Слоўнік гаворак цэнтральных раёнаў Беларусі (1990). Том 1. А-П. Е. С. Мяцельская

н НАБГОМКА 235 Меншы, малодшы. У яе ж двоя дзяцей мяншэйшых. Дукора Пух. МЯРЗЛЯК м. Лядзяк, лядзяш. Бывая, як сьцяплея ды цячэ, а потым падмерзьня, мерзьлякі на стрэхах панамярзаюць. Пруды Стаўб. МЯРНІЧЫ м. Землямер, каморнік. Замер зямлі мярнічы рабіў, трэба было плаціць. Caвоні Стауб.; параўн. польск. mierniczy тс'. МЯРОЖА ж. Рыб. Мярэжа. У мярожы два кулі, рыба пападаіць у гэтыя кулі, a назат ня вылязіць. Ёсьць мярожа на шчупака, яна доўгая, вуская, хвост у яе на абручах. Мікольцы Мядз. МЯРСБЦЬ незак. Імжэць, падаць вельмі дробнымі частымі каплямі (пра дождж). Hy, а патом дожджык мярсійь, а вёска гарыць, а каровы ходзяць каля вёскі, равуцъ, каб у хлеў, a хлеў гарыць. Новікі Мядз. МЯРЦВІК м. Нябожчык. І чаму ён гэткі белы, што мярцьвік? Хіба мо хворы? Рудня Стаўб. МЯРЦВЁЦм. Toe, што i м я р ц в Г к. Мярцвец ляжыць, пакрывалам пакрыты. Дрычын П ух., М ЯСАн. L Абалснь, гладкі ствол. Буйныя i дробныя сукі апсякаюць да мяса, каб глаткі ствол быў. Ляхавічы Дзярж. 2. Мясістая абалонка гарбуза, мякаць. 3 мяса ў нас вараць кашу. Рудня Чэрв. 3. Toe, што i мазі*Г. Я к выбіраяш гарбузэ, дык трэба чысьцянька выбіраць, безумяса. Мікалаеўшчына Стаўб. МЯСТЭЧКА н. Цэнтральная частка сяла. На мястэчкуўнас усе сходы праходзяць, хлопцы i дзяўчаты зьбіраюцца, як захочуць пагуляць i папець. Жораўка Пух. м я т А ц ц а незак. Мільгаць. Толькі гляну ў цілівізар, дык мне ўсё мятаецца перад вачамі. Пярэжыр Пух. МЯТЛА ж. 0 Пад мятлу - начыста, без астатку. Вельмі цяшка было, як вярнуліся на сваё котлішча: усё пад мятлу забралі немцы. Разжываліся на голум камяні. Дукора Пух. МИТЛІК м. Падарунак. Цалаеала, цалавала мяне ўнучка, дужа ш упанаравіла іна мятлік, што прынісла на хрэсьбіны. А я ш за мятлік гэты зашмат грошы аддала. Якімаўка Круп. М ЯТРбУКА ж. 1. Каза, сажань. У нашага агранома ёсь мятроўка, вясной соткі намяраюць у полі. Бытча Барыс. 2. Toe, што i дзеситка. Маруся казала, што ў іх ест каса мэтар дваццаць. Hy, мабыць, ілжэ яна, такой касы няма. Ест каса мятроўка, на жыта гэта каса, вялікая, а на мэтар дваццаць ні бывая каса. Арцюхі Стаўб. МЯТУШ ЙЦЦА незак. Мітусіцца. Эта ж я ні магу глядзецъ узат, тады мне ў вачах мятушыцца, мятушыцца. Я я к еду куды, абізацельна, каб глядзецъ упярот. Савоні Стаўб. МИЧКА ж. Тое, што i в ы м і н а к а. Мячкі мнуць, толькі мяліцы дра-драх! Сколька там за дзет одна мячка намнець, трахтар во? Бясяф і Лаг. М ЯЧЭУНІКлі. Бат. Рагоз (Typha). Ён вялікіу вялікі мячэўнік, метра паўтара. Плялі раней з рагозу хамуціны, киб ні муліўся конь. Рудня Чэрв. н НА прыназ. I. з він. 1. Ужываецца пры ўказанні на від захворвання. На. Адпавядае беспрыназоўнікавай канструкцыі. Захварэў сын на шкарлятыну адзін. Прайшло дзён колька, усе мае дзеці пахварэлі на шкарлятыну. Калініна Дзярж. Хварэў на падучую балесь. Ластаянцы Валож. 2. Пры ўказанні на аб'ект, у бок якога накіраваны рух. На. Учора рана на Узду хадзхла. Каменка Уздз. 3. Пры абазначэнні мэты дзеяння. У. Сяньня на рыбу ён ні пойдзіць: у яго ахвоты няма. А мы п то пашлі на рыбу, каб былі таптухі. Рабунь Віл. 4. Ужываецца ў прыслоўных выразах. Наросло сьліў усім на зьдзіў. Мікольцы Мядз. H. з месн. 1. Пры ўказанні на дзейнасць, якой хто-н. займаецца. Каторыя ў нас на штатах, тыя помногу зарабляюць. Пудзіцк Пух. 2. Пры абазначэнні абумоўленасці дзеяння. Адпавядае бес.ўыназоўнікавай канструкцыі. Дось на тым, што яна даўно замуш вышла. Сядзіца Віл. НААГРЫЗАЦЦА зак. Груба, злосна паспрачацца. Маладыя цяперака спаць любяць. Мой вонь тожа. Раніцай ледзь устурыш, яшчэ й наагрызаіцца. Вязынка Маладз. НАБАБЗн ЩЬ зак. Экспр. Накласці. От толькі ня хочацца, а то я залез ба i такі воз набабэніў ба, што ні пацягнулі б i коні. Бяларучы Лаг. н а б А в щь зак. Нагаварыць, нарасказваць, намалоць языком. Во набавіла вам усяга, толькі час у настаўніцы адабрала. ЯзМ Віл. НАБАСЯКА прысл. Басанож. А летам увесь час набасяка хаджу, тут усе так звыклі, ды i нашто цяплом тыя боты? Узгурск Чэрв. НАБАХАЦЬ, НАБОХАЦЬ зак. Наліць звыш меры. Гэтулькі набахаў, як не человеку, а каню. Масцішча Барыс. Набохала такую вялікую місу, страх, дзе ж я з'ем?1 Узгурск Чэрв. НАБГОМ прысл. У выразе: піць набгом піць з вялікай пасудзіны, нахіліўшы яе; піць нахіліўшыся. П 'е з збанка набгом. Дукора Пух. НАБГОМ КА ж. Невялікая пасудзіна. Налі кату сырадою ў набгомку, хай паесьць крыху. Чэрвень Чэрв