Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 565  ▶ 
šeškas тж'. 2. перан. лаянк. Пра неахайнага чалавека. Шашок ты смярдзючы! Беразіно Докш. ШАШЧЭ'ЦЬ незак. 1. Шамацець, шалясцець. Высах [млечнік], аш шашчыць. Саланое Віл. Шашчыць сена, oŭ, сухоя сена. Кураполле Паст. Шашчыць ліст, як ідзеш увосінь na лісту. Валынцы В.-Дзв. Нічога, маё сена шащчыць. Дзёрнавічы В.Дзв. Лісты самасейкі, як высахнуць, шашчаць. Гемзы Шальч. Лісця высахла, аш шашчыць. Вузла Мядз. 2. Трашчаць, храбусцець. Шашчыць хлеп каля зубоў з мякіны. Гемзы Шальч. Бывала, дзе пры ламох, так толькі шашчыць, а цяпер не так лазілі яшчары. Завельцы Астр. 3. Шумець. Шашчыць нешта, мусіць, дош ідзець. Вузла Мядз. ШАШЭ'ЙКА ж. памянш. да ш а ш а 1. Ішлі да шашэйкі. Лісна В.-Дзв. ША'ШЭЛЬ гл. Ш А'Ш АЛЬ, ШАШЭўНЬ I м. Toe ж, што i ша шк і. Кщапы шашні з бульбы пякуць. Азяраны Раг. ШАШЭ'НЬ II м. Toe ж, што i ш а ш а л ь. Шашэнь есь дзераво. Кузьмічы Люб. Ш ВАТЕР, Ш ВАТЕР м. Швагер. Швагер аддоў даццэ хату. Пацаўшчына Дзятл. Быў швагерам маім колісь. Новіны Нясв. Швагер часэ купіў. Кіралі Шчуч. Звала шваграм. Я пасмяялася. Сакаўшчына Валож. Швагер — мой муш для майго брата. Солы Смарг. Швагер расказваў, як ён у бежанцах быў. Збляны Лід. Ад швагра ўцёк pbŭ. Шкаўна Лудз. Брат жонкі — шваfep мне прыходзіцца. Грыкені Вільн. V Вантроба — ні мяса, швагер — ні радня. Лапічы Асіп. Швагер — не фамілія, вантробы — не мяса. Старыя Смільгіні Воран.; параўн. ням. Schwager тж'. Ш ВАГЕФКА, Ш ВАГЕФКА ж. Швагерка. Усё ш швагерка выйшла, ca мной пагаварыла. Дзёрнавічы В.-Дзв. Патом сваю швагерку пажаніў з ім. Дарава Лях. Сястра мая — майго мужа — швагерка. Солы Смарг. Швагерка — жонкі сястра. Гемзы Шальч.; гл. шв а г е р. Ш ВАТРА, Ш ВАТРА7 м. Тое ж, што i ш в а г е р. Яго швцгра ў Валынцы жывець. Валынцы В.-Дзв. Швагра прыехаў. Лісна В.-Дзв. Мой швагра аддаваў дачку замуж. Буды В.-Дзв. Швагра мне дапамагаў. Мярэцкія Глыб. Мой швагра піў ёдавую траву, але позна была, у горле ўсё была занятая ракам. Скрыпчына Лудз. ШВА'ИКА, ШВА'ИГА ж. I. Шыла, якім колюць свіней. Швайка е, каторай коляць свіня. Альхоўцы Лях. Свіня колюць швайкаю. Міратычы Карэл. Ест швайка, што свіння калоць. Вялікія Баяры Шчуч. Перакуляць кабана — i швайкай. Чуркі Ашм. Швайкай колюць свіней. Навасёлкі Лід. Бяры швайку i ідзі калі паршука. Кіралі Шчуч.( Швайка калоць свіню. Лука Нараўк. Швайгай каля пярэдняй лапаткі ў сэрца з левага боку— i гатова свіння. Пацаўшчына Дзятл. 2. Вялікая іголка, шаршат
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

шашчэць, шашэ^нь, шашэйка, шашэль, шваига, шваика
15 👁
 ◀  / 565  ▶