АБАСЛАВІЦЬ А проз рот ішла кроў, i памёрла. Абасілілася. Пагост Віл. АБАСЛАВІЦЬ зак. Благаславіць. Падышла маці яга да стала, выпілі мы зь ёй na чарцы, яна нас абаславіла. Баранцы Віл. АББІЎКАж. Toe, што i а б а б і ў к а. Аббіўка на дзіване натта харошая, так прышлася да абояў — рада, што ўзялі. Малмыгі Віл. Сьпінка ў крэсьле адвальваецца, ношкі шатаюцца, сядзеньня ўгнулася, аббіўка парвалася. Ляхавічы Дзярж. а б г А д з іц ц а зак. Забрудзіцца, вымазацца, выпацкацца. Ён так абгадзіўся, што дагэтуль атмыць ні магу. Люцец Барыс. АБГАРбДА ж. Агароджа. А тады кажу: „Ідзеця да гэтых, (што) жалезная абгарода, дак от гэта хаэяйка ўсюды ходзіць: na свадзьбах, i na гасьцях. Яна песьні ўмея ŭ ціперашнія i доўнейшыя. Калініна Дзярж. АБДЗІРКІ толькі мн. Кастрывыя рэшткі ад часання лёну або пянькі на грэбень, ачоскі; усё, што застаецца на грэбені. Глянь, колькі абдзіркаў насабіралася, можна цэлую кудзелю зрабійь. Ляхавічы Дзярж. АБДЗІРКУС м. Гарэза, дуронік, непаседа. Не набрацца адзення на гэтага абдзіркуса: месяца не прайшло, a галошы парваў, рубашку распаласаваў. Межава Чэрв. АБЁДАШНІ прым, Які ў часе супадае з абедам. Сын сёньня абедашнім аўтобусам прыехаў. Бясяды Лаг. АБ'ЁДДЗЕ н., толькі адз. Корм для свойскай жывёлы, рэшткі яго ад зімы. У нас яшчэ ў паееці многа аб9едзьдзя астаецца. Пількаўшчына Мяцз. АБ'ЁДЗШЫ толькі мн. Аб'едкі, недаедкі Госьці парасходзіліся, нікога с прыстойных не засталося, на стале адны аб'едзіны валяюцца — i нам нада падавацца дамой. Межава Чэрв. АБЁРДЗІЦА, БЕРДЗІЦА ж. Планачка для мацавання трысцінак у бёрдзе. У абердзіцы ўстаўляецца трысьцё, абердзіц чатыры ў бёрдзе. Зламаецца абердзіца, прыдзецца ўсё бёрда пераплётаць. Мікалаеўшчына Стаўб. Бердзіцы - гэта тіруткі для ўтрымання трысьця. Вецярэвічы П ух. / АБЁРНБНЫ дзеепрым. зал. np. ад абярнуць. Сгояу панарат абернены, хлопчык узьлес на гэты панарат i зеаліўся з гэтьм панарадам, так што прыбіўся. Замошша Віл. АБЁРТУВАЦЬ незак. Абверчваць, абкручваць. Лапці, у лапцях забарсьні доўгія, да калена абертуяш анучы, аборамі ўматаў нагу — i пашоў. Дрычын Пух. АББРУЧ прысл. Папераменна, то адной рукой, то другой. Мы суткамі аберуч яе колыхали такая крыклівая росла. Цялякава Уздз. АБЖ ХЛЩ Ьзак. Абскардзіць. Рашэньне суда яшчэ абжаліць можна. Грабёнка Чэрв. АБЖЬШКІ толькі мн. Абрад. Святкаванне пачатку жніва. Сабіраімся, бяром сярпы, ідзём жаць. Тады абжынкі зробім. Бубны Віл. І абжынкі гулялі. Жнём жыта, вянок саўём, прынясём у кантору, дзе нашы гаспадары, pyкавадзіцелі. І пяём абжынкі. Зачысце Барыс. АБЗА ж., толькі адз. Неабчэсаны верхні знадворны слой бервяна. Абза гавораць, як дом рубяць, ды дзерава абзаватае,. не прыстае бярвяно да бяреяна. Вялікая Byca Уздз. АБЗАВАТЫ прым. Неабчэсаны. Гл. абза. АБЗУЙ м. Неабрэзанае рабро дошкі. Абзуі атрымліваюцца тады, калі на дошкі распілена круглое береяно. Бывае, што абзуй i падгабляваць трэба. Мікалаеўшчына Стаўб. АБЗЫЎНУВДА зак. Падаць голас, абазвацца. Я к увайшла ў хату, дык абзыўнулася, ды як загалосіць! Дукора Пух. АБІВАЦЬ незак. Вымалочваць. Лён харошы трое, скора камбайн пусьцяць: рее, вяжа i абівая. Бяларучы Лаг. 0 Абіваць тунікі — гультаяваць, бяздзейнічаць. Ты нічога ня poбіш, абіваяш тунікі. Каменка Уздз. АБІРАІСА м. i ж. Абірала, грабежнік. Фашисты такія абіракі, усё забіралі. Гілікі Baлож. АБІЙКІ мн. Абутак на драўлянай падэшве. А твой бацька зямлі хоць i многа меў, а абіякі насіў — усё на боты ні выходзіла. Дзераўная Стаўб. За маею памяцю некія абіякі насілі. Я помню, пад боты падбівалі дзеравяныя падэшвы, абіякі зваліся. Савоні Стаўб. Маладыя ня толькі ні насілі, але нават i ні бачылі абіякаў. Паплавы Бярэз. АБКАЗАЦЬ зак. Расказачь падрабязна. А тыўШачойчыхі попытайся, яна табе ўсё апкажа. Клетнае Барыс. АБКІДКА ж., толькі адз. Абвязванне. Зрабі апкітку, \ будзець цепкацца. Вішнева Baлож. АБКЛАДАц Ь незак. Абшываць па краях футрам (пра адзенне, абутак). Даўней такія спрытныя ўланачкі шылі, суконныя, мехам абкладалі. Рубяжэвічы Стаўб. АБЛАДЗІЦЬ зак. Абчысціць ад лушпаек, падрыхтаваць да варкі. Сыночак, навастры нош, бо ён вельмі тупы, а трэба на вячэру булъбы абладзіць. Рудня Лаг. АБЛАТАШ йЦЬ зак. Абабраць, абарваць (садавіну, агародюну), дапускаючы глум. Я к уварваліся малыя, дак увесь сот аблатошылі. Лящчынск Мядз. АБЛАЎНбБ ПАЛЯВАННБ. Паляванне, калі месца, дзе знаходзіцца звер, ачэпліваецца паляўнічымі i загоншчыкамі. Аблаўноя паля ваньня праходзіць хаку некалькі паляўнічых адзначаюць пэўны аб'ёкт i расстанаўліваюцца на адпегласці адзін ад аднаго i ідуць на зьвеpa. йруды Стаўб. Паляваньня c флашкамі аблаўндя паляваньпя. Рудня Чэрв. Аблаўное паляваньне — кааі месцазнаходжаньне зьвера
Дадатковыя словы
абедзіны, абедкі, абзыўнўвда, абзўй, абёддзе, абёдзшы, абёкт
24 👁