Слоўнік гаворак цэнтральных раёнаў Беларусі (1990). Том 1. А-П. Е. С. Мяцельская

г ГЛЫТАЎКА 95 Круп. Много лезя ў еты глінянік. Вецярэвічы Пух. ГЛІНЯНЫ прым. Руды, колеру гліны. Айай, ні люблю такі колер — гліняны нейкі. Вялікая Вуса Уздз. Аснова ў посьцілках зялёная, уток — глінянага колеру. Саланая Валож. ГЛбВІЦА ж. Ганч. Верхняя частка ганчарнага круга. Гловіца — гэта будзя верхняя частка круга. На гончарным крузе гліна ператвараеица ў сырэц. Івянец Валож. гл о сн п с м. Гучнагаварыцель. Нявестка наводзіць марафэт у хаці: залозкнік выкінула, лошкі пазасьцялала посьцялкамы з нейкамы малпамы, атажэрку на куце паставіла з глосьнікам. Забрэжжа Валож.; параўн. польск. głośnik 'тс*. ГЛОТ м. Бат. Глог (Grataegus). Глот дрэўца, лісткі як у аёрэста, расьце пры сенажаці. Ляшчынск Мядз. ГЛУБАЧЗИ прысл. Глыбей. Паткапай глубачэй яму, бо гэтак мелка, карэньня ні naмесьціцца. Лісічана Круп. ГЛУЗДИ мн. Мазгі. Гэдак ужо ляснуўся, хаця каб глузды не адбіў. Літва Стаўб. 0 3 глузду з'ехаць - страціць розум, развагу. Ты што, з глузду зьехаў? Мікалаеўшчына Стаўб. Чы тьг з глузду зьехаў? Зайцы Чэрв. ГЛУК м. Бат. 1. Шыпшына (Rosaceae). На Ьлуку такія маленькія чырвонінькія кветачкі растуць, a потым зь іх ягады сьпеюць. Рубяжэвічы Стаўб. У нас не кажуць шыпшына, а кажуць ёлук. Тонава Стаўб. 2. Плод шыпшыны. Ягады глуку - доброе лякарства, ад многіх хвороб помогая. Тонава Стаўб. А я к раструшчыш Ы ук ды закініш за каўнер, места ні находзіш. Вараксы Стаўб. ГЛУМ м. Непрактычны чалавек. Глум ты, а не гаспадар!Щ ш з тобою што нажывёш? Людзі з рубля робяць сотню, а ты с сотні робіш рубель. Клетнае Барыс. ГЛУМЩ ЦА незак. Псавацца. Наварыла кашы, а ніхто ні есьць, дак сэрца баліць, што глуміцца. Вялікая Вуса Уздз. ГЛУХАР м. Заал. 1. Глушэц. Цяпер у нас няма глухароў, а колісь спатыкаліся - столькі было. Мікалаеўшчына Стаўб. 2. Глухі чалавек. Я магу толькі на свайго мужика сказаць глухар, бо ён нідачувае. Кукалеўка Чэрв. Глухаром яго прадражнш, бо яму гавары, а ён ня чуя. Хожава Маладз. г л у х а т А ж. Спакой, цішыня. А цяпер глухота ўсяле, анны старым, маладыя хто дзе. Ялча Чэрв. ГЛУХАЧ м. Тое, што i г л у х ар (у 1 знач.). Глухачы бальшыя птушкі. Глухач, бо як затакуецца,фтак глухі. Рудня Чэрв. ГЛУХІ прым. О Глухая арака спец. — унутраная, якой не відаць (у лапці). Просіш бацьку, каб ён навучыў Jttm tri плесьці, показаў нейкую глухую строку, дзе яе сіавіць. Дык у лапці надо стаўляць глухую строку зь левой стараны на правой назе, а ўжо на левой назе — надо с правой стараны. Бакачы Мядз. О Глухі як пень — зусім глухі. Стары наш аглух, глухі як пень стаў, кажы, а ям у як да сьцяны. Ляхавічы Дзярж. Глухая цяцера абразл. — хто слаба чуе, глухі. Зрабілася глухая цяцера, жанкі гавораць, а я ня чую нічога. Дукора Пух. # , ГЛУШАК м. Тое, што i г л у х ар (у 2 знач.). Глушаком ты становісься, недачуваеш моцна. Хожава Маладз. ГЛУШМАн м. Тое, што i г л у х ар (у 2 знач.). Глушман ты! На шаг адышоўся, клічу, клічу, ужо ня чуе. Гілікі Валож. Ты як некі глушман, ня чуіш. Завішына Лаг. Гы гэтаму глушману ці кажы, ці не, yci роўна нічога ня чуе. Рудня Стаўб. ГЛУШНЯ м. Тое, што i г л у х ар (у 2 знач.). Вось дзе гора мне: крычу, крычу, а ён нічога ні чуя. Дукора Пух. Вы ям у моцна гаварыця, а то ён аглух, глушня. Малмьігі Віл. ГЛУШНЯК м. Тое, што i г л у х ар (у 2 знач.). Ё н ум ян е добра глухі, глушняк робіцца. Кукалеўка Чэрв. ГЛУШЭД м. Тое, што i г л у х ар (у 2 знач.). Папытайцеся ў дзеда, але ж ён стары, глушэц, можа ці пачуе. Мікалаеўшчына Стаўб. ГЛУШИЦЬ незак. Шць многа. На сена толькі бяры воду ды сахар i глуши, кап піць не хацелася. Бытча Барыс. ГЛИБАКА прысл. Глыбока. Пры беразе няглыбака, тут дзеці купаюцца, а на сярэдзіне глыбака, там страшна. Саланая Валож. ГЛЫБбЗАЗНЫ прым. Вельмі глыбокі. Н у й глыбозазны калодзесь у вас! Дукора Пух. ГЛЫГАСТЫ прым. Злаязыкі. Ужо такі глыгасты, усё на вецір пусьціць, наговора абычаго. Бясяды Лаг. ГЛ йЗКА ж. Камяк ссохлай або замёрзлай зямлі. Нашто ты кінуў у сабаку глыску? А я к цябе так? Вяркалы Пух. ГЛЫК м. 1. Глыток. Выпіў кватэрку малака за адзін глык, так піць хацелася. Мікалаеўшчына Стаўб. 2. выкл. Ад дзеяслова глык£ць. Глык! — рас, глык! — два, а больш i ні магу, нешта стаіць пад грудзьмі, ні пуская. Зайцы Чэрв. V Здаровы як бык, а розуму ні на глык. Чыжаха Бярэз. ГЛЫНАЦЬ незак. Глытаць. Я д у трэба глынаць хутчэй. Вецярэвічы Пух. ГЛЫНУЦБ зак. Аднакр. да глынаць. Молока мала, як дзіцяці на рас глынуць. Гілікі Валож. ГЛЫТ м. Глыток. Дай мне глыт воды, а то смога душыць. Рудня Чэрв. У роце перасохла, хоць бы глыт вады глытнуць. Турэц Чэрв. ГЛИТАЎКА ж. Неадабр. Крыклівая жан