вячорашні 1213 завіхнуцца Я к пачуў, i ногі мае зьвялі. Нсл. С оверш. прывяць—немного Провянуть. НК: Очерки, Но. 101. вячорашні-няя-няе, —вчерашне-вечерний, Нсл. 50. бывший вчера вечером. Гсл. Вячорашнія госьці. Нсл. Вячорка-ркі-рцы, ж.— Вечерняя звезда. Красьневіч у Крывічу", 1926 г., Но. 1 —11, 112. См. Мілавіца. вячорка-/ж/-/щы, ж.—вечеринка. Ксл. У тую нядзелю будзе вячорка. Учанавічы Віц. (Ксл.). ВЯЧОрКІ-рак{-ркаў), единст в. Ц. нет.—ПОсиделки, Шел.; ПНЗ.; Уселюб H. (Демид.: Веров. 108) собрание молодежи по вечерам, Гсл. вечеринка иолодежи для какой-л. совместной работы и развлечения. Ар. На вячоркі зьберлася ш м ат дзевак. Ст. А ндрэй лю біў пры ходзіць да Іванавага бацькі на вячоркі. Кулакоўскі: Дабраселцы. вячэра-/?6/-/?6/, ж.—ужин. НК: Очерки, 58; Ар.; МГсл.; Шсл.; Санікі Беш. (Ксл.); Растсл.: Смоленск 150. На ком інку варыцца вячэра. Ст. вячэраць-яю-яеш-яе—ужинать. Ар.; ПНЗ; Шсл.; Нсл.; Гсл.; Рудня Аз. (Ксл.). Не вЯЧЭраўшы, ня сьпіцца. Нсл. Ужо наша чэлядзь захацела вячэраць. Нсл. Пара ўжо вячэраць. Ст. Не вячэраўшы ляглі спаць. Ст. Соверш. павячэраць—поужинать. Ap.; Шсл.; Нсл.; Мішкава Куз. (Ксл.). Не СварЫСЯ, мамачка, зы мною, сядзем, павячэраем з табою. Нсл. Павячэраем ды адразу спаць паляжам. Ст. Павячэраўшы прыду к вам. Ст. Соверш. давячэраць—доужинать. Шсл. Пастой, трэба давячэраць. Ст. вячэрн ікі-кяу[ о д и н ВЯЧЭрНІк]— ГОСТИ невесты, едущие к жениху, вечерний поезд гостей невесты. Ксл. Вячэрнікі ехалі Ŭ гойкалі. Асіпаўка Беш. (Ксл.). Вячэрніца-ўь/-ўь/, ж.— вечерняя звезда, Венера. Ксл. Вячэрніца ўжо паказаласяна небе. Вейна Сян. (Ксл.). вячэрн ы -ная-нае— вечерний. Севершч. (Косіч 77). вячнГна-ньг-не, ж. 1.—всякая недвижимая собственность. НК: Под. пос., Но. 44. Уменьш. ВЯЧНІНКа-НКІ-НЦЫ. НК: Под. пос., Но. 44. 2. недвижимое имущество, вечное владение. Вячніну прадаў i зьнік. Пустыр Cip. (Ксл.). См. лежачая маемасьць( п од маемасьцьь). 3. долговечность. Ксл. Г эты д ом — вЯЧНІна. Гарадок (Ксл.). 4. вячнінка-нкі-нцы, ум ет ш. к вячніна 1, 2. У лезьці ў сваю вячнінку—унаследовать недвижимость. HK: П. 151. Bixop-Jt/?tf, предл.-хру, зват. віхру; мн. ч ХрЫ-Хроў-рОМ, м н. ч., предл.-pox, м. 1. —ВИХрь. Гсл.; Ap.; Бабінічы Віц. (Ксл.); Пск. (Иеропольский). Бараніў хату ад восенскіх віхроў. Шакун: Сьлед, II. 2. чуб. Ap.; Гіл. У М акара на галаве віхор. Белае Пух. (Шсл.). віханьне-ня-ню, от гл. им я сущ. к віхаць, віхацца—колебание, (Гсл.) шатание. Нсл. 59. Віханьне зуба. Нсл. віхаць-аю -аеш -ае; п о в е л.- а й - а й м а, н есоверш. 