ка. Швайкаю калісьці шылі хамуты, швайка — такое шыло, а дзірачка, як у голцы. Альхоўцы Лях. Дай швайку мяхі латаць, цыраваць скарпэткі. Малькуны Ігн. 3. Прылада для пляцення лапцеа. Швайку рабілі з крэпкага дзерава, з бэза,. клёна, яна гладзенькая, каб за яе не чапілася. Гемзы Шальч. 4. перан. Шрам, рубец, след ад рога? бадлівай каровы. Швайкі выгналі карова карові. Навасёлкі Лід. Ш ВАНДРЫНА7 ж. бат. Балотная ядавітая трава. Швандрыну жывёліна як з'есць, то здохніц. Парэчча Гродз.; параўн. літ. švendras трыснёг'. ШВА'НКА ж. Toe ж, што i ш в а й к а 4. Шванка — ат рога, вышванкавала карова карову, на баку тры шванкі. Жьілі Іўеў. Шванку выгнала на баку карова рогам. Старыя Смільгіні Воран. Шванку выгнала карова, ці шнар. Белы Бераг Іўеў. ШВА'РА ж. плыт. Прывязь, скручаная з трох вітак для зма* давания плытоў. Швара — з трох гардзялей для звяскі лавак, плыта. Бакшты Іўеў.; гл. ш в а р ц ў г а, шв а р ц ы. ШВАРАНО'К, Ш ВАРНО'К м. памяти. Шпянёк. На сподні камень шваранок, а ў парпліцу ў верхнім устаўляецца. Чуркі Ашм. На шварнок надзяваецца парпліца. Пераброддзе Міёр. Ш ВАФГАЦЬ незак. Кідаць, піхаць. Узяўся швартаць, я ні шваргала. Ахрэмаўцы Брасл. ШВА'РКА ж. 1. Адзежына (паўпаліто) з даматканага сукна да кален на ваце ці на кажуху; паддзёўка. Тканыя шваркі насілі. Валынцы В.-Дзв. Шварка — з саматканага аукна. Опса Брасл. Яна ў шварку ўкруцілася i вышла. Пераброддзе Міёр. Шварка — на кажуху, кажух, абвалочаны сукном. Кураполле Паст. Шварку адзеў. Лоск Валож. Шварка саматканая на ваці. Валынцы В.-Дзв. Шварка — поўпальто с саматканага сукна на кудзелі ці ваці, надзень маю шварку, а то замерзніш. Лісна В.Дзв. Шварка на ваці бывая i на кажуху. Шваркі мушчынскія— адзежа з адваротамі — куртки да калена, як новыя шваркі, то можна было i ў касцёл ісці. Ахрэмаўцы Брасл. Шваркі на пакулях; i жанчыны i мужчыны насілі да пажылых лет. Малькуны Ігн.; параўн. літ. švarkas пінжак', дыял. švarka 'доўгае паліто'. 2. Безрукаўка. Шварка — на ваце, без рукавоў. Чычалі Швянч. Ш ВАРЦАВА'ЦЬ незак. плыт. Тармазіць. Шварцуŭ плыт! Вузла Мядз.; параўн. руск. швартовать швартаваць'. ШВАРЦСУУКА ж. плыт. Вяроўка, прывязь, скручаная з вітак, пры дапамозе якой звязвалі бярвенні i тармазілі плыты. Шварцоўка — скручаныя дупцы ў такую доўгую вяроўку. Шварцоўкай вязалі бярвенні, i шварцоўка прывязвалася да кала, якім тармазілі плыт. Вузла Мядз. Шварцоўка — скручаныя дупцы з бярэзіны, шварцоўкай лаўкі счапляюцца. Вецярэвічы Пух.; гл. ш в а р ц ў г а. Ш ВАРЦУТА ж. плыт. Toe ж, што i ш в а р ц о ў к а. Шварцоўка — длінны кручаны гуж з дупцоў, з руку таўшчыні, мет
Дадатковыя словы
варцаваць, зесць
5 👁