Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

бліноўка 139 блудзяга ГарЭЛЫ блІН, п ерен.— О ВЯЛОМ, ПЛОХОМ работнике или хозяине. Дел. 29. Hi то, ні сё, як гарэлы блін. Дел. бліноўка-ўкі-ўцы, ж.—кадка, в которой Приготовляют тесто ДЛЯ блинов. Бешанковічы (Ксл.). См. бліньніца. блінец,—см. п од блін. бліньніца-ць/, дат., п р ед л.-ц ы, ж.—квашня ДЛЯ блинов. НК: Очерки. См. бліноўка. блты-ноў, единст в, ч. нет.—представление на "съвяточным ігрышчу", бьют лопатою по спине. Дел. 30. блІСК-ку, м.—блеск. МГсл.; БНсл.; Ксл. Яна ужо мае прыгожы бліск. Сянно (Ксл.). Не памірае крылаты дух пры бліску надземным. Салавей(Конадні, Но. 5-6, 12). ГарЭШКа азірнуўся ў розныя бакі сьпячае, пустое вуліцы пад сонным бліскам месяца. Дзьве Душы, 169. бл\скят-ату, предл.-аце, м.—блеск. Вагкім бліскатам зацягнуліся вочы паняволеных. Хмара(Калосьсе, Но. 3/20, стр. 137). См. бліск. бл іск авіц а, -Ц Ы -Ц Ы — МОЛНИЯ. Нел. 27; Растсл.; Ксл.; Ар. Бліскавіца як блісьнець, а пярун як грукнуў, дык аж конь спатыкнуўся. Вядрэнь Чаш. (Ксл.). С м. маланьня, маланка. 2. зарница. МГсл. б л \ £ К Я у К Я - ў к І - ў ц ы, ж — МОЛНИЯ, Растсл.; Гсл.; Дел. зо. молнийка. Нел. 27. Знаць, навальніца будзе — бліскаўка так i бліскае. Дел. Зрэдку пыхала бліскаўка. Гарецкі: Песьні, 82. См. бліскавіца, малаНЬНЯ, маланка. бліскацёць, -ачу-аціш-аціць-ацім-аціцё -ацяць, несоверш.—тоже что "бліскаць*\ но мельче и чаще. Пакінем сядні нашы думкі, што, як іскры мітусяцца ў галавах, на імгненьне бліскацяць. м. Вольны(Б. Ускалось, Но. 6, 24) С оверш. заблІСкацёць, (Шел)—начать бліскацець".. бліскаць, (Гсл.; Нел. 21)-аю-аеш-ае; повел.ай-айма, несоверш. 1. мерцать. МГсл. Шкло бліскае. Нел. 27. 2. сверкать. Шсл.; Ксл. Вун i маланьня бліскае. Воўсішча Сян. (Ксл.). Аж страх, як маланка бліскае! Ст. Маланка бліскае. Нел. 27. О т гл. имя сущ. блГскаНЬНе-НЯ, предл.-Н Ю / мн. ч.-ні-няў, а) мерцание, б) сверкание. О д н к р. блі'снуць—сверкнуть. Шсл. Як маланка блісьнець, так борзда пярэйдзе. Кіт. 25616. Бліснула цяпелца. Ст. С оверш. забліскаць—засверкать. Забліскала маланка. Ст. бл іск ўн -ун я, предл.-унё, бліш ч ак -яKJ, предл.-аку, м.—мёд на дне чашечек сотов, не съеденный за зиму пчёлами. Шсл. Трэба выразаць бліскуну ды зварыць васкавіцы. Амельна Пух. (Шсл.). А ж ЛЯ П О Л К І вІдаЦЬ блІШЧак. Лядцо Пух. (Шсл.). Ьл\скучъ\-чая-чае—блестящий. Растсл.; ПНз; Гсл.; Нел. 27; ЗСД; Ксл. Д вору ён зьвярнуўся ў бліскучых гузіках. Азярэцк Сян. (Ксл.). Гузікі бліскучыя. Нел. бліснуць,—см. п од бліскаць, блішчэць. блісь, о т гл. ч аст иц а—выражает мгновенное действие блистания огня, молний и другого светящегося, вместо однкр. бліснуў". Нел. 27. Голка блісь. Нел. Маланка блісь. Тм. Соўнечка блісь дый схавалася. Тм. Цяпелца нейдзе блісь дый зьгінула. Ст. (Шсл. п од бліскаць). блісьня-ш-ні, ж.—блесна. Янк. I. Зачапіў за галіну й адарваў блісьню. Янк. I. А ці дарагая такая блісьня? Тм. блішчак,—см. п од бліскун. Ътшчъсты-тая-тае блестящий. 1г.; Сц.; Калюга,—блистающий. Ксл. У яе блІШчастыя барэткі. Доўжа Куз. (Ксл.). блІШЧЭЦЬ-Чу-ЧЫШ-ЧЬЧь несоверш.—блестеть. МГсл; Ар.; Нел. 27; ЗСД 61; Ксл.; Дел. 29. Мае боты дужа блішчаць. Вулянавічы Сян. (Ксл.). Шклянка блішчыць. Нел. Пачысьціў боты, аж блішчаць. Ст. Шкло блішчыць на сонцу. Ст. блішчэць ачыма—смотреть с чувством стыда. Блішчэла ачыма. ЗСД. 218. С м. Сьвяціць ачыма. блішчэць у вочы—засматриваться из любопытства в глаза, Шсл. засматриваться заискивающе. Блішчыць у вочы людзём, як сабака. Ст. Няма чаго блічшэць у вочы: усяроўна ня дам. Ст. О д н к р. бліснуць-ну-нёш-нёць-нём-ніцё —блеснуть. Ар.; Нел. 27. Штосъ бліснула, ці ня голка? Нел. С оверш. заблішчэць—заблестеть, Ар. заблестеть от освещения другим источником света. Заблішчэла шклянка на сонцу. Ст. Соверш. ПаблІШЧЭЦЬ —поблестеть. Ар. паблішчэць у вочы—поторчать пред глазами(заискивая, С.). Шсл. Паблішчыць у вачы ды пойдзе. Ст. блішчэцца-эецчя—казаться вдали блестящим. Нел. 27. Царква блішчэецца. Нел. блішчусты-тая-тае—блестящий. Шсл. Прышыў блішчустыя гузікі. Ст. блшічык-кя, предл.-ку, м.—безделушка. блуд-dy, предл.-дзе, м. 1. блуждание, Гсл. потеря пути, направления. Нел. 27; Ксл. Стаўся яму вялікі блуд, заблудзіў ён у лесе. Ельн. (Дел. 30). Блуд на мяне напаў. Высачаны (Ксл.). 2. заблуждение. 3. злой дух, водит пьяных. Дел. 30. Блуд Івана дні тры вадзіў. Дел. блуцця-ні-ні, ж.—блуждание. блудны-ная-нае—о скоте: блуждающий по чужим дворам. Нел. 27. Блудная жывёла. Нел. блудзяга-ягі-язе, общ. —заблудившееся животное......болъш трох дзён ня маюць у сябе хаваці блудзягі. Стт