1. кивать, давая знать. Нсл. 59. Віхаць палкою, рукою. Нсл. 2. перен.—уклоняться от цели с намерением, бросаться в сторону. Нсл. 59. Куды ты віхаеш ся? Нсл. 3. перех.—шатать, колебать. Нсл. 59. Віхаць ш улу, звон. Нсл. віхнуць-ну-неш -нець-нем -ніце, о д н к р. к віхаць, 1,3. Нсл. 59. Віхнуць галавою. Нсл. В іхн уц ь зуб. Нсл. С оверш. зьвіхнуць-wpнёш -нёць-нём-ніцё, соверш., перех. 1. ВЫВИХнуть член тела. Шсл.; Гсл.; Ар.; Ксл. ЗьвІХНуў Я сабе сядні нож аньку. Сьліжыкі Куз. (Ксл.). Зьвіхнуў нагу. Ар. Зьвіхнуў р уку. Ст. 2. уклониться в сторону. Нсл. 59. Гаварыў адно, а цяпер зьвіхнуў. Нсл. завіхаць—замахать чем. Нсл. 162, соверш. к віхаць 1, 2, 3. Завіхаць палкаю, дубцом. Нсл. завіхнуць, однкр. к завіхаць—замахнуться. Завіхнуў судзіною, але ня вы цяў. Нсл. 162. віхацца-аюся-аешся, н есо вер ш., в о зв р. 1. колебаться, (Гсл.) шататься, дремля. Нсл. 59. Досіць табе віхацца, ляж валей спаць. Нсл. С оверш. віхнуцца-нуся-нёшся-нёццанём ся-ніцёся. Нсл. 59. Г лядзі, дзяцё віхаецца, калі б ня віхнулася ды ня КЛЮКНулася носам аб стол. Нсл. С оверш. абвіхнуцца—оступиться. Ножанька абвіхнулася. Дел. 2. работать стоя, с частым нагибанием, как то: молотить, дрова рубить и проч. Нсл. 59. Н я б о р зд а ты віхаеш ся. Нсл. С оверш. навіхацца, Нсл. 59. наработаться таким образом. Н авіхаўся за дзень. Нсл. 3. ходить, двигаться. Нсл. 59. Тата яш чэ віхаецца пат роху. Нсл. 4. перен.— сомневаться, быть нерешительным. Нсл. 59. Тут ням а чаго віхацца, садзіся й едзь. Нсл. завіхацца-аю ся-аеш ся, 1. со в ер ш.,—начать "віха ц ц а ", заколебаться. Нсл. 162. Завіхаліся дзервы. Нсл. 2. перен., несоверш.—стараться, усердствовать вработе(в каком-л. деле, С.) Шсл.; Ар.; Гсл., хлопотать. Робе, завіхаецца, аж пот ільлецца. Ст. П ад сьм ех спарней ідзе работ а, ш чы рэй завіхаю ццарукі. ЗСД 139. Завіхаецца, я к п о п у т а л а ц ц э. П ослов. Рапан. 119. Завіхаецца, я к цыган накірм аш у. Воет. (Даль). М іхалка дачку завіхаецца аддаваць. Войш. О т гл. и м я сущ. завіханьне-яя, п р е д л.-н ю. 1. усердное исполнение чего-л. М уж ч ы ны п а д с ь м іх а л іс я з б а б а ў з драбнога іхнага, няспорнага завіханьня. ЗСД 146. С оверш. завіхнуцца-«рся-нешсянёцца-нёмся-ніцёся, 1. старательно намериться ударить, Шсл. замахнуться. Нсл. 162. Н я ём ка завіхн уўсярукою. Нсл. Ужо й завіхнуўся, за малы м н я вы цяў. Ст
Дадатковыя словы
jtі, абвіхнўцца—оступиться, вячэрніца-^ь/-^ь, віхнўцца-нўся-нёшся-нёцца, завіхнўцца, зьвіхнўць-wp, предл.-хрў, іжі, іщы, ўьі
4 👁