бязьвёрка 124 бялянкі 2. недовер чи вы й. Нсл. 19. 3. неверны й, н ев ер ую щ и й во Христа. Нсл. 19. бязьвёр ка-ркі-рцы, ж. 1. л и ш е н н а я д ов ер и я. Ср. бязьверак. 2. зл оч ести вая ж ен щ и н а, н еу в а ж а ю щ а я святы ни. Нсл. 19. Бязьверка ты, табе й серады няма. Нсл. 3. недоверчивая. Бязьверка гэта й роднай матцы не павера. Нсл. бязьвёрнік-/кя, п р е д л.-ІК \', з в а т.-І ч а, м. —неверный, неверующий во Христа. Нсл. 19. Жыды бязьвернікі. Нсл. бязьвёры ца, -цы-цы, ж.—н е д о в е р и е. МГсл.; Нсл. 19. Чым я ў цябе заелужыў на бязъверыцу? Нсл. бязьвёрыцца, -руся-рышся— л и ш ать ся д о в е р и я. Нсл. 19. Часта маніш, сам бязьверышся. Нсл. С оверш. абязьвёрыцца — лиш иться дов ер и я. Нсл. 19. Раз зманіў, назаўсёды абяЗЬверыўся. Нсл. Соверш. зьбязьвёрыцца— (с о в е р ш е н н о, С.) л и ш иться д ов ер и я. Нсл. 195. Ты мне зьбязьверыўся раз, другі раз ніколі не пазычу. Нсл. бязьвёчча-чя, п р е д л.-ч у,' мн. ч.-чы-чау, ср.— и зу в еч ь е, Нсл. 19. у в еч ь е. Гсл.; БНсл. Бязьвечча сабе зрабіў. Нсл. бяЗЬВёчЫЦЬ-ЧЫШ-ЧД, несоверш., п ерех.—ИЗувечивать. Нсл. 19; Ксл. Ср. безвека биеть. Смаленск. Праўда, 1229 г. Я К прыступіла, дык і ўзяўся бязьвечыць бацюту. Кр. Сяло Беш. (Ксл.). Біўшы так, ты бязьвечыш дзяцё. Нсл. 19. Соверш. абязьвечыць— и зувеч и ть. Ар.; Шсл.; Гсл. Ня сунь рукі ў цапы, бо сам сябе абязьвечыш. Ст. Прич. абязьвёчаны — изувеченны й. Ар.; Шсл.; Нсл. 346; зсд. На векі абязьвечаны чалавек. Ст. бязьвёчыцца, во звр., н есо вер ш.— и зу в е ч и ваться. Нсл. 19. Маладзёны бязьвечацца, НЯ хочучы V маскалі. Нсл. С оверш. абязьвёчыцца—и з у в е ч и т ь с я. Нсл.; Ар. Падыймаючы цяжкое супроцъ сіл, сам бязьвеЧЫ Ш СЯ. Нсл. бязьвініць-ню-ніш-не; п о в е л.- н ь - н ь м а, несоверш., п ер ех.— о п р а в д ы в а т ь, не н а х о ди ть вины, Гсл. оп р ав ды в ать о с у ж д ен н о г о в вине. Нсл. 18. Чыста вінен, а ты яго бязьвініш. Нсл. Бязьвініў, што гэта добра. Дзьве Душы, 114. Разам вінаваў i бязьвініў сябе за тое упушчэнства. Тм. 119. Соверш. абязьвініць— о п р а в д а ть о с у ж д а ем о г о, о б в и н я ем о г о др у ги м и. Нсл. 346. Людзі ўдалі, а Бог абязьвініў. Нсл. П рич. абязьвінены—оп р ав дан н ы й. Мікола ўсьведамляў, што радасьць ад гэтаерэакцы ня можа быць абязьвінена й нахвалена. Дзьве Душы, 123. бязьвіньне, н а р еч.— б е з в и н ы (н ев и н н о, С.)- Нсл. 18. Бязьвіньне церпім. Нсл. бязыдэйнасьць-ф, ж.— б езы д ей н о ст ь. бягьщъвтл-ная-нае—безы д ей н ы й. бязымённы-ная-нае, 1. безымянный, бязымённы палец—безымянный палец. Трыма палцамі левымі — малым, бязымённым i сярэднім — правую руку із надвор'я пагладзіць. Кіт. 73611. 2. анонимный. нт2.(БНсл.). бязымённы лік—отвлеченное число. БНсл. бязымёньнік-//са, предл.-ІК}', зват.-іча, м.—аноним. НТ2(БНсл.) бязымёнка-нкі-нцы, ж.— что-л. безымянное. Бранск(Тихонов 35). бяло табё,—см. под белы. бялоха-охі-осе, ж.—имя белой коровы. НК: Очерки, 357. бялок-лка, м.—белок. Ар.; Шсл. Жаўток есьцъ, а бялка ня любе. Ст. бялосьць-ц/, ж.— белый цвет чего-л., белизна. Нсл. 41; Гсл.; ЗСД. БЯЛОСЬЦЬ палатна. Нсл. Бялосьць ейных ручак. Гсл. бялёня-ш-ш, ж.—имя белой коровы. НК: Очерки, 357. бялёт-ету, предл.-еце, м.—билет. Шсл.; Вял. Далі яму воўчы бялет. Ст. Уменьш. бялёцік-/кя, п р едл.-ІК \'. Шсл. МалёнькІ бялецік. Ст. бялёць-ёю-ёеш-ёе, несоверш. 1. белеть (становиться белым). Ар. пабялёць—стать несколько белым. Ар. 2. бледнеть. зьбялёць,—побелеть. Гсл.; Ар. Щ т ы, мая дачушачка, сем нядзель хварэла, чаму гэта, рожа кветка на вадзе зьбялела? Из песни, Войш. См. спалатнёцъ. Отел, имя сущ. ЗЬбялеНЬНе-НЯ, предл.-НЮ, 1. побеление. Гсл. 2. бледность. Гсл. бялёны-ная-нае, 1. покрытый белой краской. Стаяць стаўпы бялёныя, на іх шапкі зялёныя(бярэзы). Рапан. 353. 2. заправленный сметаной, молоком. (Ксл.); НК: Очерки, Но. 38. Бялёная П О Л Іўк а. НК: Очерки, 13. бялёць-ёю-ёеш-ёе, несоверш. 1. белеть (становиться белым). Ар. Соверш. пабялець —стать несколько белым. Ар. 2. бледнеть. 6ЯЛЯК-яка, предл.-яку, мн. ч.-КІ-КОў-КОМкі-камі-кох,.и.—белый заяц. Астапова Чаш. (Ксл.); Нсл. 41. Беляка забіў у ваўсе. Нсл. Бяляне-ян(одш Белянін, жена Бялянка) —жители гор. Белае. Дел. бяпянка-нкі-нцы, ж. 1. гриб гор кушка, молочай, Нсл. 41. гриб молочай. Ксл. Бялянак У лесе НЯ браў. Горбава Лёз. (Ксл.). 2. девица белая лицом. Ср. бяляначка. бяляначка-ЧКІ-ЧЦЫ, 1. уменьш. к бялянка 1. Белая ты бяляначка, красная суравежачка, ці баішся ты марозу? Аляксандраўка Iмгл. (Косіч 238). 2. уменьш. к бялянка 2, —девица белая ЛИЦОМ. Нсл. 41. Бяляначку палюбіў. Нсл. бялянкі-ндк, мн. ч.—белки в глазах. Нсл. 41. Заліў свае бялянкі,—т.е. опьянел. Нсл
Дадатковыя словы
надворя, предл.-якў, ікя, ііса
3 👁