Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

шкодзіць. Каўняны Гродз. Нічога мне не шкодзіла. Парэчча Гродз. 2. Наносіць урон. Дазалі, што залом шкодзіў шмат каму. Чуркі Ашм. Пажар шкодзіць. Лайпушкі Ігн. Ш КО'ДЛІВЫ прым. 1. Toe ж, што i ш к а д а ў л і вы I. Хлопцы былі шкодлівыя, усюды ўлезуць. Бакшты Іўеў. Ох, i шкодлівы гаты чалавек, усё спаціху робіць злое. Завельцы Астр. 2. Toe ж, што i ш к а д л і вы 2. Шкодлівы кот. Завельцы Астр. Шкодлівы кот na збанках лазіць; кап палізаць міске. Клралі Шчуч. Такая шкодлівая кошка — сыра, масла папробуя. Парэчча Гродз. Але i шкодлівая карова, нідзе ёй месца няма. Пацаўшчына Дзятл. Шкодліва карова, любіць у шкоду хадзіць, у шкоду усё бяжыцъ. Альхоўцы Лях.; параўн. польск. szkodliwy тж'. 3. Toe ж, што І ш к а д л i в ы 3. ffeo вочы шкодлівыя, як гляня, то, кажа, зрок можа ўрачы, вочы мая гэдакія шкодлівыя. Mipaтычы Карэл. Ш КО'ДНЩ А ж. Хто робіць шкоду. Шкодніца ў шкоду залезла [карова]. Пасіене Лудз. ШКО'ДНЫ прым. Тое ж, што i ш к а д л і вы 2. Шкодна карова: занадзілася ў шкоду. Лука Нараўк. Шкодны кот. Малькуны 1гн. Шкодная карова. Завельцы Астр. ШКО'ЛА ж. Школа. Да школы хадзілі. Васілевічы Гродз. Ш КО'ЛЬШ К м. Школьнік. Школьны віку абдзелываюцы Валеўка Навагр. ШКО'ПОК м. Даёнка. У шкопок даілі короў. Калясное Міхал. ШКО'РНЫ мн. Апоркі, хадукі. Ш корны над зет ы былі ў бацькі, а дачка трэбавала купіць ей на плаця. Кураполле Паст. ШКРА'БНУЦЬ зак. Абдзерці, параніць. Шкрабнула руку аб нешта. Азяраны Раг. ШКРОўПЯЛЬ м. мед. Дыятэз. Шкропяль — вочы баляць, ат шкроплю салоткім маслам мазацъ. Саланоё Віл. ШКРО'ТКА ж. Драўляны кружок, які служыць для замацавання шпулькі на шпяні рагулькі. Шкротка — кружок, шпулю закручываць, прышпулек. Кураполле Паст., ш к р оф м. Тое ж, што i ш к р о п я л ь. Калючы дзет, дзяткі п'юць ат шкрофу. Ахрэмаўцы Брасл. ШКРО'ФІЛЬ м. Тое ж, што i ш к р о п я л ь. Шкрофіль у вачах. Саланое Віл. Ш КРУ'БАЦЬ незак. экспр. Хадзіць без мэты, бадзяцца. Дзе ты шкрубаеш, дзе павалачэсся? Кіралі Шчуч. Ш КРУ'МБ АЦЦА незак. Ісці, шоргаючы абуткам. У клумбах шкрумбаўся. Кураполле Паст.; параўн. літ. skrumplinti 'паволі, няўклюдна хадзіць'. ШКРУМ-ШКРУМ выкл. у знач. вык. Шкраб-шкраб. Шкрумшкрум — зашкрумгаўся нехта. Кураполле Паст. ШКРЬІФ м. Toe ж, што i ш к р о п я л ь. Шкрыф — цячэ з вушэй i ў ліцо разкідаецца, струпэ. Вострава Маст. ШКРЬГФУЛ м. Toe ж, што i ш к р о п я л ь. Шкрыфул на вочкі быў паўшы. Гемзы Шальч. 31. Зак