страшлГвы 1081 __________________стрэмка олрвш т вы -вая-вае—боязливый. Гсл. страшна, нареч.—страшно. МГсл. ст рійт ы-ная-нае—страшный. Ар. страшны-нога—очень плохо выглядящий. Ар. стрАшъщъ-шу-шыш-ша, каго-ш т о, несове рш. 1. стращать(застращивать, бн бс л.), Нсл. 617; Гсл., страшить, Ар. Пугать. МГсл. Н я ст раш яго. Соверш. настрашыць, кагош т о—настращать, напугать. Нсл. 320. Н аст раш ыў мех, дык i т орба ст раш на. П ослов. Нсл. 2. чым,—грозить. Нсл. 617; БНБсл. Чым ты м яне страшыш? Нсл. Год гэты голадам ня страшыцъ. Нсл. Соверш. прыстрашыць. Нсл. 512. Не баюся, ш т о ты i м не прыстрашыў. Нсл. ляст р& ш явяцъ-ш у-ш уеш -ш уе, адстраШ аЦЬ-аю-аеш-ае, не соверш., п ерех.—отклонять от чего, стращая. Нсл. 380. Д арм а ты мяне адст раш аваў ісьці да пана. Нсл. О т гл. имя сущ. адстрашаваньне, адстрашаньненя, п р е д л.-н ю. Ц ераз адст раш аваньне не паехаў. Нсл. 380. С оверш. адстрашыць-шушыш-ша, каго-ш т о—отклонить от чегол., стращая. П а й ш о ў бы, к а л і б не а д с т р а ш ы л і. Нсл. П р и ч. адстрашаны —отклоненный от чего-л. посредством отстращания. Нсл. 380. А дст раш аны не паехаў. Нсл. пастрашаць -аю-аеш-ае; повел.-ай-айма, несоверш.—ЧаСТО грОЗИТЬ, у гр о ж а ть. О т гл. и м я сущ. пастрашаньне-нл, предл.-ню —стр ащ ан и е, у г р о за на к а за н и ем. Нсл. 482. Пастрашаньня ніякага няма яму: што грозить. Соверш. пастрашыць. П аст раш у лю д свой каранам. Кіт. ібаіі. П аст раш дзеці. Нсл. 482. Прич. пастрашаны—пострашённый. Нсл. 482. П аст раш аны перастаў дурэць. Нсл. страта-аты-аце, ж. 1. потеря, Ксл. потеря, убыток(утрата, Гсл.) Нсл.; Гсл.; Ар.; БНсл.; МГсл. Ст рат а часу. Нсл. В ялікую меў ст рату. Нсл. У усяка й гаспадарцы бывае страта. Беліца Сян. (Ксл.). 2. издержки. Нсл.; Шсл.; Гсл.; БНсл. Суды гэт ы я — адна ст рат а чалавеку. Ст. Ж алься Бож а маей страты. Нсл. 3. ущерб. МГсл. стратнасьць-ф, ж.—убыточность. БНсл. стратнік-іка, м.—расточитель. Нсл. Н е р а б о т н ік ты, а ст р а т н ік часу. Нсл. С т рат нік бацькавага дабра. Нсл. стратніца-цы-цы, ж. к ст рат нік,—расточительница. стргітны-нага—убыточный. Нсл.; Бнсл. С т р а т н а я язд а, к а п ей к а. Нсл. Н а р е ч. стратна—убыточно, накладно, Нсл.; БНсл. убыточно. МГсл. С т рат на зьезьдзіў. Нсл. Ст рат на прадаў каня. Нсл. стргіва-вы-ве, ж., ПНЗ; Растсл.; БНсл.