Слоўнік гаворак цэнтральных раёнаў Беларусі (1990). Том 1. А-П. Е. С. Мяцельская

ЛЫНДЫ Л дыня не мае нічога ў запасе. Я к чужы чалавек у хату, дык i лындай вачыма. Щханава Слабада Стаўб. ЛЫНДЫ мн. О Лынды біць — гультайнічаць. Мы лынды ня 6Ш, а падымаліся ранюсінька, ні сьвет ні зара, ды i лажыліся за поўнач. Буаяры Маладз. ЛЫСШ КА ж. Невялікая лысіна. V Як удасца жарабя з лысінкай, дык i здохня з лионкам. Мікалаеўшчына Стаўб. ЛЫТКА ж. Жарт. О Лытку высташць выйсці на людзі, паказацца. І што ты, Ганька, там робхш, што ў цябе за работа, што ўсё дома?! Хоць бы лытку куды выставіла: иi ў клуп, ці на сяло. Бясяды Лаг. ЛЫХТАЦЬ незак. Экспр. Сварьщца. Чуцъ што, чуцъ слова ня тое скажаш, дык яна адразу лыхтае. Пагарэлец Пух. ЛЫЧАНІКІ мн.; адз. лычашк м. Лыкавыя лапці. Насілі палатняная, то зрэбная да работы. ХадзШ ў лапцях бывала, лычанікі надзеніш i йдзеш. Засулле Стаўб. ЛЫЧАНЫ прым. Тое, што i л ы к 6вы. Лапці гэтыя абуіш, ды добра, калі пянъковыя зьвяжыш. А то ш лычаныя! Лычаныя я ні умела добра плесьці, спляту нейкую як карзіну i гэдак шлёпаюся ў тую школу. Малінаука Лаг. ЛЬГА безас. у знач. вык. Можна, магчыма. Мне кап хоць льга было ісьці, дык я б i ў полі пайшла палоць. Дрычын Пух. л ь н а б р А л к а ж. Ільноўборачны камбайн. Лён вырас, пускаюць льнобралку: лён застаецца ляжацъ у роўнінькіх радках. Ягадка Бярэз. ЛЬИНІШЧА н. Поле, з якога ўоралі лён. Пайду на льянішча, там мой трохі травы ўкасіў, дык павярну на другі бок, хай сохне. Заямнае Стаўб. ЛЗі*УР м. Парадак. Ясі ты абы-як, без ніякага лэ&уру. Цялякава Уздз. ЛЗДЗЩ Ь незак. Неадабр. Гаварыць абышто. Я к сядуць жанкі вечарком на лауках, ды я к пачнуцъ лэдзіць, хоць ты вушы затыкай. Рубяжэвічы Стаўб. лэж ж. Няпраўда, напрасліна. Такую лэж на чалавека навялі! Краснае Лаг. ЛЗПАЦЬ незак. Шавяліць. Усё толькі губам! лэпая, але маучыць. Дукора Пух. ЛдХА ж. Асудж., лаянк. Пляткарка, языкатая жанчына. Кап хоць што ў яе на языку затрымалася, такая ўжо лэха. Аляхновічы Маладз. ЛЗХАЦЬ незак. Неадабр. Тое, што i гандзю р ы ць. Калі ўжо выпіў, дык ня лэхай чаго ні трэба. Пярэжыр Пух. ЛЮ БАВІНАж. Поснае мяса без тлушчавых праслоек. Сёлета ў мяне шчэ й любавіна ёсь, хаваю для ўнучкаў. Я к прыедуць у госьці, нічога ня хочуць, толькі любавіну давай. Баяры Маладз. а ЛЮ БЁЗНІКм. Ват. Прьюаротная трава. Гэта, дзевачкі, любезьнік, каб вас хлопчыкі любілі, за qaMi роем хадзілі. Палачаны Маладз. ЛЮБЩЦА незак. Любіць а дно аднаго. А цяпер любяцца, любяцца й год, i два, а як да жыцъця, дык ні сабе паглядзець, ні людзям паказаць. Язні Віл. Зъ дзедам сваім я ні любілася. Пагост Віл. ЛЮБИВАЕ у знач. наз. Поснае мяса або мяса з прорасцю сала. Сланіна ляжыць доўга ў нас, ні натта маюць ахвоту да яе, а вот любовае не залежваецца. Я к заколім кабана, часьць любовага пасолім ды ў марлю зашыім, i вісіць так. Хожава Маладз. ЛЮБбСЦІ мн. Любошчы. Аднойчы мы йшлі прас каноплі дахаты i ні зналі, што наш разгавор патслухваюць нашы дзяцюкі. Усе дзеужі расказваюцъ пра свае любосьці, ну й мяне нячысьцікі за язык пацягнулі расказачь пра Даніпата. Пузыры Мядз. ЛЮБИЦЦЕ н. Тое, што i л ю б о с ц і. Нічога быў хлапец, а ў гэтым горадзе разбасякаваўся саўсём, любоцьце гэтае - сяганьня ана, заўтра - другая. Язні Віл. ЛИДЗІ.мн. О На людзях - на віду, у прысутнасці іншых, публічна. Калякціў наш здаровы, баявы. Мы выступш ў друку са зваротам за здаровы быт сярод хлебаробаў. Здавапася б, усё нормальна. Але гэтых во нашых хлопцаў трэба выхоўваць: калоцяцца, сварацца паміш сабою, на людзях абзываюць адзін аднаго гаткімі слоўцамі. Горкі Стаўб. людз&ш прым. Ядомы, прыдатны ў ежу. У нас ваўчыныя толькі грыбы, іх няможна есьці, a людзіныя яшчэ ня вырасьлі. Бяларучы Jlar. ЛЮДЗИЦЬ незак. Гуляць вяселле. У нядзелю мы будзем людзяць у брата, пабачуся ca сваімі. Палачаны Маладз. ЛИДНЫ прым. Прызначаны на выхад у людзі. С к ужалю ткалі тонкая полотно на людныя кашулі, у тых кашулях хадзілі ў цэркаў i на фэст. Мацкі Мядз. л ю д с к а в Ад ц а незак. Апранаць у людзі, выхадное. Хто йта моё паліто кінуў на печ? Я у ём люцкуюся, а яны на печ кідаюць. Савоні Стаўб. ЛЮДСКГ прым. Чыйсьці. Там былі скляпэ люцкія, дак ён там хавоўся. Цялякава Уздз. ОПаўтары людскага — трэцяя частка таго, што ў людзей. Такая ў мяне аспадарка - паўтары люцкага. Мужык з вайны не вярнуўся, дзеці ў горадзе, унукі во толькі малыя. Баяры Маладз. ЛЮДЦЫ толькі мн. Ласк. Людзі. I колькі люццоў пагібла нашых у гэту войну — нявінныхжанчын, дзяцей, улучат. Партызанскі Віл. ЛЮМІНАВЫ прым. Алюмініевы. Во купі