Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

ШАРКІ' мн. Toe ж, што i ша л а г у н э. Коньмі шаркі вешалі на шыю, званок да дугі. Старыя Трокі Трак. / ШАРЛГВЫ прым. Які траціць бессэнсоўна грошы. Хазяйка не шарлівая, грошы не траціць. Кураполле Паст. ШАРЛУ'ПКА ж. Toe ж, што i ш а л у п а й к а 1. Шарлупкі ад ейца курам кінь. Глівін Барыс. ШАРЛУ'ПЫ мн. Шалупінне. Высахла цыбуля, аднэ шарлупы. Кіралі Шчуч. ША'РНУЦЬ зак. 1. Шаргануць, шаркнуць. Шарнуў нагой i загнаў дрот. Крэва Смарг. 2. Махнуць. Шарнуў касой — i naрэзаў нагу. Вялікія Нястанавічы Лаг. 3. перан. экспр. Ударыць. Я на як шарніць гэта дзіцянё, a яно плачыць, просіцца: «Maмачка, я ня буду». Вузла Мядз. 4. экспр. ПІтурхануць з вялікай сілай. Мужык жонку як шарнуў, яна нават адляцела ў другі куток. Валынцы В.-Дзв. ШАРНЭ'ТКА ж. Даматканая світка ў мелкую клетачку. Расклоў я гэта агню, разаслоў шарнэтку i прылёх. Вялікія Баяры Шчуч. ШАРОВА'ЦІ гл. ШАРАВА'ЦЬ I ШАРО'ЙКІ мн. Toe ж, што i ш а л у х а I, 3. Шаройкі — высеўкі ад грэцкай мукі. Азяраны Раг. ШАРО'К м. памянш. 1. Радок. Авёс ставяць у широк, у кучкі. Граўжышкі Ашм. 2. Паглыбленне на градзе для пасадкі чаго-н. Шарок — разок на градзе. Азяраны Раг. ШАРО'Н, ШАРО'НЬ, ШАРУ'Н, ШРОН м. 1. Тое ж, што i ш а р а с ё н ь. Адліга была, а пасля i шарон харошы — ідзеш па снезе, не правалішся. Жылі Іўеў. Ідзе na шаране. Граўжышкі Ашм. Шарон — можна ехаць па снягу. Старыя Смтьгіні Воран. Шарон шахаціць пад нагамі. Мсцібава Ваўк. Іду na шараню. Гайна Лаг. Сёння na шаруну можна іці. Багушэвічы Бярэз. Шарун, наверху бегаем. Азяраны Раг. Па шаруну можэцщ i конь ісці. Мачаск Бярэз. Шарун дзяржыць, па шаруну ішла. Рудня Астравітая Чэрв. 2. Іней, намаразь. На дзеравах шарун, шаруном пакрылася дзераво. Рудня Астравітая Чэрв. Вышаў шрон, марос сівенькі, небальшы, сівенька трава. Мсцібава Ваўк.; параўн. польск. szron 'іней, шзрань'. ШАРО'С гл. ШАРО'Ш I ШАРО'СІК м. памянш. Toe ж, што i ша рон 1. Як шаросік — не бойся ехаць, не правалішся. Галубы Мает. ШАРО'УКА I ж. Рад, баразна, засаджаная якой-н. культурай. Шароўка буракоў, моркві. Збляны Лід. ШАРО'УКА II ж. Мачалка. Шароўка харошая катлы шараваць. Лісна В.-Дзв. ШАРО'ХАВАТЫ прым. Грудаваты. Як зямля мокра i падмерзня, яна шарохавата. Альхоўцы Лях. ШАРО'ХАЦЬ незак. экспр. Варушыць, выграбаць салому. Града зярня, як шарохаеш гуаблямі. Саланое Віл. ШАРО'Ш I, ШАРО'С, ШАРУ'С м. Шарош. Шарош—як ва