Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

шчарбіць 1138 нашчэліцца ШЧарбГцЬ-блю, ШЧЭрбІШ-бе, н есо вер ш., каго-ш т о — з а з у б р и в а ть Нсл. 726. Не шчарбі, ня вышчарбі касы, каля кустоў косячы. Нсл. Соверш. нашчэрбіць— получить(маленькую, С.) трещ ину. П рич. нашчэролены(немного, С.) треснувш ий, им ею щ ий(м аленькую, С.) трещ ину, Нсл. 326. н адтр есн уты й. Нашчэролены зуб баліць. Нсл. Нашчэроленая латка, міска цячэць. Нсл. С оверш. вы ш чарбіць, кагошто— зазубрить. Нсл. шчарощца, 3-ее лицо шчэрбіцца, несоверш. — зазубриваться. Нсл. 721. К аса на пяш чаным лузе ш чэрбіцца. Нсл. наш чэрбівацца, н е с о в е р ш.— п о л у ч а ть трещ ину, щ ербину(о глиняных, каменных и костяны х предм етах) Нсл. 326. Зуб наш чэрбуец ца. Нсл. Соверш. нашчэрбіцца. Нсл. 326. Г а р ш ч о к наш чэрбіўся. Нсл. Соверш. вышчарбіцца— зазубриться. Нсл. 721. T anop вы ш чарбіўся, л учы ў на гво зд. Нсл. шчарнёлы -лая-лае— почерневш ий, шчарнёць,—см. п од чарнець. шчасны-ная-нае— счастливый. Ар.; Войш.; Нсл.; Алексінічы Сян. (Ксл.). Не радзІСЯ красной, а шчаснай. П о с л о в. Войш. У шчасны сас выехаў. Нсл. Не радзіся Красны, а радзІСЯ ШЧасНЫ. П ослов. Нсл. Н ареч. шчасна— счастливо. Гсл. ш часьлівы -0ял-вя£— счастливы й. Нсл. Доля яе шчасьлівая. Севершч.(Косіч 241). Будзь здароў а шчасьліў(прыгаворка пры расстаньню). Нсл. Шчасьлівы будзь. Кіт. 11765. Ср. ст. шчасьліўшы. Будзь здорова, маці міла! Каб ты мяне не радзіла, каб ты мяне не карміла, шчасьліўшая ты бы была. п. Бахрым. П рев. ст. найшчасьліўшы — самы й счастливый. шчасьце-ця, п р е д л.-ц ю, ср.— счастье. Ар. шчасьціць, ш чаш чу, ш часьціш -це, сяр. —служить к счастью, благоприятствовать. Нсл. Ігр а та б е сядн і ш часьце. Нсл. шчасыдь, повел, от ш чясьцщ ь-благоприятствуй, дай счастья. Нсл. шчасьць, Бож а, па дарозе!— ж елан и е отъезж аю щ ем у. Нсл. С оверш. пашчасьціць — послуж ить к счастью. Нсл. Д о р о га мне паш часьціла. Нсл. П аш часьце ў нечым. ЗСД 125. ш часьце, со в ер ш. п аш ч асьц іла, б е зл и ч. — счастливиться, Нсл. благоприятствует счастье, удача, везёт. Т абе ў усім шчасьце, а м не ў гэт ым не паш часьціла. Нсл. П аш часьціла неяк т абе. Нсл. 343( п од н еік). шчаўе(шчаўё, Ар)-ўя, п р е д л.-ў ю, ср.— щ ав ел ь, Ар.; Лужасна Куз. (Ксл.); Шсл.; Гсл. щ ав ел ь н и к. Н а в а р ы л і м а л а д з е н ь к а га ш чаўя. Ст. 2. щи из щавеля. шчаўёвы-вая-вае— щавельный. Ар. шчаўлюк-кжу, п р е д л.-ю к ў, зват.