Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

бры.іянцісты 152 брьшкнуць брылянцісты-тая-тае—блестящий как брильянт. Сьиег, мыгцяць няшчысълёныя мілёны брылянцістых голак. Лынькоў: Воўчы лог(Калосьсе 2, 1935, стр. 95). брыляваць-лю/о-люўш-люс; повел.-ЛЮйлюйма,н несоверш. 1. ХОДИТЬ В 'ЪрЫЛЮ" —шляпе. Лепле; Еўлічы. 2. (перен.)—щеголять, форсить, франтить. Лепле; Еўлічы. брыль-ля, предл.-лю; мн. ч.-лі-лёў-лём, мн. ч., предл.-лёх, м. 1. ШЛЯПа. Гсл.; ПНЗ; Косіч, 277; Лепле; Еўлічы; Смл. (Даль); Ксл.; МГсл. Брыль — не адзежа, сырапеня — ня ежа. Палуянава Гар. (Ксл.). 2. козырек у фуражки, картуза и др. Ар. 3. карниз. Шсл. На брылі ляжыць мыла. Войстрава Сьміл. (Шсл.). брылёк-льк-ćz, п р е д л.-л ьк у; мн. ч.-Л Ь К І-К О ў КОМ, мн. ч., предл.-КОХ, уменьш. к брыль" 1, 2, 3. брыН-брЫН, м еж дом ет. звукоп одраж.—ВЫражает удар по струнам или по губам. Нел. 34. Ты толькі брын-брын умееьи. Нел. См. брынк. брында-дь*-Эзс, ж. 1. волан или оборка, (Гсл.); Ксл. Ах, як люба пашыта — з брындамі! Навасёлкі Сян. (Ксл.). См. брЫНджа. 2. общ.—бродяга, бездельник, (Ксл.) шатающийся без дела. Нел. 36. Галаву здурыў імне гэты брында. Лужасна Куз. (Ксл.). Нейку брынду узяў да сябе. Нел. брындаць, Воет. №&пъ)-аю-аеш-ае; повел.ай-айма, несоверш. 1. обрывать мохрами. Ар. С о вер ш. абрыдаць ш то—оборвать мохрами. Ар. Абрындаў калошы. Ар. П рич. абрынданы—оборвавшийся мохрами. Ар. 2. ШЛЯТЬСЯ, МГсл. б р о д и т ь шл я т ь с я, р а с х а ж и в а ть б е з де л а. Нел. 36. Нічога ня робе, толькі брындае. Нел. 3. т а с к а т ь с я (х о д и т ь, е з д и ть к у д а -л., г д е л., С.). Нел. 36. Брындае па сьвеце, каб то служыць дзе? Нел. С оверш. пабрындаць —п о т а с к а т ь с я б е з де л а, п о б р о д и т ь. Нел. 423. Яшчэ не набрындаўся, табе яшчэ хочацца пабрындаць па сьвеце. Нел. Пабрындаў таргу i нічога ня купіў. Нел. Соверш. прабрындаць, перех.— п р о б р о д и т ь, п о т е р я т ь чт о -л., т а с к а я с ь. Нел. 519. Прабрындаў свой абед. Нел. Цэлы дзень прабрындаў. Нел. С о вер ш. забрындаць — н а ч а ть в ест и пр а з д н ую ж и зн ь. Дел. 23. Дзейка забрындала, засьвістала. Дел. брындацца-а?цца—о б р ы в а т ь с я м о х р а м и. Ар. Соверш. абрындацца—о б о р в а т ь с я м о х р а м и. Ар. Крысы ў паліце абрындаліся. Ар. С о в е р ш. набры ндацца-аю гяаешея—н а б р о д и т ь с я, н а т а с к а т ь с я по р а зн ы м ме с т а м. Нел. 739. Набрындаўся я за свой век па чужых краёх. Нел. брынды-дяу, мн. ч. 1. ш и р о к и е ру к а в а в п р а зд н и ч н ых р у б а х а х. Дел. 42. 2. бродяжничество. Нел. 36. Брындамі займаецца. Нел. Уменьш. брьіНДЗІКІ-ка'. брынды біць—безделничать, Гсл. баклуши бить, Нел. 34. баклуши бить, ШЛЯТЬСЯ, шататься праздно. Воет. (Даль.). До табе брынды біць. Інькава Пар. (Дел.), брыняць, несоверш. 1. разбухать, набухатьу зёрнах). Ар. 2. перен. Брыняе слова мужным гукам гневу. Кавыль: Думы, 61. С оверш. набрынЯЦЬ —набухнуть, (Ксл.) ОТ сырости. Ар.; Шсл. Дзьверы набрынялі, дык не зачыняюцца. Ст. С оверш. разорыняць—разбухнуть. Шсл. Гуркі толькі яшчэ разорынялі, але не прарасьлі. Ст. С о в ер ш. паразоры неваць —поразбухать от сырости, от воды. Шсл. Паразорыньваў гарох, лежачы на таку. Ст. Ячмень паразорынъвау. Ст. См. бракці, набракці. брындзік-/кя, предл. и зват.-ІК}', м.—ленТЯЙ. Інькава Пар. (Дел. 42). брындзікі-кяг, единст в, ч. нет. 1. ЛОХМОТЬся старой одежды. Ксл. У яго баўтаюцца б р Ы Н д зІК І. Сянно (Ксл.) 2. бренчание на цимбалах или на подобном инструменте. Нел. 34. Пачуў брындзікі i пабег. Нел. Ъ.— см. п од брынды. бры ндзю лька-лькі-льцы, ж. 1. побрякушка. Гсл.; Нел. 34. 2. привеска к ожерелью металлическая. Нел. 34. Брындзюляк шмат панавешана. Нел. брынджа-джъ/, ж.—волан или оборка. Ксл. Дадзела мне г эта я спадніца, я уз яла ды адпарола брынджы. Таранова Чаш. (Ксл.). См. брында, 1. бры нк-кг, м.—звук от струнного инструмента. Нел. 34. Адкульсь брынк чуцен. Нел. брынканьне-нл, предл.-НЮ, отгл. им я сущ.(к брынкаць)—бренчание. Ар.; Нел. 34. Пакінь брынканьне сваё. Нел. бр ы н к ац ь-аю -аеш -ае; повел.-ай-айма, несоверш. 1. бренчать, Ар.; Гсл.; Шсл. бренчать на каком-л. струнном инструменте. Нел. 34. Грай, а НЯ брынкай. Нел. Соверш. забрынкаць—забренчать, (Дел. 230) начать ударять по струнам какого-л. инструмента. Нел. 160. Не заграў, а забрынкаў. Нел. С о в ер ш. пабры нк аць—побренчать. Нел. 423. Пабрынкай на цымбалах. Нел. Пабрынкаеш грыбамі, як есьці ня будзе чаго, зн. паплачаш. Нел. 2. играть пальцем по губам, свойственно детям. Нел. 34. Досіць брынкаць, бо вусны паб'еш. Нел. брынкнуць-ну-нуш -нс, 1. произвести шум, вызвать звук, тронув натянутую струну или что-л. подобное, Гсл. сделать удар по струнам. Нел. 34. Брынкні, хлопча малады, у Свае ЦЫмбалЫ. Гарун: Журба й сьмехацьцё. 2. ударить пальцем по губам, чтобы произвести звук "брынк