сваячка 1086.сватоўе свайчка-чкі, ж. к сваяк,— родственница. Ap.; Нсл. 375; Шсл. Із сваёй с в а я ч к аю аж аніўся. Нсл. А ж а н іўся із сваячкаю. Ст.,—свойственница. Гсл. свайчыцца-ч уся-ч ы ш ся, ЗЬ К ІМ, взайм., несоверш.— входить в родство через брак. Нсл. 375. Ц япер мы з т абою сваячы мся, пасваячыліся, будзем ж ыць у згодзе. Нсл. Соверш. засвайчыцца—породниться посредством брачущихся ЛИЦ. Нсл. 184. Соверш. пасвайчыцца—войти в родство чрез брак. Нсл. с в а ім ад у м а м, нареч.— произвольно, самоуправно. Ар. Ты ўсё сваім аду мам робіш. Нсл. 360. См. самадумам. своіць, сваю, своіш, свое; повел, свой (iСваі?), перех.—присваивать ЧТО. Нсл. 575. Д арм а сабе своіш, пасвоіў тое, ш т о не твае. Нсл. Соверш. засвоіць—употребить чужое, как собственное, не возвращая во время хазяину. Нсл. 184. С якіру ты ўж о сабе засвоіў; пазы чы ў на гадзіну, дый цэлы т ы дзень не вы пуш чаеш з р ук. Нсл. Соверш. пасваіць—Присвоить. Нсл. 575. См. сваіць. сваіцца, сваюся, своіш ся, повел, свойся, своймася, —привыкать(осваиваться, С.) Нсл. 575. Н явест ка наш а начала т р о ху С воіцца, а с во іл а с я Ў нас. Нсл. Соверш. асвоіцца—освоиться. Нсл. 575. Ср. своіцца. Соверш. засвоіцца,— привыкнуть считать себя домашним в чужом доме; привыкнуть распоряжаться в чужом семействе, как в родном. Нсл. 184. Ты неш т а т ут у нас дуж а засвоіўся. Нсл. Соверш. пасвоіцца —войти в родство. Нсл. 575. Ср. своіцца, 2. 2. входить в родство. Нсл. 575. Бы лі вялікія меж сабою непры яцелі, а цяпер свояцца, пасвоіліся. Нсл. свайнń-ні-ні, ж. — сваяцтва. свар-ру, м. 1. ссора. Нсл. Б я з свару абы ш лося. Нсл. 2. брань(выговор, С.) Нсл. свара-ры, ж. 1. брань, выговор. Нсл. Н абраўся я свары за цябе ад іх. Нсл. 2. распря, Нсл. ссора.Ш воднага дня н я бывав б я з свары ў вас. Нсл. свирка-К І, ж. 1.—брань, выговор. Нсл.574; Ар. Сварка нічога, балазе, ш т о не набілі. Нсл. Д обрая сварка — у хаце папраўка. Мішкава Куз. (Ксл.). 2. общая брань. Шсл. М а т к і сва р к у паднялі за дзеці. Нсл. У іх ш т о дня сварка ды сварка. Ст. свирка-кі, ж.—ссора, брань. Гсл. б ы ць у св ар ц ы —враждовать, мгсл. с в а р у г а -г /, общ.—брюзгун-ья. Нсл. Сваруга гэты за ўсё сварыцца. Нсл. с в а р ь іц ь, "ру-рыш -ра, несоверш., перех. —ссорить. Соверш. п а с в а р ь іц ь, кагошто—поссорить. Нсл. Пасварыў нас міжсоб, казаў бы шайтан. Нсл. СВарЬІЦ Ц а-руСЯ~рЫШСЯ, взаим., зь кім —ссориться, браниться. Гсл. Сварацца міжсоб, паку ль паб'юцца. Нсл. сварь!цца-/?уся-рышсл, несоверш. на каго, 1. бранить, давать выговоры, Ар.; Нсл. 574. бранить(слегка, С.) Шсл.; мгсл. Щёсьць за што, ці няма за што, усё сварыцца на мяне. Нсл. Не свары ся ты на яг о: ён ня вінен. Ст. Не свары ся, мой татулька, што Я хаджу ПОЗНа! Сукрэмна Сян. (Ксл.). Пачаў сварыцца на жонку: куды дзела грошы? Н.(Афанасьев, У, 1914,8). 2. взаим.— ССОРИТЬСЯ. ПНЗ; Ар.; Гсл.; Шсл.; Ксл.; Нсл.; мгсл. Вечна яны любяць сварыцца, як ім няма чаго рабіць. Ст. Паглядзі, матулька, у карытца, прывязьлі нявестку Сварыцца. Сукрэмна Сян. (Ксл.). засварьіцца, а) побранить. Нсл. 184. Засварыся на яго, няхай не сваволе. Нсл. б) взаим.— поссориться, Нсл. 184. начать ссору. Дел. 251. Засварыліся міжсобку, дый пагадзіліся. Нсл. Дзеўкі засварыліся. Дел. Соверш. пасварьіцца зь кім—поссориться. Ар.; Нсл.; Шсл.; Растсл. Яны 3 сабой ПОСварЫліся. Ар. Пасварыліся дый пагадзіліся. Нсл. Ну й чалавек ён: наўкола з усімі суседзьмі пасварыўся! Ст. Яны, пасварыўшыся, дык не гавораць. Ст. См. вадзіцца. Соверш. пасварьіцца на каго— побранить, дать выговор. Ар.; Нсл. Пасварыўся пан, але ня біў. Нсл. 3. грозить, возоранять. Ар.; Нсл. Поп сварыцца, каб у нядзелі не рабілі. Нсл. Соверш. пасварыцца. Ар.; Нсл. Пасварыўся на мяне, дык я й перастаў рабіць. Нсл. Соверш. засварыцца на каго, 1. побранить (сделать выговор, погрозить, С.) Нсл. Засварыся на яго, няхай не сваволе. Нсл. 2. взаим.—поссориться(начать ссориться, С.) Нсл. Засварыліся міжсоб дый пагадзіЛ ІС Я. Нсл. прысварыцца— пригрозить. Шсл. Як прысварыўся на дзеці, дык i перасталі дурэць. Ст. сват-та, пред л,-ту, зват.-це; мн. ч. сватове, м. 1. сват(тот, кто по поручению жениха или его родителей сватает ему невесту) Ар.; Шсл.; Нсл. 574. Сват ходзе, перавязаўш ы ся р у ч н ік о м. Ст. В ы п'ем сват ове! Алынанікі Беш. (Ксл.). П а слуха ем, ш т о Панове сват ове скаж уць нам. Нсл. С т ойце, паст ойце, сват ове! Д ы цін е зязю лька т о кукуе?Щ не салавейка шчабеча? Из свад. песни, Нсл. у сваты ехаць—ехать в дом невесты для сватания. Ар.; Шсл. Мікола паехаў у сваты. Ст. 2. отец жениха по отношению к родителям невесты или наоборот. Шсл. Аддавай Дзямян сваю дачку за майго Ивана — будзем сватамі. Ст. 3. мн. ч. сваты( один сват)—свидетели на свадьбе. Вішнева Вал. Сваты сьветчаць, ш т о малады не ж анаты, а маладая не замуж ка. Вішнева Вал. сватоўе-ўя, сватауё-ул, (Шсл.) 1. собир. к сват 1,2,3. Хто ж яе заручыў?— паноўе, Сватоўе. Кажамякі Імгл.(Косіч
Дадатковыя словы
возбранять, пабюцца, пем, рў-рыш, свйрка-к, свйрка-кі
2 👁