Беларуска-расійскі (вялікалітоўска-расійскі) слоўнік (1989). Я. Станкевіч

пасакатаць 1017 саладоўнік C.) Нсл. 599; Ap. Із сакатаньня відаць, што курыца несьціся хоча. Нсл. б) перен.— громкий И бы стры й ГОВОр. Ap. Сакатаньня твайго ніхто не баіцца. Нсл. С оверш. пасакатаць, а) п о щ еб ет а ть (о курице) Шсл. Куры пасакочуць ды сьціхнуцъ. Ст. б) б ы с т р о по е х а т ь. Шсл. Як сеў на драбінкі, дык i пасакатау! Ст. 2. п е р е н.—громко И быстро ГОВОрИТЬ (особенно по-бабьи, Даль; Ар.), трещать. Вят., Воет. (Даль); Смл.; Пск.; Твер (Оп.); Ар. Сакачы колькі хоця, а на тваім ня стане. Нсл. 599. засакатаць, соверш. 1. начать сакатаць" — кричать свойственно курице (сороке, С.) Шсл. Курыца засакатала: хоча несьЦІСЯ. Ст. 2. перен.—громко и быстро заговорить (затрещать, о женщинах, Ар.) Шел. Засакатала — i ліха яе разьбярэць. Ст. Наша сакатуха засакатала ужо. Нсл. 599. 3. о телеге: застучать. Шсл. Аж калёсы засакаталі... Ст. н асакатац ь, с о в ер ш. 1. настрекотать, накричать свойственно сороке, курице. Ар. 2. перен.—наговорить резко, натрещать. Насакатала сем карабоў. Нсл. насакатёцца, соверш.— настре котать вдоволь. Гані курыцу вон, даволі яна ужо тут насакаталася. Ст. Бабы добра насакаталіся, зыбраўшыся. Ст. Насакаталася наша, аж ахрыпла. Нсл. сакатлівая, 1. склонная сакатаць" (о курице). См. 2. (о женщине) любящая много и быстро поговорить. Шсл. Ох, якая яна сакатлівая! Ст. Гаспадыня сакатлівая. Нсл. сакатуха - х і, ж. 1. курица, которая много сакоча". Шсл.; Ар. Пусьці ў хату гэту сакатуху: мо зь яйцом. Ст. Сорока сакатуха па над кольлю. Лупекі Стдуб. (Косіч 32). 2. женщина много и быстро говорящая. Шсл. Вось дзе сакатуха: вечна лапоча, а лапоча языком! Ст. Ня слухай ты сакатухі гэтае, мала што яна сакоча. Нсл. Уменьш., ласкат. сакатушка-ка-К7. сакатуш ачка-шачкі, ум ен ьш.. л аскат. от сакатушка. сакатун-на, м.— мужчина много и быстро говорящий. Нсл. Хоць бы кляп усунуць у горла сакатуну гэтаму. Нсл. сакавік-/к7, п р е д л.- І к ў, з в а т.- іч а, м. 1. третий месяц года: март. Нсл.; мгел. Які сакавік, такі красавік. Нсл. 2. р о д. пад.-іку—древесный сок березы, клена(употребляемый как напиток, С.) Шсл. Зрабіў лоцік, каб пусьціць сакавік. Войстрава Сьміл. (Шсл.). Накапала вядро сакавіку. Тм. са каўн ы -ная-ное— сочный. Еўлічы; Ар. Рэпа выросла сакаўная. Я. Г-кі: Лемантар, 64. Твое вусны сакаўныя, як віно з гатункаў лепшых. Крушына: Творы, 131. Ён вітае яснасьць неба, сакаўное поле, лес. С. Музыка 150. Дурманіць вуснаў сакаўная сьпель. Кавыль: ч. ноч. См. сакавіты, сакавы. сакавггасьць-щ, ж.—сочность. Гсл. сштты-тая-тае— сочный.' Еўлічы. Буду ць сакавітыя песьні. зед 127. Дзесяток маладых сэрцаў — сьвежых i сакавітых. ЗСД 254. Н а р е ч. сакавГта— сочно. Над Дняпром сакавіта пальлецца крывіцкая звонкая песьня. ЗСД 60. С м. сакавы, сакаўны. сакаВЬІ-вая-вое— СОЧНЫЙ. Гсл.; Ар.; Еўлічы. Сакавыя яблыкі. Гсл. С м. сакавіты, сакаўны. сакратарства-tftf, предл.-ве, ср.—делопроизводство. сакратёр-/?а, ж. сакратарка-/ж/—секретарь, секретарша. Ар. Сакрамэнт-m y, м.—Св. Тайны, причастие. Г.; Ар. сакрэт-m y, м.—секрет. Ар.; Аляксандраў; Гар.; Шсл. Нейкія ў іх там сакрэты завяліся. Ст. сшрэттл-ная-нае— секретный. Ар. салодкая грызь-зі, ж. 1. б ук в.— лакрица. Нсл. 599. 2. перен. выпрашивание с помощю лести, льстивые подходы, Гсл. лесть, просьба, приправленная лестью. Нсл. 599. Падлез да мяне із салодкаю грызьзю, я й паслухала яго. Нсл. сало д кі-кая-кае— сладкий. Ар.; Растсл.; Шсл.; Нсл. 599; Лагавая Аз. (Ксл.); Нсл. 598; Бранск. п.(Будде: Т.-Орл. слов.). Ня будзь НІ горкі, НІ салодкі, бо горкага праплююць, а салодкага праглынуць. П ослов. Загай Пух. (Шсл.). Салодкая рэпа. Нсл. саладок— сладок. Нсл. Мядок саладок. Пре. Нсл. Сравн. ст. салодшы—слаще., Нсл. П рев. ст. найсалодшы—самый сладкий, сладчайший. Ты выбраў найсалодшы яблык. Нсл. Уменьш. саладкёвы— сладковатый. Нсл. Саладкавы хлеб. Нсл. Адседжаная букатка хлеба саладкава. Нсл. 380( п од адседжаны). Не давай хлебу адседжавацца: адседзіцца, саладкаў будзе. Нсл. 380( п од адседжавацца). Сравн. ст. саладкаўшы. Нсл. 599. Мой яблык саладкаўшы за твой. Нсл. Л аскат. салаДЗёньКІ. Ар. Увелич. саладзюсенькі. Ар. Н ареч. соладка— сладко. Ар. Сравн. ст. саладзёй. Ар. Уменьш. саладкава—сладковато. Л а скат. саладзёнька. Ар. У велич. саладзю сенька. Ар. салома-лш, ж.—солома, к і т. 73а12. салоны -ная-нае, п р и л а г.— соленый. Ар.; Нсл. Гуркоў салоных бочка — дваццаць грошай. Стт. 474. Вада ў мору салоная. Просьле салонага піць хочацца. Нсл. Н ареч. солана. сала-ла, предл.-ле, ср.—сало. Уменьш. салца-ца, предл.-цу—сальце. Ар.; Мал.; Вял. саладоуня-н/, ж.—солодовенный завод, саладоўнік, (НК: Под. пос. 46)— КОНДИТер