіла тры кварты з палавіцаю на тую цялушачку, на бурыную. Дел. бурыць-ру-рыш-ра; повел, бур, бурма, несоверш.—СИЛЬНО ЛИТЬ ВОДу(иЛИ Другую жидкость, С.). Шел. Восъ стаў бурыць дождж! Ст. Каля ганку проста й бура памыі. Ст. С о в ер ш. набурыць—налить неаккуратно, пролить, образовать лужу, Гсл. налить слишком много. бурыць -ру-рыш-ра, не соверш.. перех.—разваливать, Шсл. разрушать, Сеўск.(Преобр. 55); Воет. (Даль); Ксл. разорять, разрушать, Растсл. разорять, валить, пнз. разорять, обрушивать. Нел. 39. Работнікі бураць страху. Ст. Ня трэба бурыць хаты, не прыгатаваўшы лесу на другую. Нел. Бурыць лёгка, будаваць цяжка. Пятніцкая Беш. (Ксл.). О т гл. им я сущ. бурЭНЬНв-НЯ, предл.ню; мн. ч.-ні-няў—разорение строения, Нел. 39. разрушение. Бурэньне пуні. Нел. М н огократ. бураЦЬ-Я/О. Воет. (Даль)—разрушать. Дзесяць разоў робе, а як трэба, то дзесяць разоў бурде дый узноў робе, пакуль ня станецца подле яго волі. Рэч.(Пет. II, 264). С оверш. набурыць—(нагородить, Нел.), навалить в беспорядке, (свалить как попало в одну кучу, Гсл.). Нел.; Гсл. У хаце ты ў с яго шмат набурыў. Нел. абураць-аю-аеш-ае; повел.-ай-айма, несоверш.(к абурыцъ)—возмущать, вызывать негодование. П рич. н аст. вр. абураючы —возмутительный. МГсл. Соверш. абурыць —обрушить. Шсл. Вецер абурыў стоўп. Ст. П ри ч. абураны—обрушенный. Азярод так І стаіць абураны. Ст. О т гл. им я сущ. абурэньне-ня, предл.-ню, 1. обрушение. 2. негодование, возмущение. МГсл. забураць-аю -аеш -ае, н е с о в е р ш.(к забурыць). С оверш. забурьіць—обрушить. Нел. 39. Вецер забурыў пуню. Нел. Прич. забураны—разрушенный, особенно бурею. Нел. 729. Задураную павець перабраць трэба. Нел. О т гл. им я сущ. забурэньне-ня, п р е д л.-н ю, мн. ч.-ні-няў—разрушение. Нел. 161. Забурэньне дому. Нел. збураць, н е с о в е р ш.(к збурЫЦЬ). С оверш. збурыць—соросить сверху. Шел. Збурыў 3 гары клёпкі. Ст. Збурылі страху. Ст. разбураць-дю-яеш-яс; п о в е л.- а й - а й м а, н е с о в е р ш.—разорять, разрушать, МГсл. разрушать, разорасывать. Шел. Старую ст раху трэба разбураць. Ст. С оверш. разбурыць, -ру-бурыш -ра—разрушить. Шел.; Ксл. Разбурыў будку. Ухлё Чаш. (Ксл.). Разбурылі пуню. Ст. Разбурыш хату, а йдзе зімаваць будзеш? Нел. П рич. разбураны—разрушенный. Шсл. Хлеў так i ЛЯЖЫЦЬ разбураны. Ст. О т гл. и м я сущ. разбурэньне-ня, п р е д л.-н ю; мн. ч.-ні-няў —разрушение. Разбурэньне хаты, току. узбуряъицъ-рую-руеш, узбураць-аюаеш-ае, н есо вер ш.—ВЗВОЛНОВЫВаТЬ, ВОЗм у щ а т ь. Нел. 653. Вецер узбурае, узбурыў возера. Нел. Соверш. узбурыць—в з в о л н о в а т ь, в о з м у т и т ь. Нел. 653. Узбураваць, узбурыць народ супроць пана. Нел. Прич. узбураны—в з в о л н о в а н н ы й. Нел. 653. Узбураная рака. Нел. Узбураны народ супроць пана. Нел. бурыцца-/?ся-/?ышся, н есо вер ш. — мочиться. Дел. 45. Ср. бурыць. бурьіцца, -руся-рышся—обрушиться, Нел. 39. разрушаться. Ксл. Наша хата ужо бурыцца. Сянно (Ксл.). Будоўля старая бурыцца, забурылася. Нел. Я пляту лапаць а ён бурыцца. Ст. абурацца-аюся-аешся, несоверш. на кого —возмущаться, негодовать. Соверш. абурыцца. 1. обрушиться, обвалиться. Шсл.; Ксл. Наша павець абурылася. Воўсішча Сян. (Ксл.). 2. (іна каго, на што)—обрушиться(наброситься на кого-что, с упреками, обвинениями и т.п., С.)- Гсл. Як абурыўся на мяне дзядзька ды давай лаяцца. Ст. 3. возмутиться, прийти в негодование. Шсл. забуравацца, (Нел), забурацца-аецщ?, несоверш.—подвергаться разрушению. Нел. 733. Ток наш забураваецца хоча: шулы й сохі сусім падгнілі й скрывіліся на адзін бок; трэба да восені паправіць, каб не забурыўся, пакуль новы пастановім. Нел. С оверш. забурыцца—подвергнуться разрушению, Нел. обрушиться. Ксл. Трысьцен згніў І Забурыўся. Завараньне Сян. (Ксл.) збуравацца, збурацца, збуруюся(збураюся)-руешся(-раешся), несоверш.—вооружаться, восставать. Нел. 197. Усі збуруюцца, збурыліся на аднаго мяне. Нел. Соверш. збурыцца. Нел. 197. Збурылася еяло ды не пашло ў двор на работу. Варел