—первое блЮДО. суп, Гсл.; Ар.;Дз.; Шаркаўшчына Дз. всякое вареное кушание, преимущественно жидкое. Хлеб, блины, каша, молоко всех видов и "ц ю п к і"(тюря) не называются стравой. НК: Старцы, Но. 12, —суп. К алі маеш ст раву, а суседу пай зайдзе, ям у паш лі. Ют. 1261. Гаспадар i на й м іт із агульн а й міскі ядуцъ од ну страву. НК: Пасоб., 144. Н аварылі ўсякае стравы, усяроўна, я к на дзяды. Ст. Улі ст арцу стравы якой. Нсл. 616. пераночная страва—суп переночевавший, т.е. оставшийся с вчерашнего дня. НК: Очерки, 50. Уменьш. СТраўка-ўкі-ўцы, ж. Нсл. 616. С м ачная ст раўка. Нсл. страваваць-вую -вуеш -вуе, каго -ш т о, несоверш.—содержать на хлебах. Нсл. Страваваць нахлебнікаў. Нсл. стрявав&ццв-вуюся-вуешся, во звр.—кормиться наемным столом. Нсл. Д ва тыдні, я к ст равуем ся ў гаспадыні. Нсл. О т гл. им я сущ. страваваньне, 1. столование. Гсл. 2. довольствование(продовольствие) Гсл. страваць—вступать В разговор. Растсл. стравіць, — см. п од т равіць. страўня-ні-ні, ж.-столовая. У ст раўні да яго падсеў вайсковы ўраднік. Дзьве Душы зо. У ст р а ўню вэгэт а р ы ян скую ці т ам нейдзе ш м ы кнуў І схаваўся. Дзьве Душы 89. На вуліцы яна хапалася ш ы бчэй абм інуць маніф эст ант аў i забегчы ў ст раўню. Тм. 177. Я бы ў у сут н ях i ст раўнях. Тат.: Кво вадыс, 110. ст ря-ценьне-ціць-ціцца-чаны, — см. п од т раціць. стрэл-лу-ле, м.—выстрел. Гсл.; БНсл.; Ксл.; МГсл. А дным ст рэлам палаж ыў ваўка. Пятніцкая Беш. (Ксл.). За яц за м а с к а т а ў просьле ст рэлу. Дсл. 244( под стрэліць,—см. п од ст раляць. стрэлка-лкі-лцы, ж. 1. стрелка на часах. Ар.Г ад зінная ст релка. Ар. 2. ледяная сосулька. Шсл. Н а ст рэхах панам ярзалі ст рэлкі. зед 172. 3. стрекоза, Ар.; Ксл. летающая стрекоза. НК: Очерки, 510, Но. 943. П ойдзем ст рэлку лавіць. Воўкасьць Лёз. (Ксл.). У п а вет р у войст ра м ільгалі каляры ст ы я ст рэлкі. ЗСД 172. 4. ствол луковицы, на котром бывют семена. Шсл. Ц ы буля наш а прапала: уся пайш ла ў ст рэлкі. Ст. 5. см. страла. стрэлкі-ла к, м н. ч.—п а с т у ш ь я с у м к а (раст.), Гсл. с у м о Ч Н И К (б о т), Capsella Vent.], п а с т у ш е с к а я с у м к а. Стрэлкі звычайныя—сумочник пастуший, [Bursa pastoris Moench] НТ(БНб.). СТрЭЛЬба-бы, дат., п р е д л.-б е, ж.—ружье. Ар.; Ксл.; Гсл.; БНсл.; Мгсл. Во добра пале ст рэльба. Мікалаёва Куз. (Ксл.). Н е чапай набіт ай стрэльбы. Нсл. 619. стрэльня-ш-н/, ж.—башня в укреплении с бойницами. Гсл. стрэмка-мкі-мцы, мн. ч., род.-мак(-мкаў), ж.—заноза. Шсл.; БНсл. С т рэм ку загнаў пад ногаць. Ст. А б о я к мож аш казаць б р а т у с в а й м у: "Б р аце, д а й я вы м у ст рэм ку з вока т ва й го ", н я бачачы сам
Дадатковыя словы
вўе, вўеш, страваваць-вўю
5 👁