Слоўнік беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі і яе пагранічча (1986). Том 5. С-Я. Ю. Ф. Мацкевіч

вельды Астр. 2. перан. зневаж. Старыя хворыя людзі. Адно чарап'ё старое ляжала ў палаце. Пацаўшчына Дзятл. ЧАРАПГЦА ж. Ліновішча гада. Як гадзіна скіне старую скуру — кажуць чарапіца. Граўжышкі Ашм. ЧАРА'ПКАЦЦА незак. Карабкацца. Нек чарапкаўся, чарапкаўся — i вылез. Галубы Мает. ЧАРАПЛО', ЧАРПЛО', ЧЭРПЛО' н. 1. Рыбалоуная снасць з лейкападобным уваходам. Чарапло, што рыбу лавіць, буч такі. Чарапло — спачатку вузей, а там шырэй, у горла ляціць рыба. Магуны Паст. Чарапло — сетка вялікая. Буч маленькі, а чарапло вялікая. Лайпушкі Ігн. Чэрпло без крыл, таптуха таксама. Глівін Барыс. 2. Падхватнік, сачок для лоўлі рыбы i ракаў. Чарапло на шасце кульком зроблена. Завельцы Астр. Чарпло — палка, душка i сетка, рыбу лавіць. Кураполле Паст. Чарплом ракаў даставаць. Глівін Барыс. Курмялёў ловюць чарплом. Лісна В.-Дзв. ЧАРАПСУК м. Пасудзіна, адбітая зверху. Чарапок — дно ад пабітага гаршка, жарылі 'сала i мяса. Лісна В.-Дзв. 3 гаршка чарапком накрывалі некалі i елі з чарапка. Дзяніскавічы ГанД. ЧАРАПЬГ гл. ЧЭ'РАП II ЧАРАПЯНЬГ прым. Зроблены з гліны. Чарапяная міска была. Бакшты Іўеў. ЧАРАСТВО' н. Вядзьмарства. Як чараство патходзіць, то нада патчараваць, не патчаруіць — сама здохніць. Валынцы В.-Дзв. ЧАРАСЧУ'Р прысл. Занадта. Маці чарасчур ухаджваіць. Месянцы Брасл.; параўн. руск. чересчур тж'. ЧАРАУНГК м. Вядзьмар, чарадзей. Даўней чараўнікі былі, чаравалі. Валынцы В.-Дзв. Чараўнік чаруе. Мярэцкія Глыб. Чараўнік можа чараваць. Рыбчына Віл. Чараўнік можа зрабіць, што пшчолы цябе могуць заесць. Дэгшні ІІІальч. ЧАРАЎНГЦА ж. Вядзьмарка, чарадзейка. Ёсць чараўніца, яна умеіць чараваць кароў. Ёдлавічы Брасл. Чараўніца па хатах ходзіць, чаруіць. Беразіно Докш. Чараўніцы былі, мяне адна зачаравала. Чуркі Ашм. Алена Філютава — чараўніца. Яна хадзіла ў сароццы белай на благавешча. Збляны Лід. ЧАФАЧКА ж. памянш. 1. да ч а р к а. Пілі аднэй чарачкай. Саланое Віл. 2. Чарка гарэлкі. Чарачку мне дай, я змерзла, усю калоціць. Валеўка Навагр. Вып'я чарачку. Малыя Аўцюкі Kaлінк. ЧАФАЧКІ мн. памянш. да ч а р к і. Лшчальныя чарачкі буваюць. Месянцы Брасл. На вашчурыны ставяцца чарачкі для наліцця мёду. Хлябец [пчала] у чарачкі закладая. Азяраны Раг. ЧАРАШО'К м., ЧАРАШ КГ мн. памянш. 1. Toe ж, што i ч ap a н II. Чарашкі згарэлі — у печ нош укінулі. Кураполле Паст. 2. Toe ж, што i ч a p a н ё 3. Паламаўся чарашок у лапаця. Hiстанішкі Смарг. Чарашок — ручка лапаты. Масілавічы Сл. Ча406 і