бязуліцца 122 бязуцГна бязуліцца-Л Ю С Я -Л ІШ С Я, несоверш. — ПОрт и т ь с я о т ша л о с т и, Нсл. 24. ш а л и т ь, бал ов ать ся, д ур ач и ться. Дел. Дзяцюк ні на шта, толькі бязуліцца, сусім зъбязуліўся. Нсл. Досыць табе бязуліцца. Дел. Соверш. зьбязуліцца— и с п о р т и т ь с я. См. бязуліцца. Соверш. перабязуліцца— п ер ебеси ться, н аш ал иться. Нсл. 398. Дзяцюк, як перабязуліцца, будзе добры. Нсл. Соверш. разьбязуліцца— р а з б а л о в а т ь с я. Нсл. 545. Хлапец разьбязуліўся, ні за шта ня прыгоніш яго да работы. Нсл. бязулства-tftf, ср. 1. ш ал ость. Нсл. 24; Дел. 2. д у р н о е по в е д е н и е, Нсл. 24. р а з в р а т. Дзеўка ў бязулства пусьцілася. Нсл. бязулстваваць, -вую-вуеш-вуе—п о с т у пать б езн р а в ст в ен н о, Нсл. 24. р а зв р а т н и чать. Упюцца дый бязулствуюць. Нсл. бязульлівы-вая-вае—ш ал ов л и в ы й. Нсл. 24. Бязульлівы хлапец. Нсл. 24. бязулыпк-гкя, п р е д л.-ІК у, зват.-іча, м. — ш алун. Дел. Які ты бязульнік! Дел. бязульны-ная-нае—б е с п у т н ы й, Нсл. 24. развратны й. Бязульны малец. Нсл. Нареч. бязульна, 1. ш а л о в л и в о, б е з приличия. Нсл. 24. 2. б есп у т н о, р а зв р а т н о. Бязульна жывець, робе. Нсл. бязум-лп', м.— б е зр а с с у д с т в о. Дел. Розум кажа, што пара да драва, а бязум кажа: яшчэ пасядзім, на людзёў паглядзім. бязумоўны-ная-нае, 1. н е о б я з а н н ы й усл ов и ем. Нсл. 24. Бязумоўны работнік. Нсл. Бязумоўная плата, служба. Нсл. 2. б е з у с л о в н ы й, к а т е г о р и ч е с к и й. НТ4 (БНсл). бязумоўна, нареч. а) б е з усл о в и й. Нсл. 24; Ксл. Зрабілі ўсё бязумоўна — іх сіла. Труханавічы Чаш. (Ксл.). Служа бязумоўна. Нсл. 24. б) б е зу с л о в н о. БНсл.; Ксл. бязумлівы-вая-вае—и р р ац и он ал ь н ы й, бязумысьльны, -ная-нае—н еу м ы ш л ен ны й. Нсл. 24. Безумысълънае слова. Нсл. Нареч. бязумысьльна— б е з у м ы сл а, (Нсл. 24) н еум ы ш л ен н о. БНсл. Безумысълъна сказаў. Нсл. бязутчышчны, -ная-нае—н е со п р о в о ж даем ы й у п р ек о м, безуп р еч н ы й. Нсл. 24. Бязутчышчны хлеб. Нсл. См. беспапічышчны, беспапічны. Нареч. бязупГчышчна— б е з уп р ек а. Нсл. 24. Дай, ды каб гэта было бязупічышчна. Нсл. бязупынку, нареч.— б е з о с т а н о в о ч н о, безп р ер ы в н о. Ар. Перастань жа, ветру, дзьмуці бязупынку. Гарун: Песьня. бязупынны, -ная-нае—б е сп р ер ы в н ы й, мгел. б е з о с т а н о в о ч н ы й. Ногі начал1 прыставаць ад бязупыннае хадні. Гарун: Пан Шаб. Нареч. бязупынна— б е з о с т а н о воч но, мгел.; Гсл. б есп р ер ы в н о, бязурадны, -ная-нае—а н а р х и ч е с к и й. БНсл. бязурадзьдзе-дзя, п р е д л.