Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

перабіць 133 адбіцца 4. несоверш. к п е р а б І ЦЬ 4. С оверш. перабіць-б 'ю-б 'еш-б 'ёць-б 'ёмб 'іцё; повел, перабі, а) расстроить сделку; перехватить, б) повредив кость, сломать. Нел. 398. Ногі пераб'ю, не хадзі сюды. Нел, в) (к перабіваць 3)—обменять с уроном, Нел. 398 г) перабіць рук і-ударить по рукам(при покупке-продаже, сделке), что значит, что соглашение произошло: товар продан, сделка состаялась. прабіваць-аю-аеш-ае, несоверш. (к прабіць). С оверш. прабіць—пробить ударом(ударами), проломить, продыравить что-л., сделать отверстие и т.п. Галавою муру не праб'еьи. в к.(Л Б 2566). Прыбіваць, 1. несоверш. (к ПрыбІЦЬ 1,2,3). Соверш. прыбіць, 1. набить, прикрепить на поверхность чего-л. Ар. Прыбіў да дзьвярэй картачку з прозьвішчам. 2. прикрепить к чему-л. гвоздями; приколотить. Ар. 3. прибить, прижать, придавить к земле (дождем, градом.) Ар. Ралълёй прыбіта ЗЛО. Салавей: Сіла, 33. 4. избить, не совсем убить, разьбіваць, 1. несоверш. к разъощъ в 1-ом зн. Маскалі разьбіваюць крамы, магазины. Войш. 2. несоверш. к разьбіць в 5-ом зн.—растрясать покосы сена для более хорошей просушки, что ручным способом делается рукояткой грабель. Ар.; Шсл. Пойдзем зараз сена разьбіваць, мо'да вечара яшчэ высахне. Ст. С оверш. разьбіць, разаб'юб еш-бець-бем-б'іцё а) разбить, расколоть, разломать на куски. Ар. Разьбіў балонку ў вакне. Ар.,—разгромить, разнести. Маскалі разьбілі краму. Войш. б) разбить, повредить ударом, ушибом (какую-л. часть тела). Зваліўся з акна й разьбіў сабе галаву. Ар. в) (о дровах): расколоть(по длине). Ар.; Ксл. Разъощъ палена. Ар. Гэта палена без даўбешкі не разаб'еш. Слабада Чаш. (Ксл.). г) победить, д) растрясти покосы сена. Ар. Сена прасохла зъверху, цяпер трэба разъощъ, каб усе висахла. Ар. П рич. разьбіты, 1. разбитый. Ар. Mica разьбіта. Ар. Разьбіта галава. Ар. 2. о д р о ва х:—расколотый. Ар. Разьбітая калодка. Ар. 3. о сене—растрясенный. Ар. Пракосы сена разьбіты. Ар. См. раструшаны 2 ( под трусіць). выбіваць, несоверш. 1. к выбіць 1, 2, 3, 4, 5. 2. отбивать холст. Шсл. Бабы выбіваюць палатно. Ст. См. пярыцъ. Соверш. выбіць, а) вышибить. Ар.; Гсл. Павярнуўся й выбіў локцям талерку з рук.,—с боем вытеснить, выгнать противника, б) разбить давлением. Ар. Рукою выбіў акно. Ст. См. выціснуць(под ціскаць), в) вытесать что-л. из камня. Шсл. Дзед выбіў тачыла. Ст. г) ударяя, чистить от чего-л.; выколотить. Диван у пыле, надабе яго выбіць. д) ударами, падением воды сделать углубление. Капаючы із страхі, вада выбіла ямкі ў каменю. убіваць, несоверш. 1. вбивать, вколачивать. Ap.; Нсл. 647. Убіваць гвозд у съцяну, калок у зямлю. Нсл. 2. (каму)—насильно давать(навязывать, Шсл.). Нсл. 45; Шсл. Ня хоча браць, дык сілком няма чаго ўбіваць. Ст. Чужое дзяцё ўбіваюць імне ў рукі. Нсл. 647. 3. каму,—внушать. Нсл. 45. Ня ўбівай яму ў галаву таго. Нсл. Соверш. убГць, у б 'ю, у б 'ёш, у б 'ёцъ, у б 'ём, у б 'іцё, у б 'юцъ а) вбить, (Ксл.) вколотить. Ар. У зямлю ў б 'юць. Ют. 53613. Падай імне, сынку, КЛЯввЦ: Надабе гвозд убІЦЬ. Адамова Сян. (Ксл.), б) (кам у)—насильно дать(навязать), Шсл.; Нсл. 45. Ня было ў мяне ахвоты купляцъ гэта парасё, але проста неяк убілі імне яго. Ст. Убіў імне ў рукі, што хочаш рабі. Нсл. Сваю работу ты ўбіў імне. Тм. 150, в) (каму)—внушить. Нсл. 45. Хоцъ як, ня ў б 'еш яму таго. Нсл. біцца, б 'юся, б 'ешея, б 'ецца, б 'емся, б 'Іцёся; повел. 6ІС Я, несоверш. 1. драться, (Шсл.) биться. Гсл.; Ар. Годзе табе ўжо біцца. Азярэцк Сян. (Ксл.). Біцца ў грудзі. Ар. Дзяцюкі б 'юцца. Ар. Сварыцеся, толькі ня біцеся. Ст. За што ты б 'ешея? Ар. біцца ў вадчыненыя дзьверы—ломаться в открытую дверь. Ар. 2. о сердце: бить в ритмическом движении, пульсировать, биться. Аж сэрца б 'ецца, так спалохаўся. Ст. 3. сражаться. 4. о дровах: колоться. Дровы добра б 'юцца. Ар. 5. иметь свойство разбиваться, биться. Шкло б 'ецца. Ар. абівацца, несоверш. (к абіцца)—обиваться. С о в е р ш. аб іц ц а, а б а б 'ецца—получить повреждения с краев, обиться. Ар. Порог абіўся. Ар. адбівацца, н есоверш. к адбіцца 1,2,3,4. Соверш. адбіцца, адаб'юся, 1. отбиться, отколоться. Ар. Ручка адбілася ад коўні. Ар. 2. отразить нападение, защититься от нападения, отбиться. 3. (ад кого)—отделиться, отстать(от тех, с кем находился вместе, отбиться, С.) Шсл.; Ар. Ягнё адбілася ад чарады. Ст. Сусім ён адбіўся ад свае сям'і. Ст. 4. (ад чаго)—отказаться, отойти от какой-л. сделки, предприятия. Не адбівайся ад куплі гэтага каня, ён варты таго; адаб'ешея, жалецъ будзеш, калі іншыя купяцъ. Нсл. 371. 5. суметь избавиться, освободиться, отделаться от чего-л. адбіцца ад р у к — отвыкнуть, начать чуждаться, избегать. Кот адбіўся ад рук: i блізка не падходзе. Ст