Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 1156
 ◀  / 1324  ▶ 
шчаміць 1137 шчарбацік шчаміць-л*лю, ш чэм іш -м е, к а го -ш т о 1. щ ем ить, сж им ать, увязив в ч ем - Ар. Ш чаміць, заш чам іць р ук і. Нел. 2. складывать плотно. Нел. 720. 3. жать в руках. Нел. 720. Ш т о ты чужы п ірог ш чэм іш у сваіх р ук а х? 4. перен.— впрягать. Нел. 720. Н аилт о т ы ш чэм іш сваю кабы лку? з ім н ою сядзеш i паедзем. Нел. 5. перен.— протягивать(всовывать, С.) Нел. У наш у дзял ён к у й т ы ш чэм іш сваю р ук у? Нел. Соверш. сушчамГць, 1. слож ить плотно(сж ать, Гсл.) Нел. Ш т о ж ты, м ая д зет ка, г у б к і саш чам іла? Гсл. Я к на лаўцы лягу, р у к і саш чам іўш ы, т ады воля ваша, х о ц я на галаве хадзец е, м ае дзет кі. Гсл. 2. [зашчаміць]—п р и щ ем и т ь. Шел. Я к за ш ч а м іў на г у ў з я л е зы, д ы к ле д зь вырваў. Ст. П рич. зашчэмлены. Шел. П алец заш чэм лены ў дзьверы. Ст. падшчаміць — подж ать, мгел. 3. сжать в руках. Нел. 720. Ш рог са ш ч а м іўу сваіх р уках. Нел. С оверш. ушчамГць, к а го ш т о, 1. впрячь. Нел. У ж о я ўш ч а м іў яе(кабы лку). Нел. С ош ку з вы ш ак сьцягнуў, кабы ліцу ўш чам іў. Купала: Спад. 8. 2. п р о т я н у т ь (в су н у т ь). Нел. У н а ш у дзялён ку й т ы ўш ч а м іў сваю ру к у. Нел. 3. ушчаміць язык— вмеш аться в сплетни, в ссору и неприятный разговор. Нел.1 ты т ут уш чам іла язы к свой. Нел. 4. ушчаміць хвост — а)стать хв о ст в тисках. Ар. Х л ап ц ы ўш чам іл і к а т у хвост. Ар. б) перен. подвергнуться ответственности. / табе хочац ц а ўш чам іц ь т ут хвост свой: адлезь валей а д іх. Нел. 5. ужалить. Нел. П ш чала ўш чам іл а від. Нел. Л р и ч. ушчэмлены, 1. ущ емленны й. Ар. 2. запряженный наскоро. Нел. Ш аўлю ж ка ўш чэм лена ў калёсы. Нел. ш чамГцца, н е с о в е р ш., в о зв р. 1. ж а т ь ся, присоединяться. Нел. 720. Ш чаміся бліж эй да нас. Нел. Ш ч эм іц ц а (с а б а к а) п е р а з н яш чы т н а зачы н ен ы я д зьвер ы. Гарэцкі: Песьні 67. Соверш. прышчамГцца—приж аться. Нел. 720. П ры ш чам іся бліж эй да нас, т ак каб не зваліцца з возу. Нел. 2. (жаТЬСЯ, Гсл.), леЗТЬ В ТеСНОТу. Гсл.; Нел. 720. К уды ты ш чэм іш ся? Я к уш чэм іш ся меж народу, т о заЦІСНуць. Нел. Соверш. ушчамГцца— влезть в тесноту. Гсл.; Нел. Я к уш чэм іш ся м іж народу, т о й заціснуць. Нел. 3. соединяться ПЛОТНО. Нел. 720. Д о ш к і косы я на дзьверы ня ш чэм яцца ш чыт на. Нел. 4. склещ иваться. Нел. 720. К а зя ўк і ш чэмяцца, саш чам іўш ы ся лёт аю ць. Нел. сушчамГцца-м л ю ся -м іш ся, 1. соверш. к ш чаміцца 3,— соединяться плотно. Нел. 720. Д о ш к і косы я, на дзьверы ніяк ня СуШЧЭМЯЦЦа. Нел. 2. соверш. к шчам іцца 4. Нел. 720. К а зя ўк і суш чам іўш ы ся лёт аю ць. Нел. шчанё-няці; мн. ч.