Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

спатачыць 1066 спавіты 2. ловить, уличать кого в чем. Нел. 608. Н ям а чаго спатачавацъ, яго ніколі не спат ачыш, праўду ён каж а, ці маніць. Нел. 3. следя за кем, находить за делом или дома. Нсл.(заставать, С.) Нел. 4. несоверш. к спат ачыць 4,—понимать, Нел. 608. постигать умом. С оверш. спатачыцьч у-ч ы ш -ч а, к а го -ш т о, 1. усмотреть, заметить. Нел. 608. С пат ач яго, куды ён ходзе. Нел. Н іяк не спат ачыш, куды ён ходзе. Нел. 2. соверш. к спат ачавацъ 2,—поймать, уличить кого в чем. Нел. Я го ніколі не спатачыш, праўду ён каж а, ці не. Нел. 3. соверш. к спат ачавацъ 3, — следя за кем, застать за делом или дома. Нел. Ц ябе ніколі ў двары не спат ачыш. Нел. Ц ябе ніколі не спат ачу за работ аю. Нел. спаткаць-аю -аеш -ае, со вер ш., к а го -ш т о —ВЫЙТИ на встречу, встретить. Нел.; Ар.; Пекары Куз. (Ксл.). У варот ах спат каў яго. Нел. Прим, спатканы—встреченный. Нел.; Ар. Госьці не спат каны, я к трэба. Нел. С пат каны я падводы вярнуў назад. Нел. О т гл. им я сущ. спатканьне-ня, ср.—встреча. Нел.; Ар.; мгел.; Гсл. Выйдзіце на спатканьне гасьцей. Нел. П ры спат канъню наш ым. Нел. О дн к р. сп& т ккуць-ну-нёш -нёць-нём ніцё, к а го -ш т о—нечаянно встретить. Нел. 608. Д зе т ы яго спат кнуў? Нел. О д ш р. спаткнуцца, взаи м.—нечаянно встретиться. Нел. Я на т аргу зъ ім спат кнуўся. Нел. С оверш. наспаткаць, каго-ш т о—нечаянно найти, наткнуться на кого. Нел. П аглядай, ці не наспат каеш тут дзядзькі. Нел. спатыкаць-каю -каеш -кае, каго -ш т о, н есо в ер ш.—выходить на встречу, встречать. Нел.; Ар.; Пекары Куз. (Ксл.); МГсл.; Гсл. Б агат ага зд а лек у спат ы каю цъ. П осл ов. Нел. С оверш. спаткацца, взаи м.—встретиться. Нел.; Ар.; Ксл. Л ад ч о р н ым лесам спат каўся ЧОрт ІЗЬ бесам. П ослов. Нел. Тамацькі спат каліся. Пекары Куз. (Ксл.). спатыкацца-аюся-аеш ся, взаим., несоверш. 1. встречаться. Нсл.;Ксл,; Ар.; Гсл. Трэйціраз мы сядні спот ы каемся меж сабою. Нел. 2. спотыкаться. Нел. Конь i на чат ы рох ногах спатыкаецца. Нел. спатыкнуцца-нуся-нёш ся, соверш.—споткнуться. НК: Дудар, Но. 2; Ксл. КалІ йдзе чалавек спат ыкнецца, т ам граў музыка. НК: Дудар, 170. Іш оў І спат ы кнуўся. Тухінка Сян. (Ксл.). Н а камень нагою спат ы кнуўся. Нел. 608. спатыкнуцца—столкнуться. МГсл. спатычка-чкі-чуы, ж.—столкновение. МГсл. спатвораны, -ная-нае—избалованный. МГсл. спатворыць—избаловать. МГсл. спавёднік-ка, м.—исповедник(исповедывающийся, С.) Нел. К з а ў т р а м у спаведнікаў ш м ат прыш ло. Нел. спаведны-ная-нае—относящийся к исповеди, исповедный. Нел. С п а вед ны налоець паст аўлены, борзда спавядаць будуць. Нел. спавётраць-аю-аеш-ае — запаветраць. А каб яно спавет рала! 1г. А каб ты спавет раў! іг. спавядаць-аю -аеш -ае, каго-ш т о, н есо верш. 1. ИСПОВедывать. Ар.; Нсл.; Шсл.; Гсл. У гэт у нядзельку поп будзе спавядаць. Ст. 2. перен.—читать нотацию, Шсл.; Ар. делать строгие выговоры. Іпач аў яго спавядаць! Ст. Д обра пан спавядае; ня т рэба i к папу хадзіць на дух. Нел. О т гл. имя сущ. СПаВЯданьне-ня, 1. исповедывание. Нел.; Ар. П оп спавяданьне на заўт ра адлаж ыў. Нел. 2. строгое взыскание, строгий выговор. Нел. Д аў ям у доброе за гэт а спавяданьне. Нел. адспавядаць, каго-ш т о, соверш. 1. тоже что выспавядаць. 2, дать взбучку. Шел. Так адспавядаў гэт ага смаркача, ш т о болей н я будзе чапацца. Ст. паспавядаць, выспаведаць каго-ш т о. Нел.—исповедать. Гсл. Н аш поп борзда спавядае, у с іх сяд н і вы спавядаў. Нел. Соверш. выспавядаць, каго-ш т о. Нел. Д о бра пан выспавядаў. Нел. спавядацца—исповедываться. Гсл.; Нел.; Ар.; Шсл. С ядні спавядацца будзем, ай за ў т ры в ы с п а в е д а е м с я? Нел. П о й д у сп а вя д а ц ц а. Ст. С о в ер ш. выспавядацца —быть на исповеди. Нел.; Ар. спавядач-ча, 1. священник, у которого исповедываются. Нел. У монастырской царкве сядні т ры спавядачы былі. Нел. 2. дающий строгие выговоры. Нел. Н я т рэба лепш ага спавядача, як ураднік наш. Нел. спавіты,—см. п од спавіваць. спавіванка-чя/чць/, ж.—веревка, свитая из трех и более частейуэдзяу"). Ксл. Спавіванку добрую зьвіў. спавіваць-яю-деш-яе, н есоверш., п ерех. 1. пеленать. Гсл.; Ар.; Растсл.; Нел. 604; Ксл. М ама спавівала дзяцё. Мамойкі Беш. (Ксл.). 2. бинтовать(рану, больку). спавіваны, прим, к спавіваць 1, 2, 1. спеленанный, Нел. 604. пеленанный. Ар. Д зя ц ё не спавіванае ня сьпіць. Нел. 2. бинтованный. спавіваньне, от гл. им я сущ. к спавіваць 1,2, 1. пеленание. Гсл.; Ксл.; Ар. Д зеці ня лю бяць спавіваньня. Бабінічы Віц. (Ксл.). Спавіваньне дзяцяці. Нсл. 2. (раны, больки)—бинтование, спавщь, спаўю -ўёш -ўёць-ўём -ўіцё, со верш. к спавіваць 1,2, 1. спеленать. Ар.; Нсл. 604; Ксл. С павіваць, спавіць д зя ц ё ня ўмееш. Нсл. Трэба спавіць дзяцё. Кузьміно Сян. (Ксл.). 2. забинтовать. спавГты, прим, к спавіць 1, 2, 1. спелёнатый. Гсл.; Нсл.; Ар. Д зя ц ё спавітае сьпіць добра. Нсл