Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

 ◀  / 1324  ▶ 
Старонка 1129
 ◀  / 1324  ▶ 
сьціпна 1 1 1 0 сцэна (дом) сьціплы, просты ён, такі ён дарожшы мне за ўсе палацы. Салавей: Сіла, Ы.Дзеді братаніч-дзяцюк не хаваючыся, a ізь сьціплаю, памальнаю паважнасьцю, як yci сяляне, ядуць яны селядца з хлебам. Гарэцкі: П есьні 29. Мовы ён не забыўся, ведама, гэтых простых i СЬЦІПЛЫХ людзей. Гілевіч (Б. Ускалось, Но. 11, стр. 16). сьцшна, нареч. 1. ловко, аккуратно. Ксл. П р а ж ы л а я, дз я к у й Б о г у, с ь ц і п н а, ні ч о г а б л а г о г а н я в е д а л а. Н авій Віц. (Ксл.). Я н а С Ь Ц І П Н а к р о с Н Ы т ч Э Ц Ь. Л ук'янова Сян. (Ксл.). 2. прецизионно. сьціпненька, уменьш., ласкат. к СЬЦІПНа 1, 2. Абхініся сьціпненька хустачкаю. Кузьміно Сян. (Ксл.). сьцГпнасьць-ц/, ж. 1. ловкость, аккуратность. Ксл. Ніякае сьціпнасьці ў яго рабоце НЯМа. Сьвярдлы Беш. (Ксл.). 2. точность. сьцГпны-ная-нае, 1. степенный, скромный, СТЫДЛИВЫЙ. Н К.: Дудар, Но. 26. Обыкновенно дзявоцкая" часть начинали жаром гореть, а "сьціпныі мальцы" закусывали губы и потупляли головы. Н К.: Д удар, 197. 2. ловкий, аккуратный. Ксл. У Карнея дачкі такія сьціпныя, можаш сватацъ якую любя. Заазер'е Сян. (Ксл.). 3. прецизионный. сьцшненькі, уменьш.. ласкат. к СЬЦІПНЫ 1, 2, 3, 4. Ён ня дужа сьціпненькі, а так цапулапу. Запрудзьдзе Сян. (Ксл.). 4. весьма трудолюбивый, работящий. Шсл. Бельма ж яна ўжо сьціпная, i часінкі табе ня згуляе дарма! Ст. сьцірка-/ж/-рцы, ж. 1. тряпка для стирания стола, вытирания посуды, нк.: Очерки, Но. 286; Ар.; Ксл. ВаЗЬМІ СЬЦІрку ды абатры с у д з ь д з е. Забор'е Сян. (Ксл.). 2. резинка. сьціск-ку, предл.-ку, м.—давка, теснота. Гсл. сьціскаць, 1. сжимать. Гсл. 2. сдавливать. Гсл. сьціскацца, 1. сжиматься. Гсл. 2. сдавливаться. Соверш. сьцГснуць, 1. сдавить. Гсл. 2. сжать. Гсл. 3. сомкнуть. Гсл. сыцснуцця-нуся-нешся—сжаться. Сьціснуласяў камячок. К аласкі, 1955, Но. 29-30, 16. сьцішаць—успокаивать. Сл. сьцішацца—успокаиваться, утихать. Гсл. сьцішацца, сьцішывацца, мгсл.—затихать. М Гсл. сьцГшыцца, -шуся-шышся—утихнуть. Шсл. Пачакай, бо зараз сьцішыцца бура, тады пойдзем. Тм. сьцГшна, нареч.—страшновато? Уставай, браце, баржджэй, пагонім валы досьвіткам, аднаму неяк сьцішна. Ляшчонкі Н. (Демид.: Веров. 112). Хлопцу СЬЦІШНа І маркотна... ноч цянюецца дрыготна. с. М узыка 148. сьцішнасьць-ц/, ж.— некоторый страх. Нейкай глухотою й сьцішнасьцю дыхнула На чалавека (НОЧЬІ). Адамчык: Арж. колас. СЬЦІЦЬ, шчу, СЬЦІШ, СЬЦІЦЬ, несоверш. — ЧТИТЬ, почитать; ПОКЛОНЯТЬСЯ. Соверш. усьці'ць(учсьціць), у шчу, усьціш-ціць —почтить. Есьлі бы хто вознага зьбіў, валасы або б ар аду ірваў i тым ураду ня учсьціў, тагды таковы маець быці а то позваны на рок завіты даўраду земскага. Стт. 178. сьцьвёржань,—см. под сьвержань. сьцюдзена, нареч. к сьцюдзёны—холодно. К сл.; Ш сл.; Л оск Вал.; Гсл. Сьцюдзена МОЖа, Сілашу? Танк (Калосьсе, Но. 1/18, 1939, стр. 29). На дварэ сьцюдзена, трэба цяплей адзявацца. Ст. Сьцюдзена — зуб на зуб ня лучае. Я. Г-кі: Казкі, Но. 2, стр. 16* сьцюдзёнка-як7-«ць/, ж.— холодная вода. НК.: Очерки, 293. сьцю дзёны-нял-няс— ХОЛОДНЫЙ. Ксл.; Шсл.; Лоск Вал. Знайшла сьцюдзёную ваду. К озіна Пуців. (Х аланскі 134). Сё лета была съцюдзёная зіма. Рыбчына Cip. (Ксл.). Бада сьцюдзёная. Ст. Лісіца скача да сьцюдзёнае ракі. Грахоўскі: Л ясная казка. Плывець, хвалюючыся, шум, сьцюдзёны шум на НІвах ЧОрных. Танк (Калосьсе, Но. 1/18, 1939, стр. 30). Прынёс сібірскіх вадападаў пах сьцюдзёны. Л ойка: л. песьня. Сьцюдзёны спрагу прогоне квас. Кавыль: П ад зорамі, 17. Ласкат. сьцюдзёненькі. Сьцюдзёненькая вадзіца. нк.. Игры, 61. Я чагосьці чакаю гэтай белой сьцюдзёнай зімой. М ашара (Калосьсе, 1, 1935, стр. 8). сьцю дзянёць-нёю-нёеш-нее, несоверш. —становиться студенным, холодным. асоцюдзянёць— охладнеть. МГсл. Соверш. засьцюдзянёць, засьцюдзянела, безлич. —захолоднело. Нел. ш. Засьцюдзянела на дварэ. Тм. Соверш. пасьцюдзянець. Дык што вы ад мяне хочаце?—сказаў Абдзіраловіч, вытапарашчыўшы вочы, i пачуў, як пасьцюдзянелі ягоныя палцы. Дзьве Душы, 182. сьцюжа-жы-жы, ж.— стужа, Гсл. холод. М Гсл. Сядні на дварэ сьцюжа. ПавульлеЧаш. (Ксл.). Зямля, сьпятрэлая, жадае сьцюЖЫ. Кавыль: Думы, 21. сцэна-ны, дат., предл.-не, ж.— зрелище. М Гсл. сцяць, сцу, сцыш, сцыць, сцым, сцыцё, сцуць, несоверш.—мочиться, испускать мочу. Ар. сцацца, сцуся, сцышся, сцыцца, сцымся, сцыцёся, сцуцца,—мочиться под себя. Ар. Соверш. усцацца— испустить мочу непроизвольно. Ар
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

асбцюдзянёць, заазере, заборе, укянова, усьціць, цьі, шчў, іжі
20 👁
 ◀  / 1324  ▶