сівы 1037 скабіцца сівіэна-ны( сівізна-ны) Ар.; Раст.: Северск. 135.—седина. Нсл.; Гсл.; Шсл.; Ap.; Север(Раст.: Северск. 135). Сівізна ў бараду, а чорт у лядзьве. П ослов. Нсл. Сівізна пайшла ў галаве. Ст. сівы-вая-вое( сГвы, Нсл.)—седой. Нсл.;Гсл.; Ар.; Павульле Чаш. (Ксл.). СІваму ўсякі павера. Нсл. Мужык, сівая барада, купляй абараНКІ. Нсл. СІў, ЯК луНЬ. Нсл. Л аскат. сівенькі. Ap. У вел й ч. сівю сены гі—седехонький. Ар.; Нсл. Барада сівюсенькая стала. Нсл. сіўка-варонка-к/—paкша, сизоворонка, Coracias garrula L. Імсьц., Касачы Лёз. (Ксл.). сивоворонка. Нсл. 578. Bo каб сіўкуваронку ўлавіць. Тм. Трупік сіўкі-варонкі. ЗСД 281. Сіўку-варонку паймаў. Нсл. Сіўкаваронка, далігойда, куды паляцела, далігойда. Из песни, Нсл. січаво-вя, cp.—кусок стали для высекания огня. Ксл. Ці ёсъць у цябе січаво? Воўкасьць Лёз. (Ксл.). скогат-ту, м.—ВОЙ, ВОПЛЬ. Гсл. СКОК, от гл. част ица— прыг. Нсл.; Ар. Скок на лаўку. Нсл. Птушачка скок у пастку. Нсл. СКОК, с к о к у, предл. СКОКу, зват. СКОЧи, м. 1. —прыжок. Гсл.; Ар. 2. скачка. Нсл. Скок не харошы ў каня. Нсл. 3. танец. Гсл.; Растсл.; Ксл. Зоська ІЗЬ Съцяпанам пайшла Ў СКОКІ. Алыианка Чаш. (Ксл.). Пачынаюцца СКОКІ. (Кот. 206). Галабокі пашлі Ў СКОКІ. Из песни, Нсл. скокам, в см. н а р еч и я— Прыгая. Нсл. То бокам, то скокам. Нсл. СКОКІ-КЯу, единст в, ч. нет.—танец, НК: Игры, Но. 24. танцы, Гсл. пляска, танцы, м гсл. Будуць карагоды й скокі. ЗСД 280. Ад скокаў хата аж гудзела. Клімовіч: Каліна. Гоман, граюць, гэтта скокі вырабляЮЦЬ. Гарун: Кан. Паўлючонка. Кума пусьцілася Ў СКОКІ. Кл.: Каліна, 13. скокнуць,—см. под скакаць. СКОМЧЫЦЬ,—см. под КОМЧЫЦЬ. CKOH-HJ', предл. и з в а т.-н е, м.— КОНЧИНа, смерть. Няхай да скону будзеш ты бяздомны... Куй на кавадле водгук доўгапомны. Сал. скончыць,—см. под канчаць. скорам-ліу, предл. и зв а т.-м е, м.—МЯСНОе, Ар. пища, запрещенная во время поста. Нсл. 585. Мала ўжо ў нас скорому. Ар. Яму ніколі скорому няма. Нсл. скорпаць— скарпаць. 1г. СКОСа, нареч.—ИСКОСа. Ар.; Нсл.; Шсл.; МГсл. Скоса паглядзеў на мяне. Нсл. Паглядае скоса, як бык. Ст. Скоса на мяне пазірае. Козіна Пуців.(Халанскі, 128). Глянуў СКОСО на хаЦІну. Дуб.(Калосьсе, Но. 3/20, стр. 154). Скоса ўсьміхнуўся Васіль. Дзьве Душы 147. скосу, н а р еч.— искоса. Ксл. Яна паглядзела на мяне скосу. Вешанковічы (Ксл.). с к о ч к а -чкі-чцы, ж.