-Ю Ч О, м. 1. щавель. Ксл. 2. щи из щ авеля. Ксл. П оены шчаўлю к. Бараўляны Куз. (Ксл.). шчаўраць, шчаўрэць,—см. п од чаўрэць. ш чэзнуць,— см. п од Ч Э ЗН уць. шчэляна-ны-не, ж.— челюсть. Ар. шчэліна-ны-не, ж.— щель, Ар. трещина. Ар. См. ш чэлка. т чзлпуь-лю -ліш -ле, 1. расщ елять, щелить, колоть, обр азуя щель. 2. подсм атривать, см отреть чрез ограду. Нсл. 720. Н я ўчы ся ш чэліць на чуж ы двор; п а д у м а ю ц ь, ш т о ты ў к р а с ь ц і ш т о вы глядаеш. Нсл. С оверш. зашчэліць, кагош т о— подсм отреть. Нсл. 194, 720. К алі б ён не заш чэліў, н іхт о б та го ня ведаў. Нсл. 194. Заш чэліў сабе дзеўку. Нсл. 720. наш чэлеваць, -л ю ю -л ю е ш -л ю е к а го ш т о, 1. надкалывать. Нсл. 326. Н е наш чэлевай дош кі. Нсл. 2. п ер ен.— вы см атри вать(как бы сквозь щель). Нсл. Н аш чэлеваць сабе ж онку. Нсл. нашчэліць, каго-ш т о, соверш. 1. наколоть. Нсл. 326. Н еасьцярож на ц ю кнуў i наш чэліў дош ку. Нсл. 2. в ы см отр еть(к ак бы ск возь щ ель). Н аш чэліў сабе дзеўку. Нсл. 3. устрем ить взор. Нсл. К уды т ы наш чэліў сва е во ч ы? Нсл. П р и ч. наш чэлены, 1. получивш ий трещ ину, щель. Нсл. К уп іў наш чэленае кары т а. Нсл. 2. перен. вы смотренны й. Нсл. Н аш чэленая дзеўка. Нсл. расшчэліць, каго-ш т о— расш ибить, расколоть(настолько, что бы получилась щель, С.) Нсл. 746. Л о б табе ра сш чэлю кучул каю, не чапай м яне. Нсл. вышчаліць, соверш., каго-ш т о, 1. вытаращ ить, как бы высунуть из глазных щелей. Нсл. 104. Ч аго ты вы ш чаліў на м яне вочы? Нсл. 2. вы смотреть, подсм отреть. Нсл. 194. Ты хоч аш выш чаліць, ш т о ў нас дзеецца. Нсл. П ри ч. выш чалены— вы таращ енны й. Нсл. 104. В ыш чаленыя вочы. Нсл. шчэліцца, возвр. 1. трескать, получать щель, Нсл. 720. Д ош кі, на сонцу леж ачы, ш чэляц ц а. Нсл. С оверш. расшчэліцца — соверш. к ш чэліцца 1,— получить щель. Нсл. 720. Н ач оўкі ш чэляцца, р а сш ч эл т ся. Нсл. 2. всматриваться, как бы прищуриваясь. Нсл. 720. Ш чэлішся, ды не пры знаеш, хт о Я. Нсл. С оверш. прышчэліцца-лю ся-ліш ся — присм отреться, прищурив глаза. Нсл. 518. П ры ш чэліўся ды й падгледзеў. Нсл. 3. бросать косвенный взгляд. Нсл. 720. Н я ш чэлъся, р эд ч а с вочы скасавуры ш. Нсл. нашчэлевацца, в о звр. 1. накалы ваться, получать трещ ину. Нсл. Н очвы наш чэлю юцца. Нсл. 2. перен.— устраиваться, иметь признаки, ч то д е л о нач и н ает ся. Нсл. У с у с е д а вясельле наш чэлю ецца. Нсл. Соверш. нашчэліцца, возвр. 1. получить трещину. Нсл. Зуб наш чэліўся. Нсл. 2. показать знак, что дело начинается. Нсл. У суседа вясельле наш чэлілася. Нсл