-няты, ср.— щ енок. Ар.; МГсл. ш чанкж-кжя, п редл.-Ю К у, зват.-Ю Ч а; мн. ч.к і- к о ў - к о м - к і- к а м і- к о х, м. 1. щ ен о к (сам ец С.) Гсл.; Ар. 2. бран н.—щ енок(о мальчике). Ар. шчапляць,—см. п од ш чапіць. шчапіць-ялк), ш чэпіш -пе, несоверш., к а го ш т о, 1. прививать(делать прививку, Шел.) Нел. 721; Ар.; Ксл. ГароднІК дулю ШЧЭПе. Бор Сьміл. (Шел.). У вясну ш чэпяць яблы ны й дулі. Гравы Сян. (Ксл.). П ой д у да хвельчара восп у ш чапіць. Аўдзевічы Беш. (Ксл.). Ш чап іц ь дз і ч к у. Нел. А с ь п я н ік пр ы е х а ў ш чапіць д зя ц ём воспу. Нсл. П рич. шчэпены — привитый. Нсл. 721. Н я ў с і ш чэпены я д зіч к і пры няліся. Нсл. B ocna я м у ш чэпена. Нсл. М н о го кр а т. шчапляць-я-яеш -яе к а го -ш т о — прививать. Нсл. 721. Ты яш чэ ня ўм ееш шчапляць пры ш чэпы, дзічкі. Нсл. О т гл. им я сущ. ШЧаплИНЬНе-НЛ, предл.н ю — п р и в и в ан и е. Нсл. 721. Х в е л ь ч а р а п р ы везьл і да ш ч ап л я н ьн я восп ы. Нсл. С о в е р ш., м н о го к р а т. НаШЧЯПЛЯЦЬ к а г о ч а го — привить во м нож естве. Н аш чапЛЯЦЬ дзічак, пры ш чэпак. Нсл. Многократ. прышчапляць— прививать. Гсл.; Нсл. 518. П р ы ш ч а п л я ю цъ я б л ы н к і. Нсл. С о в ер ш. прышчапіць-ял/о, п ры ш ч эп іш -п е, n epex. — привить. НК.: Очерки, 401; Ар.; Нсл. 518; Ксл.; Шсл. 233; МГсл. П ры ш чапіць дзічку. Нсл. 721. П ры ш чап іў воспу. Нсл. 518. М ал ого т рэб а везьці да лячэльні восп у пры ш чапіць. Ст. П рич. прышчэплены—привитый. Нсл. 518. Я б л ы н к у пр ы ш ч э п л е н ую з л а м іў. Нсл. В оспа пры ш чэп лен ая пры нялася. Нсл. 2. склады вать(о руках, С.) Нсл. 720. Н а г р у д з ёх р у к і шч а п і. к і т. 83аіз. Р у к і ш чэплячы, плача. Нсл. С оверш. ашчапщьплю, аш чэпіш -пе— охватить. Янк. I. А ш чапіў за ш ыю i не адарвець(празь д зя ц ё). Янк. I. См. аш чаперы ць, Соверш. сушчапГць, к а го -ш т о — слож ить(руки, C.) Нсл. Р ук і саш чам іўшы м аліся Б огу. Нсл. шчаплёньне,—см. п од ш чапіць. ш чарбатні, -нёў-н ём -н і-н ям і-н ёх— лапти с откры той головкой. П ат ап т аў свае ШЧарбатнІ. Веляшковічы Лёз. (Ксл.). шчарбаты-гаая-дяяе, — не и м ею щ и й зу б а, в ы щ ер б л ен н ы й, Гсл. и м ею щ и й трещ ину(щ ербину, С.), зазубрину. Нсл. 721. Ш чарбаты гарш ч ок. Нсл. Ш чарбаты зуб. Нсл. Ой го р а том у ды й не ж анат ам у, як т о м у га р ш ч эч к у ды й ш чарбат ам у. Из песни, Нсл. I мая копейка не ш чарбат ая. П ослов. Рапан.: Прык. 39. ш чарбацік-ка, м.— глиняны й с о суд с т р ещ и н ою или вы би тым краем. Нсл. Г а р ш ч эч к аў т абе ня бы ло, ш т о т ы ш чарбац ік купіў. Нсл
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

шчаплйньне-нл, яліо
0 👁
 ◀  / 1324  ▶