МЫША м мышА ж. Заал. Мыш палявая (Apodemus agrarius). Ай, мыша во! Ды ні дзяржы ты яе ў руках, яна ш цябе ўварве. Бяларучы Лаг. МЫШАПбР м. Неадабр. Праныра. Нічога ні ўхаваіш за гэтым мышапорам. Краснае Лаг. мышАты прым. Мышасты, шэры. Мышаты конь на мыш колерам подобны. Наш конік мышат так скора бяжыць, толькі іскры б'юць с-пад капыт. Ляхавічы Дзярж. МЫШКА ж. Карацелька. Тут много моркавы, але мышкі ў мяне на другой градзе растуць. Вялікая Вуса Уздз. Столовая морква самая лепшая ў нас, такая доўгая чырвоная. Яеяш чэ мышкай завуць. Рабунь Віл. М ЗДЛІКм. Тое, што i м ы д л я. У мэдлік ставяць па дзесіць снапоў: дзевіць ставяць уніс камлём, а дзісятым накрываюцъ зьверху. Трыгузі В Ц. МЗЛЬНГОАКм. Памянш. Тое, што i м ы д ля. Я к пройдзе дошч, так i раскрываюцца мэльнічкі, сушаць снапы. Саланая Валож. МЗНДАЛЬ м. Тое, што i м ы д л я. Мэндлі пасохнуць тры-чатыры дні i возяцъ у такі. Жыта ў мэндалъ па дзесяць снапоў ставяць. Малмыгі Віл. // Пяць снапоў ячменю, аўса, састаўленых у кучку для прасушкі. Кабеты, якія жалі ячмень, ставілі яго у мэндалі. Старына Дзярж. м Зц а ць незак. Шукаць, мацаць навобмацак. Мне б толькі у лес. Я каб i не бачыла ягат, дык хоць бы рукамі мэцала. Дрычын Пух. МЗШТЫ мн. 1. Балеткі. М іш ку на ўра падымалі: мэшты ў яго новыя, а ён нагамі дрыtae, дрыёае. Бяларучы Лаг. 2. Лапці з нітак. Плялі лапці кручком i звалі іх мэштамі. Beцярэвічы П ух.; параўн. польск. meszty 'тапкі пакаёвыя'. МИГНУЦЬ зак. 1. Гольцнуць. Сплю i чую, як котмягае па сене. Чула, як мягнуў раніцай апошні раз i зьнік. Бясяды Лаг. 2. Ударыць, стукнуць. Ну, нашто гы гэтага малого мягнуў? Ён жа тут самы меншы, а ты вунь які! Тхар* ніца Лаг. 3. перан. Карпець. Нада было табе мягнуць, сядзець, робіць усё гэта? Ратуцічы Барыс. МЯДЗВЁДЗІК м. Заал. Мядзведка (Gryllotalpidae). У мяне мядзьведзікі картошку патточваюць. Вецярэвічы Пух. МЯДЗВЁДЗЬ м. Кулін. Бабка з цёртай бульбы. От я сёньня наелася смачна! Зьдзёрла бульбы, паставіла мядзьведзя на дзень, a paніцай наліла кіш ку з бульбы, добра ўжарыла ўжыры. Грьішкавічы Віл. МЯДНЩ А ж. Любы таз, не абавязкова медны. Нікуды ні хадзіця, дам мядніцу чыстую, мыйціся на здароўе. Ваўкалатка Віл. МЯДбВЫ прым. Багаты мёдам. Сёлетні год будзе мядовым. Вецярэвічы Пух. М ЯДбУКА ж. Салодкі гатунак яблык. Унучка мая толькі мядоўкі любіць. Скора пасьпеюць мядоўкі, можа, i вы пакаштуяце. Зазерка Пух. МЯДУНКА ж. Бат. 1. Галоўка, кветка дзяцеліны. А як ні было хлеба, хадзілі ў мядункі, ірвалі казятнік, сушылі, таўклі i пяклі праснак. Весялова Круп. Я к галеча была, мядункі шчыпалі i елі. Ігрушка Круп. 2. Люцэрна (Medicago L.). Сок пчолы бяруць зь мядункі, канюшынкі, c усякіх цьвяткоў. Ігрушка Круп. МЯКІННШ А ж. Уст. Мякіннік, кут у гумне для мякіны. У застаранцы адгароджваецца месца,ямякіньніца на мякіну. Такарьшисі Іўеў. МЯКУШ КА ж. Мякіш, кончык пальца. Патрэскаліся ад гразі мякушкі. Вецярэвічы Пух. МЯКШЫЦЦА незак. Рабіцца мяккім (пра страву). Я к у печ уставіш, мякшыцца i такая смачная уобіцца. Ратуцічы Барыс. МЯЛЕЦ м. Чалавек, які перапрацоўвае зерне на муку ў жорнах. Мужчына, што меліць, - мялец, бабы ня меляць, бо цяшка. Ігрушка Круп. МЯЛШНБ н. Кастрыца з-пад лёну або канапель. Нацягала мяліньня з-пад лёну на варыўню, уцяпліла трохі. Акалова Лаг. МЯЛІСТЫ прым. Неглыбокі. Ехаў лоткай i папаў на мялістае мейсца, што аж лотка стала. Ляшчынск Мядз. МЯЛІЦА ж. 1. Мялка, церніца. Мяліц цяnep няма ўжо, бо самі лён не мнём. A ў мяне недзе на чардаку мяліца старая захавалася, я вам покажу. Зазерка Пух. 2. Экспр. Лапатун, балбатун. Мяліца ты, мялхца, дай другім хоць слоўцаў ўставіць/ Рубяжэвічы Стаўб. МЯЛІЦЬ незак. Церці. Не, не адразу. Cnaчатку лён пасушаць, a потым ужо мяляць. Вялікая Byca Уздз. МЯНШПСА ж. Сарочка мужчынская. Хоць бы ў нядзелю зьмяніў мянішку на чысьцейшую, у людзі ш пойдзіш. Літва Стаўб. МЯНТАШКА ж. Экспр. Хто многа i без толку гаворыць, трапло. Баба яго такая мянташка, што хоць вушы затыкай. Цэлы дзень балбоча i балбоча. Вялікая Byca Уздз. МЯНЩЦЬ незак. Экспр. Есці. Далі табе, дык i мянці на здароўе, не зявай! Пярэжыр Пух. о Мянціць языком - гаварыць лухту, балбатаць. А ён усё мянціць языком, надаеў усім. Пудзіцк Пух. МЯНШ УХА ж. 1. Самая меншая з дзяцей. Анна подобна на матку, старэйшая, а мяншуха бацьку пасачыла, выліты бацюта. Язні Віл. 2. Cornea малодшага сына. Сьвёкар, бывала, ва ўсе дзялы залезіць, абгаварыў. „Мая ж мяншуха рабіць ня хочыць, азяў сын з-пад вазонаў, з-пад павільёнаў", - усё, бывала, гэдык казаў. Язні Віл. МЯНШЗИШЫ прым. Выш. ст. да малы
Дадатковыя словы
бюць, мйгнуць, такарьшйсі, ядбўка, ўставіцьі
2 👁