норная аснова, патыкалі рудымі ці зялёнымі, сінімі ніцямі. Шарачку выткала на штаны, мужчынам ткалі ў скрынкі i паласамі. Рыбчына Віл. Шарачак ткалі так у елачку. Шарачак — аснову красілі, а белым патыкалі. Латыгаль Віл. Шарачак — даматканы матэрыял. Мсцібава Ваўк. На спадніцы ткалі шарачак. Вузла Мядз. Палатно — шарачак, хто у палоску, хто ў клетачку ткаў. Крэва Смарг. Шарачак выткала i пашыла спадніцу. Кураполле Паст. Сачак кароткі шылі з шарачку. Пацаўшчына Дзятл. Шарачык — снуюць льняным, а паткуць сукном. Вялікія Нястанавічы Лаг. Шарачок — тая самая тканіна, толькі фарбаваная. Шарачок на аснове, па парным фарбавалі, хлопцам на портачкі. Магуны Паст. Шарачок выткала. Рудня Астравітая Чэрв. Палатно ў дзве нічальніцы, а шарачок як ткалі, i на воркі, то ў чатыры нічальніцы. Завельцы Астр. 2. Світка, шарак. Шарачке шылі i насілі. Галубы Мает. ШАРА'ЧКА ж. Тое ж, што i ш а р а к I. Сардак — хто с сукна шыў, хто — с шарачкі. Васілевічы Гродз. ШАРАЧКО'ВЫ прым. Шарачковы (тканы з шэрых i чорных нітак), які мае адносіны да шарачку. Нажуткі, ці каптаны шарачковыя на патклатцы. Завельцы Астр. Шарачковы пінжак нададзеў,. якая б ні адзежына. Слабада Мін. Нажуткі i каптаны шарачковыя. Завельцы Астр. Дзесь i цяпер маю шарачковы касцюм, але нарваны. Галубы Мает. Шарачковыя спадніцы насілі, тканыя, сваей работы. Гемзы Шальч. ШАРАЧО'К гл. ШАРА'ЧАК Ш АРА'ЧЫК гл. ШАРА'ЧАК Ш АРАШ О'Р м. 1. Тое ж, што i ш а р а с ё н ь. Шарашор па снегу. Малахоўцы Бар. 2. Шуга. Па рацэ гоніць шарашор. Малахоўцы Бар. Ш АФГА ж. Бура. Шарга — такая уюга ўзялас. Бура летом стропы скідае, дэрво ломыт. Хоть i ны зымою вэтэр, то шарга. Брады Пруж. Ш А'РГАЦЦА незак. Ацірацца, церціся. Не шаргайся поўз мяне. Вецярэвічы Пух.; параўн. польск. szargać si§ 'пэцкацца, пляміцца\ ША'РГАЦЬ незак. экспр. 1. Гаварыць. Шаргаюць тое, што не трэба. Саланое Віл. 2. Крыўдзіць, ругаць, паносіць. Стаў бацьку шаргаць. Ахрэмаўцы Брасл. Старога так не шаргай, бо ўстае разам с табой. Жылі Іўеў. Шаргаеш мяне за нішто, што ты мяне ўсё шаргаеш! Темзы Шальч.; параўн. польск. szargać 'пэцкаць, пляміць'. Ш АРГУНЬГ, ШАРХУНЬГ мн. Тое ж, што i ш а л а г у н э. Шаргуны — званочкі на шыю. Тухавічы Лях. Шаргуны — званочкі, якія вешалі на шыю каню. Вялікія Нястанавічы Лаг. Шархуны каню ва время свадзьбы адзівалі. Мішневічы Шум. Даўней шархуны на шыю каню павесяць — i страйней. Вузла Мядз. 3 Вараноў сваты прыехалі, пара коні с шархунамі. Саланое Віл
Дадатковыя словы
аргацца, шарачка
10 👁