— блоха. БНсл. С м. блыха. скочьшь,—см. под скакаць. скаба-бы-бв, ж. 1. ребро, Нсл. 580. ребро у человека и животных. Ар.; Ксл. Капуста, верашчака із скабамі. Нсл. Пакладзі скабу ў грэцкую кашыцу. Тм. Паламаў скабы. Бачэйкава Беш. (Ксл.). У яго чартова скаба, яго ня здужаеш. Ар.—ребро у корзины. Ар. У кашу моцныя скабы. Ар. 2. заноза. Нсл. 580; Кур., Смл. (Даль). Вымі імне з рукі скабу. Нсл. 3. клин. Нсл. 580. Загнаць трэба скабу. Нсл. скабіна-ны, единст в, ч. к скаба 1, 2, 3. Нсл. 580. скабка-бкі-бцы, 1. у м е н ъ ш. к скаба 1, —ребрышко. Ар.; Шсл. У буракі ўкінула скобку. Ст. 2. уменъш. к скаба 2,—заноза. Ксл.; Нсл. 580; Смл.; Кур. (Даль); Гсл.; ПНЗ; Растсл.; НК: Очерки, Но. 26. Загнаў сабе Ў руку скобку. Мазалава Куз. (Ксл.). Ад скабкі, скабачкі палец разгнаіўся. Нсл. скіблчкачкі-чцы, 1. ум енъ ш. к скабка 1. —ребрышко. Ар. 2. заноза. Нсл. 580; Смл. (Даль). Хіба скабачка у палцы. Смл. (Даль). У велич. скабГшчачы—большая заноза. Нсл. 580. Скабішча якая залезла за ногацъ. Нсл. скабардзіна-нь/, ж.— кащей. Ксл. Стаў, Я К скабардзіна. Луб'ева Аз. (Ксл.). скабёлак-лкя, м.—прут,?. Вазьмі гэты скабёлак ды абабі ігрушу. Бяльсл.( п од абабіць). Ср. скаба—ребро, заноза, скабёлка-лкі-лцы, ж.—согнутый нож, по концам которого приделаны поперечные ручки. НК: Очерки, 34. скабялёк-лькя—скабёлка", согнутая в кольцо и имеющая одну только ручку. НК: Очерки, 347. скаб-іна- і ш ч а - к а, — см. п од с к а б а. скабіць-блю-біш-бе, н есоверш., п ер ех. 1. занозить, Нсл. 580; Смл., Кур.(Даль); Ксл. всаживать занозу. Рукі свае, паніч, скабіш, заскабіш, цягаючы дошкі, дор. Нсл. Скабіць, заскабіць руку. Кур., Смл. (Даль). 2. (руку)—получать подкуп. Нсл. 580. Ты часта каля нас скабіш свае рукі. Нсл. заскабіць, 1.—занозить. МГсл.;НК: Очерки, Но. 25; Растсл.; Нсл.; Ксл.; Смл., Курск (Даль); Юрсл. Заскабіла Я нагу. Селішча Гар. (Ксл.). Па ім калі й чорт пабяжыць, дык нагу заскабіць! НК: Очерки, 5. П рич. заскабены —заноженный. Нсл. 184. Заскабены палец баліць. Нсл. 2. (руку)—получить подкуп, Нсл. взять, приобрести вопреки праву. Юрсл. Заскабіў руку, дык i пацягнуў на другую старану. Нсл. Глянь на брыгадзіра: заскабіў руку каля сена, цяпер маўчыць як вады ў рот набраўшы. Юрсл. скабіцца, 1. ст р. к скабіць. 2. н есоверш. к заскабіцца. С оверш. заскабіцца, 1. занозиться. Юрсл. Палец заскабіўся. Юрсл
Дадатковыя словы
лубева, ньі, скочй
9 👁