вінен 1216 абвінуцца калі сам завініўся. Нсл. Н я ў тым, a ў д р угім цяб е віную ць. Нсл. К алі самы няпры гож ы — ня вінуйце anapam. Крапіва. вінен, вінна, вінна, 1. должен. Шл.; Ap. Я ш чэ т роха вінен лю дзём. Ст. 2. виноват. Ap. в ін іш ч а-ч я, п р е д л.- ч у; мн. ч.-чы-чаў, cp. —виноградник. Вет ка амбарова мілосьнік м о й у в ін іш ч ах Енгеды. п. п. і:4(з 12 кніг Біблі). П аст авілі м яне сьцерагчы вініш ч, вініш ча свайго не ўсьцерагла есьмі. Тм. 1:6. вінГць—ню -ніш -не, к а го -ш т о—обвинять. Нсл. Н я віні, паночку, м яне ў тым, ш т о скаж у праўду. Нсл. Сам вінен, а вініш другога. Нсл. См. вінаваць. віт ццв-ню ся-ніш ся-ніцца, возвр. 1. признаваться К вице. Нсл. У ўсім вініцца. Нсл. павініцца— сое. к вініцца, 1. Нсл. У ўсім павініўся. Нсл. 2. покоряться, повиноваться. Нсл. Вініцца ст арш им заўсёды т рэба. Нсл. 3. провиняться, делаться преступным. Нсл. Ш то ст упім, т о він ім ся перад Б о га м. Нсл. С о ее р ш. п р ы в ін іц ц а -н ю ся н іш ся—провиниться, сделаться виновным. Нсл. 497. П равініліся мы перад Б огам! Нсл. ъввт т щ в-яю ся-яеш ся, 1. входить более и более в долги. Д уж а ш мат ты мне завіняеш ся, завініўся. Нсл. 2. стать виновным, Нсл. провиниться. БГсл. Знаць мы завініліся перад Богам, ш т о ён нас т ак карае,. Нсл. ВІННасьць-ф, ж. 1. вина. Стт. 1529, сл.; Гсл.,4 есьлі бы на р о к у завіт ам справядлівасьці ня ўчы нілі, т агды т ая ўся віннасьць i заплат а на судзьдзях м есцкіх застанець. Тм. 2. виновность. ВІННЫ-НаЯ-НОе, п ри л аг. к він о—винный. Чы рвоны колер, вінны смак, кам енн а сэрца, чаму так?(вішня). ві'нны-ная-нае—виновный. Стт. 1529, сл. він ўц ь-н ў-н ёш -н ёц ь-н ём -н іц ё, н есоеерш., перех. 1. повязывать. Соеерш. ПавІнуЦЬ,' а) обвязать, Нсл. 427. повязать(надеть что-л., завязав концы, С.) Гсл. П авіні галаву хуст каю. Нсл. М аладой павінулі галаву намёт каю. Тм. б) спеленать. П авінуць дзяцё ў полкі. Нсл. 427. П рич. павінуты, а) обязанный, б) прич. к павінуць 2— спеленанный. Д зя ц ё п а віт т а добра. Нсл. 427. 2. приголубливать. Нсл. 58. С ір а ц ін у вінуць, прывінуць к сабе, учы нак добры. Нсл. 3. пригребать, присваивать. Нсл. 58. М ае добрае к сабе вінець, прывінуў. Нсл. 4. свертывать, сгибать. Нсл. 58. Н аш т о ты вінеш, зьвінуў чуж ую хуст ку? Нсл. 5. обёртывать, завёртывать. Нсл. 58. Вінуць, увінуць дзяцё полкамі, у хут ра. Нсл. Увіні ногі ў каж ух. Нсл. Увіні грошы ў хуст ку. Нсл. С оеерш. увІНуЦЬ. Нсл. 58. увінаць-аю-аеш-ае, не., поеел.-ай-айма,— завёртывать, обёртывать, увивать. Нсл. 45. Д зя ц ё увінаць, увінуць у полкі. Нсл. абвінаць-аю-аеш-ае, каго-ш т о—обёртывать, укутывать. Нсл. 345. Абвінай дзяцё каж ухом. Нсл. абвінуць, соеерш. к вінуць, абвінаць, 1. обвернуть, укутать. Нсл. 345. А б в ін і га л о ў к у ху с ь ц ін а ч к а ю. Нсл. А б в ін у ць дзяцё полкамі. Нсл. 2. обвязать. Шсл. П арэзаў палец: т рэба абвінуць чым. Ст. См. абвярцець, завярцець. П р и ч. абвГ нуты, 1. обёрнутый, обвитый. Нсл. 345. А бвінут ы я прышчэпы цэлыя, а неабвінут ы я памерзьлі. Нсл. 2. обвязанный. П алец абвінуты. завінац ь, н есо еер ш.—завертывать. Гсл.; Нсл. 162. Завінай д зя ц ё ў хуст ку. Нсл. Соеерш. завінуць, каго-ш т о—завернуть. Нсл. 162. Завіні ліст у паперу, грош ы ў насат ку. Нсл. зьвінаць каго-ш т о, мн. к вінуць — складывать, сгибат ь чт о-л. мягкое. Зьвінаць, зьвінуць паперу, хуст ку. Нсл. С оеерш. ЗЬВІНуЦЬ—Свернуть. Нсл. 58, 198. См. вінуць, 4. П ри ч. зьвГнены—сверченный, сложенный, Нсл. 198. свернутый. Зьвіненую паперу даў. Нсл. Прывінуць, перех., соеерш. к вЫуць, 2. 1. приголубить. Нсл. 497. П рывінуць к сабе дзяцё, сірацінку. Нсл. 497. 2. соеерш. к вІнуЦЬ, 3—ПРИСВОИТЬ. Нсл. 58. М аё добрае к сабе п р ы в ін у ў. Нсл. 497. 3. приложить, привязать. Нсл. 497. Прывінуў хусьцінку да нагі, да болькі. Нсл. р азьв ін ац ь-аю -аеш -ае; п о в е л.- а й - а й м а, несоеерш., перех. РаЗЬвІнаў Ж Ы ЦЬЦЯ праст ор. Крушына: Творы, 16. Соеерш. раЗЬВІНуЦЬ —развернуть. Нсл. Разьвінуй, разьвіні дзяцё. Нсл. Разьвінуй паціхеньку хусьцінку. Нсл. П рич. разьвінуты—развернутый. Нсл. Знайш оў т олькі разьвінут ую хусьцінку, а грошы нехт а пабраў. Нсл. вінуцца, -нуся-нёш ся-нёцца-нёмся-ніцёСЯНуЦЦа, повел-Н ІС Я -Н Ім асЯ, несоеерш., возвр. 1. льнуть, Нсл. 58. обвиваться. Х м ель вінецца, абвін уўся к а л я ты чы нкі. Нсл. С оеерш. павінуцца—повязаться, покрыться(платком). Гсл. П авініся хуст каю. Нсл. 427. 2. льнуть(к кому, С.) Нсл. 58. Сірот ка бедненькі вінецца, пры вінуўся да мяне, бы да роднае мат кі. Нсл. Соеерш. прывінуцца, 1. соеерш. к вінуцца, 2—прильнуть. Нсл. 58. 2. пристать. Нсл. 58. П рывініся к ям у 3 карот кім і гуж амі, т о й аддасьць. Нсл. П ры вінуўся к наш ай кумпані, гурбе. Нсл. абвінацца—у кутываться, обёртываться. Нсл. 345. С оеерш. абвінуцца—укутаться, Нсл. 345. завернуться во что-л. Абвінайся, абвініся хуст каю. Нсл