Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 565  ▶ 
польск. szklo тж'. 2. Камянок дa лямпы. Kyni шкло да лямпы. Паляцкішкі Воран. ІПКЛУ'НКІ гл. ШЛУ'НКІ ІІІКЛУНДЗКУК м. 1. Свіны трыбушок, начынены; мясам. Шклундзюк смачны. Кураполле Паст. 2. перан. зневаж. Хто нязграбны, неііаваротлівы. V Да работы ані цюк, а да танцаў, як шклундзюк. Кураполле Паст.; параўн. літ. skilańdžiŭkas тж'; гл. к л у н д з ю к. ШКЛЫ'. У выразе: Выткаць у шклы — выткаць у клеткі. Посщлщ выткалі ў шклы. Старыя Смільгіні Воран. ШКЛЮД, ШКЛЮТ м. 1. цясл. Склют. Шклюд быў, броўны часалі. Месянцы Брасл. Шклюд — на хаты дзерава шклюдавалі. Пасека Ст.-Дар. Мала хто відзіўшы шклюта. Ахрэмаўцы Брасл. Шклюд — дзе лес цесалі, шырокі, а тут ад абуха — тонкі. Малыя Аўцюкі Калінк. Шклют — вялізна сакера. Дзяніскавічы Ганц. 2. перан. Пра чалавека, які не мае добрай паставы, ходзіць сагнуўціыся. Ходзіць, як шклют, скорчыўшыся. Курапол.ле Паст.; параўн. літ. skliŭtas тж'. ІІІКЛЮДАВА'ЦЬ незак. Склюдаваць. На хаты дзераво шклюдавалі. Пасека Ст.-Дар. Шклюдуй дзераво. Дзяніскавічы Ганц. ІПКЛЯ'НКА ж. Шклянка. Падай сподак i шклянку. Кіралі Шчуч. Шклянкаю націскалі на цеста. Васілевічы Гродз. Дай шклянку, хачу піць. Збляны Лід. V У яго печ, што шклянка — ні дыму, нічога, a ў нас во там абдыміць, там абдыміць. Завельцы Астр.; параўн. польск. szklanka тж'. ІІІКЛЯ'НКІ мн. Кавалкі пабітай шкляной пасуды. Шклянкі валяюцца. Рудня Астравітая Чэрв. ШКЛЯ'НЫ прым. Зроблены ca шкда. Шкляны посуд i не давезла. Рыбчына Віл. Ш КЛЯРО'З, Ш КЛЯРО'С м., Ш КЛЯРО'ЗА ж. Склероз. У мяне шкляроз галаўных сасудаў. Дарава Лях. Мне прызналі шклярос сэрца. Парэчча Гродз. Ей шкляроза пала на мазгі. Темзы Шальч. Маю шклярозу, галава баліць. Дэгшні Шальч. ШКО'ДА I ж. Патрава. Лятом каровы — у шкоду, там лубен. Новіны Нясв. Каровы зрабілі шкоду. Альхоўцы Лях. Твая карова ні звыкшы ў шкоду хадзіць. Альхоўка Навагр. Каровы ў шкоду ляцяць, зямля аж варушыцца. Пацаўшчына Дзятл. Карова да шкоды ляціць. Кіралі Шчуч, Прывыкнуць каровы хадзіць у шкоду, дзе жыта. Малькуны Ігн.; параўн. польск. szkoda тж'. ШКО'ДА II у знач. безас. вык. 1. Тое ж, што i ш к а д а 1. Шкода яго мне. Грыкені Вільн. Шкода яго. Беняконі Воран. Шкода яго, небарака памёр. Вецярэвічы Пух. Мне шкода дзіця. Паляцкішкі Воран. Мамы было шкода. Кураполле Паст. Шкода, такі малады — i памёр. Галубы Мает. 2. пабоч. Тое ж, што i ш к а д а 2. Шкода, што яго тут не было. Кіралі Шчуч. Ш КО'ДЗЩ Ь незак. 1. Шкодзіць здароўю. Мне смятана не
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

кодзщ, шлункі, іпклункі, іпклянка, іііклюдаваць, іііклянкі
5 👁
 ◀  / 565  ▶