Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

блудзГць 140 блышыць блудзіць, -джу-джіш-дзе, н есоверш. —блуждать(бродить, путать в поисках дороги, Ар.). МГсл.; Шсл. Блудзіў, блудзіў у лесе, ледзь выбіўся на бераг. Ст. Хто пытае, той НЯ блудзе. П ослов. Забалоцьце Сьміл. (Шсл.). С оверш. заблудзіць—заблудиться. Ар. С о в ер ш. золудзіць із наго —заблудиться, сбиться с пути. Муса золудзіў із дарогі. Кіт. 80а9. Добра было б, каб НЯ золудзіць. Демид: Веров. 103. С оверш. даблудзіцца—дойти, (доехать, С.) куда, блуждая. Нел. 135; Ксл. Даблудзіліся да стагоў, а адтуль няма дарогі. Нел. Даблудзіўся да нейкага іржавеню, а болыи Ходу НЯМа. Чаркасаў Беш. (Ксл.). С о вер ш. наблудзіць—МНОГО походить, блуждая. Наблудзілі мы тую ноч, пакуль на дарогу ўзьбіліся. Ст. С оверш. наблудзіцца — наблудзіць. Ну й наблудзіліся мы ў лесе, ледзь на бераг выбіліся! Ст. (Шел. п од наблудзіць). С о вер ш. ПрыблуДЗЩЬ —блуждая, ПОДОЙТИ куда-л. Дел. 703. Прыблудзіў да белае бярэзы. Дел. прыблудзщца, соверш.—блуждая, подойти куда. Нел. 495. Да якога еяла мы ПрыблудзІЛІСЯ? Нел. Н е со ве р ш. ІфЬіблуджацца-аюся-аешся, 1. блуждая, подходить куда-л. 2. (бродя, блуждая, С.) приставать куда, находить приют. Нел. 495. Да яго шмат хто прыблуджаецца. Нел. Прыблуджайся да нас. Нел. блужа-ЖЫ-ЖЫ — блуша. Жучкевіч, 135. блуКаНЯНЬНе-НЯ, предл.-Н Ю, от гл. имя сущ. (к блуканяць, блуканяцца)—блуждание, хождение без определённой цели и направления. Юрсл. Што ты сам сабе думает, адно блуканяньне ў цябе на ўме. Юрсл. блуканяць-яю-яеш-яе, несоверш. — блуканяцца. юрсл.; Дел. 30. блуканяцца-яюся-яешся; повел.-яйсяяймася, несоверш. 1. шататься, бродяжить. Смл. (Даль). — блукацца. Нел. 27. Д З Я Ц Ю К блуканяецца. Нел. Блуканяецца па вуліцы дзень пры дні. Юрсл. Соверш. золуканяцца —избаловаться, шатаясь, бродняжничая. Нел. 196. Зблукуняўшыся па сьвеце, які ён будзе работнік удварэ? Нел. Соверш. пераблуканяцца —пошататься(прошататься, С.) где-л. Нел. 398. Пераблукуняйся тым часам, пакуль некрутаў здадуць. Нел. Соверш. прыблуканяцца—прибрести. Нел. 595. Ледзь прыблукуняліся да с яла. Нел. 2. валяться. Нел. 27. Шапка твая блукуняецца, заблукунялася дзесь. Нел. заблуканяцца, 1. (соверш. к блуканяцца 1), задержаться, бродя. Заблуканяўся нейдзе V лесе. Нел. 2. (соверш. к блуканяцца 2)—заваляться. блуканьне-«Я, предл.-НЮ, отгл. имя сущ.(к блукаць, блукацца)—блуждание, (Ксл.) хождение по разным местам, как бы отыскивая кого-л. Нел. 27. Блуканьне на цэлае раньне. Нел. блукаць-аю-аеш-ае; п о в е л.-а й -а й м а, несоверш. Сеуск.(Преобр.),—шататься, шляться. Дух фэргата ў мыгле сівой блукаў. Крушына: Лебедзь, 61. С оверш. праблукаЦЬ —проблуЖДать(пробрОДИТЬ, с.). Растсл. С оверш. прыблукаць—блуждая, прибыть. Можа з пару камароў прыблукалі з роднае ЗЯМЛІЦЫ. Крушына: Лебедзь, 22. блукац ца-аюся-аешся, н есо в ер ш.— ш а т а т ь с я, ШЛЯТЬСЯ, Нел. 27. СЛОНЯТЬСЯ. Ксл. Дзядзька наш блукаецца, паблукаўся па сьвеце,(Нел. 27) як Марка па пекле. Рыбчына Cip. (Ксл.). С о в ер ш. паблукацц а. Нел. 27. С о в е р ш. за б л у к а ц ц а — з а й т и да л е к о, с т р а н с т в у я по с в е т у. Нел. 159. Заблукаўся на чужую старану. Нел. С оверш. золукацца — и з б а л о в а т ь с я, ш а т а я с ь. Нел. 196. Конь золукаўся, двору ня пільнуе. Нел. блукуняка-як/, о б щ.—б р о д я г а. Дел. 30. Які гэта блукуняка тут ходзе? Дел. блукуняць — блуканяць. блукуняцца — блуканяцца. блуш а-шы-шы, ж.—моховое болото обычно верхового типа, пригодное для заготовки мха на прокладку стен. Жучкевіч, 14. блутанша-яы-ну, ж, облает.— путаница. Ксл.; Шсл. У іх гэта блутаніна цягнецца з Каляд. Лук'янова Сян. (Ксл.). См. блытаніна. *блут&щ»-аю-аеш-ае, несоверш., у ст ар.—путать. Шсл. Ня блутай нітак. Ст. С м. блытаць. Соверш. заблутаць, уст а р.—запутать. Шсл. Заблутаў канец у нітках i не ЗНаШ'ЬЦІ. Крамяні Пух. (Шсл.). С оверш. золутаць—спутать. Шсл. Зблутаў yci ніткі. Ст. П р и ч.' золутаны. Зблутаны ячмень за гарою. Ст. блы ха-ыхі-ысё; мн. ч. блохі, ж.—Ь л о х а. Ар.; Шсл. Блыха пырснула. Ст. Увелич. блышышча-чь/. Вось вялізная блышышча! Ст. блыкуняцца — блакуняцца. блЫНДаЦЬ-ЯЮ-Я£Ш-Яў, н есоверш., обл ает. —шататься без дела. Ксл. Яму т о л ь к і блы ндаць. Замошша Сян. (Ксл.). См. брындаЦЬ. блышак-якл, п р е д л.-а к ў; мн. ч.- к і - к о ў - к о м к і-к а м і-к о х, м.—земляная блоха, зт. блЫШШК-//07, п р е д л.-І к ў, м.—блОШНИЦа обыкновенная. Шсл. Т р о ха па д а вілі б л о х і бльіШНІКОМ. Забалоцьце Сьміл. (Шсл.). бл ы ш ы ц ь -шу-ШЫШ-ШЫЦЬ, н е с о в е р ш. 1. говорить вздор, пустословить, пускать пыль в глаза, Нел. 27. лгать (врать; говорить пустяки, блотать, С.), шутить, Нел. 27. врать. Ксл. Ня с лу ха й яго, ш т о ён блы ш ы ць. Нел. С кажы п р а ўд у, м ож а ты блы ш ы ш? Нел. 2. говорить нелепости, неприличия. Нел. 27. Блышыць, пакуль Бог скарае. Нел. С оверш. золы ш ыць—сказать нелепость