- д з ю, ср.— б е з властие, ан ар хи я. БНсл. бязуразны (от без уразу)-ная-нае, 1. нераздражительный, неоскороляющийся. Нсл. 24. Бязуразная галава: я го б 'юць, а ён сьмяецца. Нсл. 2. безобидный, (МГсл.); БНсл. неоскорбительный. Нсл. 24. Безуразнае слова. Нсл. Няма чаго злаваць: слова ж маё бязуразнае. Гсл. Нареч. бязуразна—безобидно, Гсл.; БНсл. неоскорбительно, бязурасьць-ў/, ж. НК: Старцы, Но. 53—ОЗОрСТВО. Ср. бязуры. бязурны-ная-нае—озорной. Ксл. БязурНЫ хлапец урадзіўся. Саўчонкі Гар. (Ксл.) бязуры-рая-рае—озорник, НК: Старцы, Но. 53. озорный. бязурыЦЬ-ру-рыш-ря(НК: Старцы, Но. 53) —озорничать. Ср. бязуры. бязурыцца-/птя-/?ышгя, несоверш.(НК: Старцы, Но. 53)—озорничать, шалить. Ксл. Не бязурся там! Цяпіна Чаш. (Ксл.). Соверш. абязурыцца—потерять стыд. Ксл. Яму ня сорамна — ён ужо абязурыуся. Сьвярдлы Беш. (Ксл.) бязустанку, нареч. 1. не вставая с места. Нсл. 24. Бязустанку тчэць. Нсл. 24. 2. беспрестанно. бязустанны-ная-нае, 1. невстающий с места, неоставляющий своего дела. Нсл. 24. Бязустанны работнік. Нсл. 2. беспрестанный, Нсл. 24. беспрерывный. Бязустанны дакучнік. Нсл. бязусьцішна, нареч.— безуМОЛЧНО, МГсл. н еу м о л ч н о. бязушчукны, -ная-нае—неумолчный (безумолчный, С.). Нсл. 24. Бязушчукнае дзяцё. Нсл. Бязушчукная птушка. Нсл. Нареч. бязушчукна—безумолчно(неумолчно, С.). Нсл. 24. Бязушчукна крычыць, гавора, плача. Нсл. бязуважліва — бязуважна. БНсл. бязуважлівасьць — б язуважнасъцъ. БНсл. бязуважлівы — бязуважны. БНсл. бязуважна, нареч. 1. невнимательно, без внимания. Нсл. 24. Папсаваў, бо бязуважна рабіў. 2. бестрастно, (МГсл.; Гсл.) равнодушно. 3. без снисхождения. бязуважнасьць-ц/, ж. 1. невнимательность. БНсл. 2. бесстрастие, равнодушие. Пачуўся спакойны, адзервянелы ў сваёй бязуважнасьці голас. з с д. 373. бязуважны, -ная-нае 1. невнимательный. Нсл. 24; Ксл. Бязуважнага нічога не навучыш. Селядцова Беш. (Ксл.). Бязуважнаму што ні дай, папсуецъ. Нсл. 2. сделанный без внимания. Нсл. 24. Бязуважная работа. Нсл. 3. бесстрастный, равнодушный. 4. без снисхождения. бязуцГна, нареч.— н еп р ер ы в н о, Ксл. безоста н о в о ч н о. Бязуціна крычыць а крычыць. Гарадок (Ксл
Дадатковыя словы
абязўрыцца—потерять, бязушчўкна—безумолчно(неумол, бязушчўкны, бязўлства-tftf, бязўлстваваць, бязўльлівы, бязўльлівы-вая-вае—ш, бязўльна, бязўльны-ная-нае—б, бязўліцца, бязўліцца-л, бязўм, бязўм-лп, бязўмлівы-вая-вае—и, бязўпынны, бязўр, бязўрасьць, бязўрны-ная-нае—озорной, бязўры-рая-рае—озорник, зьбязўліцца, неоскорбляющий, перабязўліцца, іптя
5 👁