Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 565  ▶ 
шай — пра цяжкае, нясвежае паветра ў памяшканні. Дыму поўна хата — хоць тапор вешай. Малі Астр. ТАПОФ НІК м. Дровы, падрыхтаваныя для паліва. Tanopнік там злажыў. Вецярэвічы Пух. ТАПТА'ЦЦА незак. Паволі выконваць якую-н. працу. Tanтуха на месця топчацца. Малі Астр. 0 Таптацца ў навозе — рабіць без значнага плёну. ён таптаўся ў навозе — ён нічаго не відзеў у жыцці. Ахрэмаўцы Брасл. ТАПТА'ЦЬ I незак. 1. Таптаць, утрамбоўваць. Я тантала воз. Ахрэмаўцы Брасл. Хоць падае, але воз топча. Гемзы Шальч. Сена ў стагі топчуць. Палік Барыс. Тапчу ў банку шчоўя. Вецярэвічы Пух. 2. Націскаць, надаўліваць, прыводзіць у рух. Караўлот к р уц іш нагой топчаш дошчачку. Солы Смарг. 3. перан. Выконваць хатнюю работу. Яна ў хаце каля шасці гадзін тантала: то гуркі саліла, то прыбірала. Ахрэмаўцы Брасл. V I коньскую галаву цягні, І чалавечую не тапчы. Кураполле Паст. ТАПТАТЦЬ II незак. Апладняць. Качар топчыць. Беразіно Докш. Качар топча [гуляе]. Глівін Барыс. Топча пятух. Лука Нараўк. ТАПТУ'ХА I ж. рыб. Таптуха. Таптуха — дзве палкі i сетка, нагамі тапталі i заганялі рыбу. Мыто Лід. ТАПТУ7ХА II ж. зневаж. Жанчына, якая паволі выконвае якую-н. працу. Яна на месця топчацца — таптуха гэта. Малі Астр. ТА'ПЦІ, ТЭ'ПЦІ мн. Тапкі. Тапці надзень. Рудня Астравітая Чэрв. Тэпці стаптаныя, старыя. Рудня Чэрв. ТАПЧА'Н м. Канала. Наш тапчан з разьбой. Кемялішкі Астр. На тапчане сядзіць. Ністанішкі Смарг. Тапчан, як зэдаль, шырокі, длугі, з дылі зробляны. Магуны Паст.; параўн. польск. tapczan тж'. ТАПЧЭ'Й м. зневаж. Пра таго, хто марудна, паволі ходзіць. Тапчэй ты! Топча i топча, ходзя памалу. Азяраны Раг. ТАПЭ'Р ел. ТАПЕ'Р ТАРАБА'НЩ Ь незак. экспр. Цягнуць, валачы. Хлопец вядро тарабаніць. Навасёлкі Мядз. ТАРАДА'ЙКА ж. 1. Воз на двух колах для выезду ў поле. Положу плуга на тарадайку i поіеду на ціелы дэнь в поле. Курашэва Чыж. 2. экспр. Стары, паламаны воз. Такою тарадайкою далеко нэ заіедэш. Курашэва Чыж.; параўн. польск. taratajka 'тж\ ТАРАЙДА' м. i ж. зневаж. Дурань. V Такі тарайда! Мал! Астр. ТАРАКА'Н, ТАРАКО'Н м. заал. Таракан. Тараканэ чорныя, як жуке, па куткох сядзяць. Пацаўшчына Дзятл. А тараканы былі велькія: Малышы Лід. Тараканы раней былі, у хаця вяліся. Навасёлкі Лід. Жылі мы ў старой хаце, дзе вяліся тараканы. Жылі Іўеў. Тараканы таўстыя. Рыбчына Віл. А чорныя
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

тапер, тапэр, тарабанщ, тарадайка, таракон
2 👁
 ◀  / 565  ▶