Слоўнік гаворак цэнтральных раёнаў Беларусі (1990). Том 1. А-П. Е. С. Мяцельская

ВУЗАК В ВУЗАК м. Каляска дзіцячая. Яшчэ на чардаку валяеща ад меньшага стойка i вузак. Літва Стаўб.*, параўн. польск. wozek 'тс*. ВУЗГАЛАЎКА ж. Вузгалаўе (у возе). У йябе ш вузгалаўка трэснула, як ты едзіш? Paтуцічы Барыс. ВУЗЁЛЬЧЫК м. Заал. Птушка, падобная на мухалоўку. Вузельчык спрытна мошак ловіць. Вялікая Byca Уздз. ВУЗІЛАЎКА ж. Вуліца. І як запяе яна на ўсю вузілаўку! Дрычын Пух. в у з к! прым. Вузкі. Былі ў нас палоскі як да зямлі ў кага: шырокія, еускія, даўгія, кароткія. Папоўка Мядз. Ткалі вузейшыя кросны, вускія кроены на рукаеы, на намёты. Там жа. ВУЙТ м. Уст. Старшыня сельскай абшчыны. Вуйт еызваў солтаса, штоп солтас выдаў пасьцелю сястрыну i апісаў у сундуку, што ёсьць. Баранцы Віл.; параўн. польск. wćjt *тс\ ВУКСУС м. Воцат. Схавай вуксус ад дзяцей, а то патруцяцца. Вялікая Byca Уздз. Я дык ня вымыю галавы, калі вуксусам ні naпалашчу. Язні Віл. ВУЛДЫР м. Гуз. Ад гэтага ўдару ў мяне аш вулдыр ускочыў на галаве. Клетнае Барыс. Так стукнулася, што аш вулдыр усхапіўся. Грабёнка Чэрв. Я як падаў, дык так лбом стукнуўся, што вулдыр усхапіўся. Белае Пух. ВУЛЕЧИ-ВУЛЕЧКІ-ВУЛБШ а Словы-вок'лічы, якімі завуць гусянят. Бытча Барыс. ВУЛЁК м. Памянш. Маленькі вулей. Нада сказацъ свайму, каб за зіму зрабіў вулёк, а трохі пачакаўшы нада будзя купіць пчол. Бяларучы Лаг. ВУЛІ-ВУЛІ-ВУЛІ, ВУЛЬ-ВУЛЬ-ВУЛЬ выкл. Словы-воклічы, якімі клічуць гусей. Вулі-вулі-вулі заву я гусак сваіх. Бытча Барыс. Вульвуль-вуль, бяжэця, маленькія, я вам есьці дам. Хадзеця, гуські, дадому. Забалоцце Смал. // перан. У суседа голубы ёсь, дык ён з раніцы да вечара вуль-вуль-вуль. Рудня Лаг. ВУЛКА ж. Праход з асноўнай вуліцы. Бягучы па вуліцы, яны зьвярнулі ў тую вулку, што паўз Антончыкавай сядзібы ідзе. Узгурск Чэрв. На $улцы недзя сядзіць. Жызнава Віл. ВУЛЛЕ к. Пчал. Вулей. Даўней ні рабілі вульлёў для пчол, а былі толькі колоды, іх яшчэ звалі даўонякамі, бо зь дзерава выдзёўбывалі. Дукора Пух. ВУЛЬ м. Toe, што i в у л л ё. Буль рамовы мае васімнаццаць-дваццаць-дваццаць дзьве рамкі. Пруды Стаўб. ВУЛЬ-ВУЛЬ-ВУЛЬ гл. вулі-вулі-вулі ВУЛЬКАЦЬ незак. Балбатаць. Хто ў красным пройдзе, дык як пачнуць вулькаць індыкі. Рудня Лаг. # ВУЛЬ-СТАЯК м. Разнавіднасць вулея. Толькі прыдрамаў, як чую, под'ехаў нехта да елкі i стукае тапаром. — Во, — кажа, — добры будзіць вуль-стаяк. Любань Віл. ВУЛЯНЁНАК м. Гусяня. Тры гусі купілі, а яны вывілі ім трыццаць вулянёнкаў. Ирушка Круп. ВУМ м. Розум. Аткуль ты такі вум маеш i скуль ты ўзяўся: yce могуць параіць, a вось зрабі попробуй. Узгурск Чэрв. Вум не ва ўсіх роўнц. Пудзіцк Пух. ВУМНЫ прым. Разумны. Ціперка людзі маладыя вумныя, ня тое, што мы. Тады ж мы так i не вучыліся, условія хіба былі такія? Папл%вы Бярэз. ВУНЬДЗБКА прысл. Вунь там. ВуньЬзека сядзіць. Ляшчынск Мядз. Вуньдзека хата моей бапкі. Саланая Валож. А во аш вуньдзяка ўжо [нашы бабы], толькі спаньніцы матнуліся. Бяларучы Лаг. Вуньдзяка дзеўкі ідуць пяючы. ўІукора Пух. ВУНЬДЗЕ ВУНЬ прысл. Там вунь. Вуньдзя вунь палажыла ключы, а замок — не ведаю, не помню. Навікі Віл. ВУНЯКА прысл. Тое, што i в у н ь д з е к а. Дой скарэй корову, а то вуняка пастух пашоў займаць кароў. Дукора Пух. Вуняка пайшлі хлопцы некія. Зазерка П ух. ВУПАР м. Упарты чалавек. І чаго яму болъш трэба, увесь час ходзіць такі злы, надзъмуты, вупар гэты. Аляхновічы Маладз. Не перайначыш вупара гэтага. Краснае Маладз. ВУРАВЕНЬ м. Цясл. Тое, што i в аса р в а га. Вушакі па вураўні ставілі. Забалоцце Смал. ВУРГАн м. Ураган. Вурган сільнейшы за віхар. Вецярэвічы Пух. ВУРНУЦЬ зак. Экспр. Сцягнуць, украсці. / хто п падумаў, што у мяне вурнуць сягоньня кашалёк? Касцюкі Барыс. ВУРУДКИС м. Ручнік або шмаціна для патрэбы трактарыста. Твой вуруднік так i, што сам чорт не захоча выціроцца, увесь у мазут выпачканы. Баравая Пух. ВУРЫЦЬ незак. Экспр. Выкідаць, вярнуць. Усе тры ньні гной вурылі i вурылі с хлева на двор, а з двору вазілі на гранкі. Халмоўка Барыс. ВУСАч м. Чалавек з вусамі. У нас дык Сьияпан вусаты, то яго i дражняць вусач. Вязынка Маладз. // перан. Гатунак ячменю. Калосьсе вусача поўнае-поўнае, пасьпеў. Малінаўка Лаг. ВУСВНШ А ж. Заал. Лічынка матыля, падобная на чарвяка. Вусеніцаўяк чарвяк, сьветла-рудая, на сьпіне чорныя палосачкі. Вусеніцы i чорньія ёсь i жоўтыя. Саланая Валож. ВУСІКІ мн.; адз. вугік м. Тое, што i вал а с кь На пачатку кукурузы вусікі растуць, іх зьбіраюць, сушаць, i гэта лякарства добрая. Баяры Маладз. ВУСТАЎКА ж. Клін, што ўстаўляецца ў